E quanin zëvendëspresident, edhe pse nuk ishte. Ai ishte ministër i jashtëm, edhe pse nuk kishte shërbyer kurrë në trupin diplomatik. Ai nuk u martua kurrë, nuk pati fëmijë dhe gjithmonë ia kushtonte gjithë kohën shefit të tij.

Ai e shoqëronte në çdo ngjarje zyrtare, shumë më tepër se zonja e parë Olena. Dhe të gjithë e dinin se të dy flinin pranë njëri-tjetrit në bunkerin nëntokësor presidencial. Dhe në momentet e tyre të lira, ata madje luanin futboll, shfrynin energji në PlayStation, ngarkonin lista këngësh relaksuese si adoleshentë dhe shikonin një film së bashku.

Nëse do të kishte pasur ndonjëherë ndonjë dyshim rreth prirjeve të Volodymyr Zelensky-t - dhe nuk pati kurrë marrëdhënia midis presidentit ukrainas dhe besnikut të tij Andry Yermak, i detyruar të jepte dorëheqjen të premten pas skandalit të korrupsionit që tronditi regjimin ukrainas, do të ishte bërë e mundur për shumë më tepër sesa disa shaka në mediat sociale ose në thashethemet e banorëve të Kievit. "Rezistenca e zgjatur e Zelensky-t ndaj shkarkimit të Yermak", thotë një analizë nga Kyiv Post, "zbulon thellësinë e marrëdhënies së tyre".

Një ndërvarësi e ngjashme me atë midis George W. Bush dhe Dick Cheney. Një miqësi e lindur në vitin 2010, që zbukuron skenat. "Yin dhe yang", përmbledh një burim. Telekomanda dhe telekomanda: "Yermak është një menaxher i fuqishëm", e përshkroi dikur presidenti ukrainas. "Unë e respektoj atë për rezultatet e tij. Ai bën atë që i them të bëjë dhe i kryen detyrat e tij".

Një ish-producent filmash, një avokat i specializuar në të drejtat e autorit dhe biznesin e shfaqjes, një mik i cili, sipas të përditshmes Kiev, "brenda gjashtë vjetësh kishte arritur të ndërtonte diçka të paprecedentë në politikën ukrainase: një qeveri paralele që kontrollonte çdo levë pushteti. Të gjithë ministrat e kuptonin se mbijetesa e tyre politike varej nga marrëdhëniet e mira me të".

I urryer në Uashington: "Nuk mund të mos i llogarisim me të". I urryer në Bruksel: "Çdo gjë do të ishte më mirë sesa ta dërgonin të negociojë me SHBA-në". I papëlqyer në Kiev: dy të tretat e ukrainasve donin që ai të largohej pranverën e kaluar. Megjithatë, i mbrojtur nga Zelensky dhe i zgjedhur për të gjitha raundet e negociatave, në vend të diplomatëve profesionistë: vetëm pesë ditë para dorëheqjes së tij, ai ishte ulur për të folur me Sekretarin e Shtetit të SHBA-së, Marco Rubio.

Yermak ishte i fuqishëm dhe dominues, deri në atë pikë sa i dogji rivalët e tij dhe të Zelensky-t potencialë politikë: nga Mykhailo Fedorov, ministri që mbikëqyri transparencën në blerjen e droneve, te Dmytro Kuleba, Ministri i Jashtëm gjatë emergjencës fillestare, i margjinalizuar në negociata. Një mbi të gjithë: Valerii Zaluzhnyi, një gjeneral shumë popullor i cili u shkarkua vitin e kaluar dhe u dërgua në Londër si ambasador, larg levave të pushtetit.

Qeveria paralele e Yermak, sipas gjyqtarëve ukrainas, i ngjante më shumë një "sistem kriminal". Udhëheqësi i saj ishte një tjetër mik i ngushtë dhe ish-partner biznesi i Zelensky-t, Timur Mindich, oligarku i cili u njoftua për hetimin pikërisht në kohë dhe iku menjëherë jashtë vendit. Një sistem që i lejoi të gjithë klanit, me gjysmën e vendit në një ndërprerje të energjisë elektrike dhe vetëm disa javë larg dimrit, të përfitonte 86 milionë euro nga furnizimet me energji elektrike dhe gaz. Skandali goditi Enerhoatom, kompaninë shtetërore që furnizon gjysmën e energjisë elektrike të vendit.

"Ndërsa Rusia kaloi pothuajse tre vjet duke bombarduar termocentralet tona," shkroi shtypi ukrainas me indinjatë, "dikush dyshohet se vodhi fonde që mund të kishin riparuar infrastrukturën ose të kishin mbështetur përpjekjet e luftës. Për një president që erdhi në pushtet në vitin 2019 me një platformë kundër korrupsionit, kjo është një goditje shkatërruese."

Me Yermakun, i cili ndërtoi një rezidencë në periferi të Kievit, dhe me Mindichin, i cili braktisi rezidencën e tij në Hollywood të kompletuar me një tualet ari në stilin Cattelan, të gjithë po bëheshin pak më të pasur. Ishte Artem Kolyubayev, një producent filmash që kishte qenë në biznes që nga ditët e Kvartal 95 studioja televizive ku Zelensky filloi karrierën e tij si aktor i cili kishte investuar në biznesin e dronëve dhe kishte marrë fonde të konsiderueshme shtetërore për të bërë filma rreth pushtimit. Diçka thuhet se ra edhe mbi Ministren e Energjisë Svitlana Grynchuk dhe Ministrin e Drejtësisë Herman Halushchenko, të cilët presidenti i shkarkoi menjëherë me shpresën se do t'i kursente kokën mikut të tij më të mirë.

Nuk janë bërë akuza të paktën deri më tani kundër Zelensky-t. Presidenti duket i zemëruar për tradhtinë e mikut të tij në vend që të shqetësohet për zhvillimet e hetimit. Ai tani deklaron veten "të gatshëm për të shkuar në front, për t'u përballur me çdo hakmarrje", përsërit se është "një person i ndershëm dhe i mirë" dhe kalon në ofensivë: "Jam i neveritur nga ndyrësitë që po më hidhen, dhe akoma më shumë nga mungesa e mbështetjes nga ata që e dinë të vërtetën".

"Si do t'ia dalë tani pa Yermakun?" pyet një deputet i Radës, duke vajtuar disi këshilltarin e lartë të rrëzuar: "Pa të, i cili kishte pushtet të centralizuar, askush nuk i di të gjitha dosjet. Pa të, presidenti nuk bëri asgjë"./Corriere della Sera