Rrëfimi i Valdetes: E pamë
Gjergj Elez Alinë, pa Agronin

TIRANE- Premiera e së shtunës në TKOB, e baletit "Plaga e dhjetë e Gjergj Elez Alisë", e gjeti koreografin Agron Aliaj, (ne foto) në spitalin "Hygeia", ndërsa merrte frymë ende me vështirësi përmes aparaturave… Familja e tij, bashkëshortja Valdete, djali dhe vajza e tij e ndoqën plot emocione e me sytë lot këtë premierë.

Përjetimet e vështira, dhe gjendjen ende të rëndë shëndetësore të maestros, valdetja na e rrëfen sot, ndërsa kujton se ende vërtitet, krejt pa sukses dhe e dëshpëruar, sa te njëra ministri tek tjetra, për të kërkuar një takim e për të folur mbi ato pak shpenzime që shteti shqiptar premtoi se do të merrte përsipër për kurimin e maestros, premtime që duket kanë mbetur në harresë.


Znj. Valdete ju e ndoqët premierën e baletit "Plaga e dhjetë e Gjergj Elez Alisë" së bashku me dy fëmijët tuaj. Ju ishit në sallë, ndërsa maestro në spital, duke luftuar për jetën... Si e përjetuat atë premierë pa Agronin?
Morëm ftesë për ta parë premierën e baletit "Plaga e dhjetë e Gjergj Elez Alisë dhe shkuam bashkë me dy fëmijët e mi. E ndoqëm me kënaqësi dhe një emocion të jashtëzakonshëm. Atë ditë që ndodhi aksidenti, unë e prisja Agronin të vinte nga provat. Ai i kishte llogaritur të gjitha. Me datën 20 do të jepej shfaqja. Kishte lënë thuajse gjithçka gati.
Përshtypja e premierës ishte e fortë. U prit shumë mirë dhe ndjeva ngrohtësi. Të them të drejtën dridhesha e tëra edhe unë edhe fëmijët. Shfaqja na pëlqeu shumë. Më vjen mirë që ata balerinët, që Agroni i ka dashur dhe i do shumë, kishin punuar me impenjim. Megjithatë ndjeva se mungonte ajo përkujdesja e Agronit, ajo e dora e fundit që i jep ai veprave, dora agroniane si të thuash. Kjo i mungonte, por ishte mjaft mirë edhe pa këtë element.

Si i përjetoi këto ditë pas aksidentit, përgatitjet e premierës?
Agroni i do shumë balerinët. Është për t'u çuditur, por natën e dytë pas aksidentit, (mjekët më kishin shpjeguar për traumën e vështirë psikologjike që përjetohet), por në këtë gjendje ai fliste vazhdimisht dhe thoshte "...tre balete me një personazh...". Infermieret që ishin aty u habitën të gjitha. Më thanë: "Nuk kemi parë një të aksidentuar të traumatizuar në këtë shkallë e të flasë ende për balet. Pastaj thoshte "...erdhi Gjergj Elez Alia, erdhi...". Natyrisht unë u traumatizova. Më kanë mbetur në mendje ato fjalë që i përsëriste vazhdimisht. Në shqetësimin më të madh psikologjik që kishte ai përmendte baletin.
Pastaj më vonë, një ditë kur nuk kishte më shqetësime aq të mëdha më tha: "Valdet, e pe atë djalin që erdhi e më vizitoi???"
Ishte një djalë i gjatë, i bukur. Më tha: "Ai është balerini më i talentuar në Shqipëri, ai është e ardhmja e baletit tonë. Sot është 17 vjeç por shpejt do të jetë në kulmet e karrierës..."
E kërkova me sy atë natë, gjatë premierës, por ai nuk interpretonte atë natë. Shfaqja e tij është sonte (mbrëmë). Por kur dola natën e premierës në pushimin midis pjesëve, ai erdhi më përqafoi e më puthi dorën. Mu kujtuan fjalët e Agronit për të.
Pjesën tjetër të trupës nuk munda të shkoi e ti uroj pas premierës edhe pse e dëshiroja këtë gjë. Por e dija që do të më pyesnin për Agronin e nuk doja t'i mërzisja...(qan)..

A i treguat maestros për premierën dhe emocionet e asaj nate?
Vajta e vizitova të nesërmen pas premierës, të dielën në mëngjes. I tregova për emocione te shfaqjes i thashë që kishte dalë bukur dhe balerinët kishin punuar shumë. Nuk foli. Tha vetëm një "po po..." Por ndjeu kënaqësi. E dalloja. Megjithatë s'mund t'i flisja gjatë. Mjeku na thotë shpesh që të mos ia kujtojmë shumë emocionet e skenës e të Tetarit pasi preket shumë. Një ditë kishte qarë pasi kishte takuar Zhani Cikon.
Mjeku na e tregoi këtë. Na tha: "Ju mendoni se ai nuk e mban mendjen atje, por e shoh që mendon vetëm për baletin. Kur i thashë që shfaqja kishte dalë shumë bukur, ai ktheu kokën mënjanë dhe sytë iu mbushën me lot".

E shqetëson fakti që s'mundi ta mbyllte premierën?
Ai në fakt e suporton me vështirësi faktin që u shfaq premiera dhe ai s'mundi të jetë aty...

Si është tani gjendja e tij shëndetësore?
E vështirë ende. Vijon të marrë frymë përmes ndihmës së një aparati të veçantë për frymëmarrjen. Po rikuperohet po ngadalë. Operacioni erdhi vërtet vonë. Mjeku grek që e operoi na shpjegoi se ndërhyrja kirurgjikale duhej të ishte bërë menjëherë pas aksidentit, më së voni deri dy ditë pas aksidentit. Vonesat e shumta i shkaktuan shumë dhimbje, shpesh kishte kriza të forta sa na thoshte "Më mirë më mbysni!!!". Të paktën tani nuk ka dhimbje. Është i qetë dhe shpresoj se do ta kalojmë edhe këtë gjendje.
(sg/shqiptarja.com)