Pyjet e dëllinjës në Ziarat në krahinën pakistaneze të Balochistanit janë disa nga më të mëdhatë dhe më të vjetrat në botë.
Sipas një raporti të dorëzuar në prill 2016 në Unesco nga Drejtoria e Përgjithshme e Arkeologjisë e Pakistanit, pyjet e Ziarat janë të shpërndara në gati 110,000 hektarë. Nuk është bërë asnjë studim dendrologjik, por pemët e pjekura shpesh janë mijëra vjeçare, duke fituar titullin e “fosileve të gjalla”.
Pylli shtrihet në male duke filluar nga më shumë se 1.000 metra deri në 3.500 metra mbi nivelin e detit. Jetëgjatësia e mrekullueshme e drurëve lejon hulumtime në kushtet e motit dhe i bën speciet të rëndësishme për ndryshimet klimatike dhe studimet ekologjike.
Pakistani e shpalli atë një rezervat të biosferës në 2013.
Është gjithashtu një habitat për arinjtë dhe ujqërit e zi, si dhe për “urials”, një lloj deleje e egër, dhe ” Sulaiman markhor”, një specie e madhe e dhive të egra, e rrallë në llojin e saj.
Frutat e dëllinjave shquhen për shijen e tyre në gatim dhe vaji i dëllinjës ka disa përdorime.
Ziarat është një vend turistik popullor, rreth 120 km (75 milje) në lindje të kryeqytetit provincial Quetta.
Ajo fitoi një reputacion si një vendpushim shëndetësor pasi themeluesi i Pakistanit, Mohammad Ali Jinnah, qëndroi atje në verën e vitit 1948, në ditët e fundit të jetës së tij.
Por këto ditë zona e mbuluar nga pylli është në rënie. Vendorët kritikojnë zyrtarët provincialë se nuk kanë bërë sa duhet për të mbrojtur pyllin, siç ka raportuar BBC.
Vendasit që kërkojnë dru zjarri i presin ato. Nuk ka burim tjetër të energjisë në këtë zonë.
Gazi i tubuar do të ishte një alternativë më e lirë, por furnizimi me gaz nuk u zgjerua kurrë në Ziarat. Ndërsa Balochistan prodhon pjesën më të madhe të gazit natyror të Pakistanit, ajo është e lënë pas dore kur vjen puna te furnizimet me tubacione.
Po bëhet edhe një përpjekje për t’i shtuar këto bimë, por vetëm 10% e fidanëve të rinj mbijetojnë. Vitin e kaluar u mbollën 20,000 fidanë, por vetëm 2,000 do të rriten për t’u bërë pemë.