"Vështrimi në sytë e këtij fëmije me të vërtetë më ndikoi," thotë Dr Ahmed al-Masri. “Nuk e di pse, por sapo më shikoi, fillova të qaja”. Kaluan më shumë se 30 orë pas tërmetit shkatërrues të së hënës dhe ai ishte i rraskapitur.
Ai dhe vetëm një mjek tjetër po trajtonin shumë njerëz të plagosur që po silleshin në spitalin e tyre në Afrin, një qytet në Sirinë veriperëndimore të kontrolluar nga opozita. Më pas, Mohamedi, 7 vjeç, i cili ishte nxjerrë nga rrënojat e shtëpisë së tij të shembur, mbërriti në spital. Ekipet e kërkim-shpëtimit e gjetën atë të shtrirë pranë trupit të babait të tij, i cili ishte shtypur për vdekje së bashku me nënën, vëllezërit e motrat e tij.
"Mënyra sesi djali po na shikonte, e ndjeva se ai na besonte, ai e dinte që tani ishte në duar të sigurta," thotë Dr Masri për BCC.
"Por unë ndjeva gjithashtu se ai kishte shumë forcë, sikur të mbante dhimbjet e plagëve të tij. Çfarë e bën një fëmijë shtatëvjeçar kaq të fortë dhe elastik?"
Doktor Masri është një kirurg rezident në Spitalin Al-Shifa, i cili mbështetet nga Shoqëria Mjekësore Siriane Amerikane (SAMS), një organizatë bamirësie. Ai thotë se ka marrë më shumë se 200 pacientë menjëherë pas tërmetit tragjik që goditi Turqinë e Sirinë.
Doktor Masri trajton një pacient
Një tjetër i mbijetuar i sjellë në atë spital nga ekipet e kërkim-shpëtimit ishte një djalë 18 muajsh. Doktor Masri e kontrolloi dhe konstatoi se ishte mirë. Por më pas e kuptoi se prindërit e djalit nuk ishin me të.
“Papritur, pashë babain e tij që vrapoi drejt tij dhe e mbajti duke qarë”, thotë ai.
"Babai më tha se ky fëmijë ishte i vetmi i mbijetuar në familjen e tij.”
Doktor Masri thotë për BBC se stafi në spital ishte i habitur nga përmasat e katastrofës, me "valët" e pacientëve që mbërrinin të gjithë menjëherë në spital.
"Nuk e kisha imagjinuar kurrë që një tërmet mund të krijonte kaq shumë dëme, mund të çonte në këtë numër pacientësh."
Doktor Ahmed El-Masri
Pas tërmetit të së hënës, ai dhe kolegët e tij në Afrin u morën me pacientë që në fillim dukeshin të lënduar lehtë.
“Ishin lëndime që ju mendoni se nuk janë serioze, por dikujt më pas duhet t'i hiqet një gjymtyrë,” thotë ai. "Ne nuk kemi kapacitet në spitalet tona për t'iu përgjigjur kësaj lloj fatkeqësie."
"Gjëja më e keqe është të jesh mjek në këto rrethana. Kur nuk je në gjendje të shpëtosh një pacient apo t'ia lehtësosh dhimbjen dikujt - kjo është gjëja më e keqe që mund të ndjesh."
Ndërsa trajtonte një prej pacientëve, doktor Masri gjithashtu po kujdesjes që familja e tij ishin të sigurt, pasi furnizimi me energji elektrike dhe interneti ishin të ndërprera.
Prindërit dhe vëllezërit e motrat e atij pacienti jetojnë vetëm disa qindra metra larg spitalit, por gruaja dhe fëmijët e tij jetojnë përtej kufirit në qytetin jugor turk të Gaziantep, i cili ishte afër epiqendrës dhe gjithashtu u godit rëndë nga tërmeti.
“Ndjenja më e keqe që mund të keni gjatë krizave të tilla është të mos dini nëse familja dhe të dashurit tuaj janë mirë”.
"Ne po shikonim pacientët me dy sy, njëri për të vlerësuar lëndimet e tyre dhe tjetri për të parë nëse pacienti është anëtar i një familje apo jo."
Një psherëtimë lehtësimi erdhi kur vëllai i tij nxitoi në spital për të siguruar Dr Masri se e gjithë familja e tij ishte e sigurt. Ai gjithashtu arriti të pushojë pak në spital.
“Kur fjeta në atë moment, thjesht u rrëzova”, thotë ai. “Kishte momente kur më duhej dikush që të më mbante në këmbë që të vazhdoja të punoja”.
Doktor Masri më pas arriti të linte punën dhe të hante mëngjes me familjen e tij. Ai shpreson se përfundimisht mund të udhëtojë për të parë gruan dhe fëmijët e tij në Gaziantep.
Ai thotë se shkoi gjithashtu të kontrollonte Muhamedin të nesërmen dhe e pyeti 7-vjeçarin nëse e njihte.
"Po, ti je mjeku që më shpëtoi jetën," u përgjigj Mohammed./BBC