Rallë, shumë rrallë gjenden shembuj të tillë ku përkthyesi dashurohet si i çmendur me tekstin e një autori. I dashuruari në këtë mes është Maksim Rakipaj dhe teksti në fjalë janë poezitë e mrekullueshme të Trilusës. Habitë e lexuesit, ndërsa lexon këtë libër janë të pambarueshme. Ato shfaqen varg pas vargu, poezi pas poezie. Bëjnë të qeshësh me shpirt me të papriturat, pickojnë atje ku dhëmb më shumë, ashtu siç di të bëjë vargu i satirikut të madh roman, ashtu siç personifikohet në të shqipëruesi i talentuar, fenomeni Maksim Rakipaj – një zbulim i vërtetë për nëshkruesin e këtyre shënimeve, një fat i madh për lexuesin shqiptar, të përmbytur nga vërshimi i përkthimeve mediokre të tregut tonë të librit.