U akuzua për vjedhje fondesh, reagon Kastriot Çipi: S’jam dënuar unë, por kompania ime

Pas një lajmi të botuar ditën e sotme nga “Shqiptarja.com, ku thuhej se dy regjisorët, Robert Budina e Kastriot Çipi, të mediatizuar gjatë protestave për Teatrin, janë dënuar për vjedhje fondesh, ka ardhur edhe reagimi nga Çipi. Në një postim të fundit në faqen e tij në Facebook, Çipi shkruan se ai vetë nuk është dënuar asnjëherë për vjedhje, madje as nuk është kallëzuar kurrë penalisht, por çështja sipas tij ka qenë kundrejt kompanisë. Më tej ai sqaron se akuzat ndaj tij, janë baltë dhe sulm politik, teksa thekson se gjyqi i kësaj çështjeje është zhvilluar në mungesë.

"Jo vetëm nuk jam dënuar ndonjëherë për vjedhje, por as jam kallëzuar ndonjëherë penalisht për vjedhje, apo për çfarëdo vepre tjetër penale. Mero shpif qëllimisht. E vërteta është se jo unë si individ, por kompania ime, është paditur CIVILISHT për “mosrespektim të detyrimit kontraktor”. Dhe mospërmbushja e detyrimit kontraktor, me KUSHTETUTË nuk përbën vepër penale dhe nuk mund të dënohet me burg."-shkruan regjisori. 

Shqiptarja.com publikoi paraditen e sotme vendimin e Gjykatës, ku thuhet se dy regjisorët u dënuan për vjedhje fondesh. Budina e Çipi sipas vendimit duhet t'i kthejnë Qendrës  Kombëtare të Kinematografisë (QKK), një fond rreth 30 milion lekë (8.8 milion lekë shuma e akorduar + 21.2 milion lekë penalitete).

Reagimi i plotë:

Meda sot më kane akuzuar mua dhe kolegun Budina, si “të dënuar për vjedhje” me vendim gjykate. Për respekt të opinionit publik, më duhet të bëj këto sqarime:

1. Kolegu Budina ka qenë produktor i dokumentarit në momentin e aplikimit për fond nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë, por jo në kohën kur ka ndodhur procesi gjyqësor CIVIL për “mosrespektimin e detyrimit kontraktor”. Në këtë periudhë produktori kam qenë unë. Thënë këtë, emri i kolegut Budina duhej të ishte fare jashtë kësaj historie. Por Meros dhe “rilindjes” i duhej kjo përfshirje që të përbalte edhe më tej protestën për Teatrin. 
Në vijim po pastroj baltën e hedhur në drejtimin tim.

2. Jo vetëm nuk jam dënuar ndonjëherë për vjedhje, por as jam kallëzuar ndonjëherë penalisht për vjedhje, apo për çfarëdo vepre tjetër penale. Mero shpif qëllimisht. E vërteta është se jo unë si individ, por kompania ime, është paditur CIVILISHT për “mosrespektim të detyrimit kontraktor”. Dhe mospërmbushja e detyrimit kontraktor, me KUSHTETUTË nuk përbën vepër penale dhe nuk mund të dënohet me burg.

3. Gjyqi është bërë NË MUNGESË dhe ka marrë formë të prerë PA MARRË UNË NJOFTIM. Por edhe këto “detaje” Meros nuk i interesojnë.

4. Nuk bëhet fjalë për 8,8 milion lekë, por për 880 mijë lekë. “Të vjetrat” me “të rejat” ndryshojnë 10 fish, por Mero bën sikur i ngatërron pa dashje.

5. Që vendimi është skandaloz, e tregon edhe fakti se kamatëvonesa për moskthimin e shumës është gati trefishi i shumës së përfituar: 2.2 milion (të reja Mero!)

6. Letra e qershorit 1999 drejtuar QKK për kthimin shumës dhe zgjidhjen e kontratës është absolutisht e vërtetë. Por pjesa tjetër e së vërtetës është se QKK nguli këmbë se filmi duhej të realizohej patjetër, pavarësisht vonesave. Projekti ynë nuk ishte as i pari, as i fundit që vonohej në realizim. Në këto kushte, kolegu Budina u tërhoq nga projekti dhe punën e vazhdova unë.

7. Pikërisht pse isha i vendosur ta realizoja filmin, nënshkrova një kontratë bashkëprodhimi me TVSH dhe fillova xhirimet. Pasi mbarova të gjitha intervistat dhe xhirimet në Tiranë dhe prisja ardhjen e personazhit të filmit, regjisorit Viktor Stratobërdha, nga Greqia, ku ishte emigrant, për intervistën kryesore, mësova se ai kishte emrigruar sërish, këtë herë në Kanada, ku kishte fituar statusin e azilantit politik. Në këto kushte, ai nuk mund të vinte në Shqipëri, pasi kjo do t’i shkaktonte humbjen e statusit të azilantit politik, atij vetë dhe familjes. 

8. Në tetor 1999 unë dhashë dorëheqjen nga funksioni i nëndrejtorit të Teatrit Kombëtar dhe dola publikisht kundër politikave anti-teatër të ministrit të kulturës Rama dhe projekt-ligjit “Për Teatrin”. Nga ky moment, mes meje dhe QKK nuk pati më mirëkuptim dhe vullnet për zgjidhjen e problemeve që lidheshin me realizimin e filmit. Në vend të një rishikimi buxheti, që do të përfshinte edhe mbulimin e shpenzimeve për një udhëtim të grupit të xhirimit në Kanada, ku ndodhej personazhi i filmit, QKK filloi të më padiste në gjykatë për “mosrespektim detyrimi kontraktor”. Këtë ma bëri të ditur vetë Edi Rama, në takimin në kryeministri, më 8 shkurt 2000, ku isha pjesë e përfaqësisë së artistëve që kundërshtonin projekt-ligjin “Për Teatrin”. Kërkoje Mero, se do ta gjesh në transkriptin e takimit.

9. Më 31 maj 2000, personazhi i filmit tim ndrroi jetë, duke e vështirësuar edhe më tej realizimin e filmit. 

10. Pavarësisht gjyqit në mungesë, hyrjes në fuqi të vendimit pa marrë njoftim unë si subjekt i interesuar, kamatëvonesës edhe më absurde me vlerë trefishin e shumës së përfituar, në vitin 2014 bëra një përpjekje për të shkuar individualisht në Kanada (sepse e kisha të pamundur të financoja udhëtimin e një grupi të plotë xhirimi) dhe m’u refuzua viza.
Ajo që mbetet në të gjithë këtë histori, është pengu im për mosrealizimin e filmit, kasetat video në sirtarin tim, që QKK nuk i pranon dhe përdorimi politik i këtij vendimi absurd gjykate, sa herë unë jam i përfshirë në një konflikt publik me Edi Ramën.

/xy/Shqiptarja.com

TAG:
• teatri kombetar
• Kastriot Çipi
• Robert Budina
• vjedhje fondesh