Mesditën e kësaj të premte në emisionin “Pa Gjurmë” në Report TV u trajtua historia e dhimbshme e një nëne nga Shkodra, me vendbanim në Zvicër, e cila kërkon të takohet me dy fëmijët, Mateon 13-vjeçar të cilin nuk e sheh që prej vitit 2018 dhe Gianlucan 10 vjeç që s’e ka parë prej 6 vitesh. Pas ndarjes së prindërve, në vitin 2016, ata jetojnë në Itali bashkë me babain biologjik dhe bashkëjetuesen e tij, ndërsa nëna e tyre (Era) bën apel në program. Ajo thotë se dy djemtë i ’mbahen peng’ nga njerka, ndërsa i është mbyllur çdo mundësi kontakti me ta. “Unë i bëj thirrje ish-burrit tim, nuk jam xheloze se ai ka lidhur jetën me dikë tjetër, por dua vetëm fëmijët të mos i ndajë nga unë. Unë kam patur kontakte deri para 3 viteve, ndërsa komunikoja me njerkën e tyre, por ajo mbylli çdo komunikim me mua krejt papritur. Madje unë kam dërguar edhe para për fëmijët e mi. Ndërsa ish-bashkëshorti është betuar, që do mi lër t’i shoh djemtë”. Por si ka rrjedhur e gjitha jeta e 33-vjeçares, e cila pas 10 viteve martesë u nda nga bashkëshorti për arsye xhelozie, ndërsa sot ai i privon të takohet me fëmijët. Një grua e cila u martua në moshën 16-vjeçare, imponuar nga mentaliteti në fshatin ku jetonte në veri të Shqipërisë. “Jam martuar 16 vjeçe. Ju e dini se si ka qenë mentaliteti në Shkodër. Që të mos mbetesha në shtëpi u martova me një burrë 10 vite më të madh në moshë. Më pas ikëm në Itali vetëm me bashkëshortin. Në jetë erdhën edhe dy djemtë. Nuk ishim keq, por unë i kërkoja të dilnim, por ai nuk donte. Nuk më linte as të dilja nga shtëpia. Ai kishte përkrahje familjen, ndërsa unë nuk kisha askënd. Ngrindjet filluan kur lindi djali ynë i dytë Gianluca. Herë ndaheshim dhe herë riktheheshim bashkë për hir të fëmijëve. Kur u ndava të gjithë në fshat më gjykonin, duke i thënë nënës simë, si u nda vajza jote”. 33-vjeçarja rrëfen për emisionin “Pa Gjurmë” se burri i saj kishte luhatje humori, herë e donte marrëzisht duke ia shfaqur dashurinë, dhe herë të tjera e dhunonte. Ai më rrihte shpesh dhe unë e pyesja: A më do?. Ai më thoshte po, por e mbaj përbrenda. Nuk ishte i hapur, ishte shumë i mbyllur. Më thoshte kam dy djem dhe një gocë, më trajtonte gjithnjë si të vogël. Kur linda djalin e dytë u ndjeva e lumtur, kur ai më puthi në ballë për herë të parë. Më tha bravo, se më bëre baba të dy djemve. Pastaj u egërsua. Kisha frikë kur vinte në shtëpi, se gjithmonë mendoja çfarë do të më bënte. Më kërcënonte me thikë. Një ditë u zumë gjithë natën dhe në mëngjes më puthi. I thashë a të duket lojë ? Ai më tha kështu e do ti dhe më rrahu. Më bëri copash. Njoftova policinë e cila erdhi më mori dhe kunata erdhi më tha: s’të vjen marre me e çu në burg burrin tat ? Më pas e tërhoqa denoncimin dhe ai doli. Një ditë mori babën tim në telefon dhe i tha se doja të kthehesha. Më solli në Shqipëri dhe i tha babait se gjithçka kishte marrë fund. Ai mori fëmijët dhe iku në Itali. Fëmijët u rritën nga ai, ndërkohë që bashkëjeton me një tjetër grua”, rrëfen 33-vjeçarja Çifti u divorcua ligjërisht në vitin 2016, ndërsa 33-vjecarja sot jeton në Zvicër dhe punon si këngëtare. Dëshira e madhe që ka për të takuar fëmijët e ka sjell në emision ku kërkon ndihmë. Ajo shpreson të takohet sa më shpejt me dy djemtë. “Gjyqi vendosi që ish-bashkëhsorti të më jepte 600€ në muaj për fëmijët, por nuk dilnin. Unë nisa punë edhe ne një restorant, por fëmijët sëmureshin shpesh dhe unë shkëputesha nga puna. Nga pamundësia ime fëmijët i mori i ati dhe çdo fundjavë unë shkoja i takoja. Ai pastaj njohu dikë tjetër dhe më kërkonte të largohesha nga Italia. Fillova prapë nëpër gjyqe, ndërsa ai më kërkonte të ikja duke më thënë së në të kundërtën fëmijët do na i merrte shteti. U largova në Gjermani. Nuk e mbaj mend kur kam folur për herë të fundit me fëmijët. I shoh vetëm nëpër rrjete sociale. Burri më tha vazhdo jetën tënde. Por nuk mundem të jetoj pa i parë fëmijët e mi, i bëj thirrje: Të lutem të më lejojë t’i shoh. Kaq dua”, përfundoi me lot në sy 33-vjeçarja nga Shkodra.

Mesditën e kësaj të premte  në emisionin “Pa Gjurmë” në Report TV u trajtua historia e dhimbshme e një nëne nga Shkodra, me vendbanim në Zvicër, e cila kërkon të takohet me dy fëmijët, Mateon 13-vjeçar të cilin nuk e sheh që prej vitit 2018 dhe Gianlucan 10 vjeç që s’e ka parë prej 6 vitesh.

Sot në emisionin “Pa Gjurmë” u trajtua historia e pazakontë e 55-vjeçares Mirela Gjoni, e cila emrin e vërtetë e ka Dallëndyshe Ahmetaj. Ajo ka zbuluar pas shumë viteve misterin e jetës së saj dhe dy identiteteve. Zef dhe Elizabeta Leci e birësuan në shtëpinë e fëmijës në Shkodër, kur ajo ishte 2 vjeçe. Këtë 55-vjeçarja e mësoi gjatë adoleshencës, pasi i ra në dorë një certifikatë familjare. Ajo zbuloi identitetin e vertëtë të saj, se ishte e regjistruar me emrin Dallëndyshe Ahmetaj dhe se vendlindja ishte qyteti i Elbasanit. Fillimisht prindërit birësues ia mbajtën të fshehur këtë të vërtetë, por adoleshetja nuk ishte më fëmijë, ndaj dyshimet shtoheshin çdo ditë e më shumë. “Isha adoleshente kur mësova se isha fëmijë i birësuar Bisedën e parë e bëra me tezen time nga ana e nënës birësuese. Ajo më tha fillimisht se nuk është e vërtetë. Të gjithë e dinin, por askush nuk tregonte. Prindërit birësues kanë ndërruar jetë 24 vite më parë, por unë nuk ju tregova kurrë çfarë kisha zbuluar”, thotë ajo. Në moshën 24-vjeçare, kërkimin me ngul e nisi tek shtëpia e fëmijës në Shkodër, të cilët e drejtuan në Maternitetin e Elbasanit. Kur mori në dorë regjistrin e lindjeve, zbulon se nëna biologjike quhej Bajame Ahmetaj, e cila e kishte sjelle në jetë më 21 korrik 1966 në Maternitetin e Elbasani duke i vendosur emrin Dallëndyshe Ahmetaj. “Kërkimet i nisa nga shtëpia e fëmijës në Shkodër, ku zbulova vetëm emrin Dallëndyshe dhe ditëlindjen time. Unë kisha lindur në Elbasan në 21. 07. 1966. Pastaj shkova tek një zyrë në Elbasan dhe zbulova aty pasi shfletova emrin Dallëndyshe në regjistra. Gjeta emrin e nënës; Bajame Ahmetaj, ndërsa unë kisha lindur në orën 4 të mëngjesit të enjten”, shtoi 55-vjeçarja. Pikëpyetjeve të shumta në kokë u ktheu përgjigje njëra nga kushërirat, e cila i pohoi se ajo ishte një vajzë e birësuar. Me kalimin e viteve Mirela krijoi edhe ajo familjen e saj, por pengu më i madh në jetë ishte të gjendte rrënjët biologjike. “Unë jetoj në Itali për momentin. I jam shumë mirënjohëse tezes sime që më ka hapur derën e shtëpisë. Kam mësuar se emrin ma ka vënë gjyshi dhe e ka lënë me amanet se ka thënë ju do ta gjeni. Se mali me malin nuk piqen, njeriu me njeriun po. Është përmbushur amaneti i gjyshit. Këtu kam ardhur të kërkoj varrin e nënës”. Kur mendoi se e ëma e kishte braktisur, ajo zbuloi se nëna sakrifikoi jetën e saj për të mbijetuar ajo. “Nëna kishte vdekur në lindje dhe nuk kishte patur kush ta regjistronte dhe emri i atësisë kishte mbetur bosh. Unë nuk jam braktisur, por kur nëna ndërroi jetë spitali më dërgoi në shtëpinë e fëmijës. Të parën që takova nga familja ishte Shpresa, një nga motrat e nënës. Nga ajo mësova historinë. “Ku është nëna?”, e pyeta, ajo lëshoi lot dhe tha se kishte ndërruar jetë. Ajo ishte me epilepsi, por nuk pranoi të bënte abortin dhe ndërroi jetë në lindje. Tezja nuk arrin të kujtojë episode të tjera dhe nuk di të më thotë se kush ishte babai im biologjik. Tezes nuk i kujtohet as vendi ku prehen eshtrat e nënës. Unë kërkoj t’i çoj një tufë me lule te varri. Unë mësova historinë e saj, por nuk e pashë kurrë me sy imazhin e saj”, përfundoi me lot në sy Dallëndyshja.

Bashkim Meta, babai i Elton Metës përcolli live ngushëllimet për familjen e ish-nuses 23-vjecares së ndjerë, por nuk dha asnjë sqarim për ngjarjen e rëndë, duke mohuar dhunën e ushtruar ndaj viktimës nga i biri vrasës. Menjëherë pas deklaratës së babait, të 31-vjecarit Elton Meta ’Pa Gjurmë’ lidhet live me ish-avokatin e tij Kujtim Cakrani. Duke folur për dinamikën e ngjarjes që kur në shtator të vitit 2020, 31-vjeçari, me kallashnikov në duar, shkoi në shtëpinë e ish-bashkëshortes duke kërcënuar se do të vriste veten e duke terrorizuar atë dhe familjen, tha se pavarësisht kësaj, ai ia hodhi lehë, duke qëndruar vetëm 6 muaj në spitalin e burgut të Zaharisë. Cakrani shton se ata kërkuan që ai Eltoni të dilte nga spitali i burgut, pasi nuk ishte i sëmurë, duke shtuar se nëse prokurori Çlirim Sino dhe gjyqtari Taulant Banushi, nuk do e shpallën 31-vjecarin të sëmurë mendor, por do ta linin në burg nuk do të kishte ndodhur vrasja. Sot, Sabrina Bengaj do duhet të ishte duke festuar 23-vjetorin e lindjes, sëbashku me vajzën 3-vjecare, por ish-bashkëshorti Elton Meta, ia mori jetën pabesisht mbrëmjen e 10 shtatorit.

Ish-avokati i Elton Metës, Kujtim Cakrani, ka treguar në "Pa Gjurmë" të gjithë dinamikën e ngjarjes se si prokurori Çlirim Sino dhe gjyqtari Taulant Banushi, e shpallën Elton Metën të sëmurë mendor, edhe pse ai ishte në gjendje shumë të mirë shëndetësore. Avokati thekson se vendimin e gjykatës për ta shtruar 31-vjeçarin në spital, ata e ankimuan, vendim për të cilin nuk ishin dakord as familjarët e autorit të krimit të rëndë. Por thekson se kërkesat e tyre nuk u dëgjuan nga drejtësia.

Të enjten e 2 shtatorit, i moshuari Zyhdi Allushi u largua me biçikletë nga banesa e tij në fshatin Vorrozen të Kavajës, ku edhe sot vijon të jetë ende i humbur. Kjo është hera e parë për 80-vjeçarin nga Kavaja që largohet në drejtim të paditur. Familjarët denoncojnë në “Pa Gjurmë” zhdukjen e tij. Biçiklita e u gjet te ura e Draxhit, ndërsa gjurmët e të moshuarit të siguruara nga kamerat, janë parë në dalje të Kavajës. Sipas djalit të tij, Seit Allushi, i moshuari nuk vuante nga ndonjë sëmundje e shëndetit mendor apo fizik, por mund të ishte prekur nga skleroza. Momentin që u largua nga shtëpia për të takuar shokun e tij, takim që nuk ndodhi, Zyhdiu kishte veshur një palë pantallona të zeza, këmishë të bardhë dhe sandale. I moshuari me flokë të bardhë nuk ka asnjë shenjë dalluese në pjesët e dukshme të fytyrës dhe trupit. Në studion e pa gjurmë mbërritën disa telefonata dhe informacione për 80-vjeçarin, duke mbajtur në ankth djemtë e tij dhe gjithë stafin e pa gjurmë. një zonjë njoftoi e bindur se e kishte parë atë në rrugën luigj gurakuqi në lezhë, madje na dërgoi dhe disa fotografi, mirëpo pas mbërritjes së gazetarit Elvis Hila fatkeqësisht u verifikua se personi I shtrirë në trotuar, nuk ishte zyhdi allushi, por një endacak.

Bledar Selmanaj, i arrestuar për vrasjen e 25-vjeçarit Xhulian Bullari në Babicë të Vlorës 21 gushtin e kaluar, ka folur nga Burgu i Peqinit ekskluzivisht për emisionin "Pa Gjurmë" se çfarë ndodhi sipas tij. Selmanaj tregon se vrasësi i vërtetë është Klodjan Llanaj, një prej të fortëve të Vlorës. Sipas tij gjithçka ndodhi për një sasi kanabisi. "Dua të rrëfej të gjithë historinë e Xhulianit dhe historinë e personave të tjerë të zhdukur. Unë e kisha shok Xhuliano Bullarin. Unë dua t'i shpreh ngushëllimet e mia familjes. Unë e kisha shok dhe po dridhem aktualisht që po flas. Jam shumë i mërzitur që historia përfundoi kështu. Unë me Xhulianon jam njohur në Burgun e Peqinit. Flisnim shpesh kur dilnim në ajrim dhe shkonim mirë. Ai është liruar para meje 3-4 muaj. Pas lirimit nga burgu ne jemi bërë shokë dhe miq të ngushtë. Kjo që do të rrëfej unë tani është një tronditje e madhe edhe për Prokurorinë e Përgjithshme.Pas lirimit tim në burg një ditë në Vlorë më pyet një person, i botës së krimit, për Xhuliano Bullarin. Pikërisht atë ditë kur u vra ai. Më pyeti Ferdinand Llanaj.Unë kam qeshur dhe i kam thënë 'e kam shok të ngushtë'. Ai më tha se personi që po të flasim është personi që ka marrë pjesë në atentatin tim kur unë jam plagosur në rrugën transballkanike bashkë me djalin në vitin 2018. Unë i thashe që nuk është e vërtetë kjo histori. I thashë se ai nuk është i tillë. Më tha se kjo është e vërtetë dhe unë kam vrarë një tjetër për të. Më tregoi edhe për një histori për hashash në fshatin Gostimë në Elbasan. Ai duhet të na kthejë lekët patjetër. Do e pyesësh sikur ne na ke kundërshtarë. Dhe unë erdha në Tiranë. E pyeta Xhulianon nëse ishte e vërtetë kjo histori. Ai ma pranoi historinë e hashashit por vetëm se kishte qenë shofer i makinës që kishte marrë hashashin. Ai mu lut që të shkojmë në Vlorë dhe të takojmë atë personin. Unë i thashe që do të futem ndërmjetës që t'i kthejmë lekët. Ai më tha që vetëm 2000 euro kishte marrë.Unë i hodha karburant makinës, kemi shkuar në Vlorë. Mora njoftim për vendin ku ishin çunat në Babicë. Ishte errësirë dhe ndaluam aty se s'po shikonim njeri. Vjen njëri prej ushtarëve të atyre. Futet brenda në makinë te sedilja e pasme dhe thotë nisemi. Pasi ecëm pak pamë benzin e tyre. Nga benzi del Klodian Llanaj dhe afrohet. Dal unë nga makina ku isha pasi më tha Llanaj. Ai futet brenda dhe e shan Xhulianon dhe i thotë 'ti je ai që blen hashash me euro false'. Ai e gjuan me grusht në bark dhe pasi Xhuliano u shpreh pak keq ai e qëlloi me 2 plumba në kokë. Unë i dëgjova se ishte errësirë. Unë nuk dija çtë bëja dhe ika me vrap nga drejtimi tjetër. Rrugës më kapi Klodjanin me makinë dhe më tha 'mos ik me vrap'. Para se të më thoshte ashtu i tha atyre të tjerëve që fshini gjurmët nga makina. Shko në shtëpi, rri 2 ditë, do të sjell unë një njeri. Në datë 21 vijnë disa persona dhe me thonë se të kërkon Klodi në Selenicë. Ai më jep një qesë me 2 bluza të bardha që i përkisnin Klodjan Llanajt dhe më dorëzoi edhe armën e krimit. Unë e futa në bahçen e shtëpisë. Më thotë ky se rruhu shpejt se do ikim, vetëm kur thotë ky shpejt, shpejt se policia. Më ka tërhequr zvarrë dhe kemi ikur me makinë ku na priste një tjetër ushtar i tyre Bruno. Arritëm në Babicë dhe pastaj në Selenicë dhe aty mora vesh që më kishin dhënë armën e krimit. Më tha Klodjani që 'ruaje atë armën, është e mirë'. Më kërcënoi që nëse flisja do më vrisnin mua por të gjithë familjen", tha ndër të tjera në 'Pa Gjurmë' Bledar Selmanaj. Teksa ka rrëfyer detaje tronditëse edhe nga disa vrasje të tjera që kanë ndodhur në Vlorë, për të cilat ai pretendon se ka dijeni, Bledar Selmanaj thotë se ka punuar për vëllezërit Llanaj, si shofer personel dhe informator por nuk ka marrë pjesë në vrasje. Ai thotë se kërkon të tregojë gjithçka për çfarë ka ndodhur në Vlorë para autoriteteve por për këtë kërkon mbrojtje të veçantë. Bledar Selmanaj, u la në burg nga gjykata e Vlorës, për vrasjen e shokut të tij, por 39-vjeçari nuk e ka pranuar krimin për të cilin akuzohet.

Bledar Selmanaj, i arrestuar për vrasjen e 25-vjeçarit Xhulian Bullari në Babicë të Vlorës 21 gushtin e kaluar, ka folur nga Burgu i Peqinit ekskluzivisht për emisionin "Pa Gjurmë" se çfarë ndodhi sipas tij.  Selmanaj tregon se vrasësi i vërtetë është Klodjan Llanaj, një prej të fortëve të Vlorës. Sipas tij gjithçka ndodhi për një sasi  kanabisi. 

Ditën që u nda nga ish-bashkëshorti, 12 vite më parë, Liljana Danushi nga Rrogozhina vendosi të mos martohej më kurrë, por jo të heqi dorë nga dëshira e saj më e madhe, të birësojë një fëmijë. Sipas saj, e vetmja pengesë është e motra, e cila i mban ’peng’ firmën, një nga kriteret ky, në kërkesën për birësim. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti, ndaj 45-vjeçarja kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, për t’i bërë apel të motrës Kimete Imeri në Itali, që t’i përgjigjet kërkesës së saj. E ftuar në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV Liljana Danushi rrëfen jetën e vështirë, nga fejesa që pati me 47-vjeçarin Arif Hysa shkoi nuse në Librazhd, kur ishte 31-vjeçe. Përballja me zakonet e vuri në vështirësi të renë, e cila për t’u dhënë një provë familjarëve të ish-burrit, se ajo ishte e virgjër, pas natës së parë u tregoi çarçafin e bardhë. E fejuar me mblesëri, ajo qëndroi vetëm 6 muaj në familjen Hysa, pavarësisht se nisi ta dashuronte marrëzisht burrin që kishte përkrah dhe dëshirës që pati për t’u bërë nënë. Konfliktet mes saj dhe kunatave çuan në prishjen e kësaj fejese. Unë nuk munda dot të vishja vellon e bardhë, por as nuk munda dot të bëhem nënë. Babai ishte i sëmurë dhe unë nuk doja të martohesha. Pas vdekjes së tij më kërkuan dorën dhe unë u besova. Unë nuk e njihja atë person, dija që quhej Arif Hysa dhe ishte 47 vjec, por vendosa të fejohem me të. Kam qëndruar vetëm 6 muaj në fejesë me të. Natën e parë që qëndrova me bashkëshortin, në mëngjes ishin të gjithë familjarët që prisnin për të parë cërcafin sipas zakonit. Në fillim nuk ndjeja dashuri për atë person, por më pas e rashë në dashuri me të. Unë kujdesesha për të, por ai asnjëherë për mua. Isha unë që vendosa të ndahesha. U mblodhën të gjitha bashkë kur vendosa t’i jepja fund. Pas ndarjes ajo vendosi të mos martohej më, por të birësojë një fëmijë dhe të vazhdojë jetën e saj. Sipas Liljanës pengesë për këtë është bërë e motra, e cila i mban ’peng’ firmën për t’i hapur rrugë këtij birësimi, i cili përveç plotësimit të disa kushteve, kërkohen të paktën edhe 3 firma nga familjarë apo të afërm të saj. Dy vëllezërit kanë dhënë dakordësinë, ndërsa e motra Kimete Imeri, e cila jeton në Itali nuk e pranon këtë gjë. Nuk kam dashur të martohem më, sepse nuk kam besim tek askush. Dua vetëm të birësoj një fëmijë. Nuk kam nevojë për praninë e një mashkulli në jetën time. Unë përvec dy vëllezërve kam edhe një motër që ka një vit në Itali. Me motrën kanë lindur konfliktet për një fjalë goje. Prej 10 vitesh kemi folur rrallë, ndërsa prej një viti nuk kemi asnjë kontakt. Di që është në Itali. Vëllait i ka thënë që nuk e jap firmën. Nënën e kam të sëmurë dhe e kam marrë malli për vajzën, por ajo ka mbyllur cdo kontakt me ne. Motra e din që unë kërkoj të birësojë një fëmijë, kur unë I kërkova firmën ajo heshti. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti. Liljana kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, duke i bërë thirrje nga studio që e motra Kimetja të reagojë. 45-vjeçarja e mbyll me një mesazh prekës rrëfimin e saj. Kur i thashë se këtë shqetësim do ta bëja publik në emisionin tuaj, ajo më mbylli telefonin dhe kam një vit që nuk flas më me të. Motër të lutem më hap telefonin. Me lejo të bëhem edhe unë nënë si ti ’Pa Gjurmë’ do t’i shkojë deri në fund kësaj historie, për të lidhur kontaktet mes Liljanës dhe motrës në Itali. Ndërsa përsa i takon kritereve për birësim është Komiteti i Birësimit ai që vlerëson mbi kushtet, pas kërkesës së bërë nga 45-vjeçarja.

Ditën që u nda nga ish-bashkëshorti, 12 vite më parë, Liljana Danushi nga Rrogozhina vendosi të mos martohej më kurrë, por jo të heqi dorë nga dëshira e saj më e madhe, të birësojë një fëmijë. Sipas saj, e vetmja pengesë është e motra, e cila i mban ’peng’ firmën, një nga kriteret ky, në kërkesën për birësim. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti, ndaj 45-vjeçarja kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, për t’i bërë apel të motrës Kimete Imeri në Itali, që t’i përgjigjet kërkesës së saj. E ftuar në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV Liljana Danushi rrëfen jetën e vështirë, nga fejesa që pati me 47-vjeçarin Arif Hysa shkoi nuse në Librazhd, kur ishte 31-vjeçe. Përballja me zakonet e vuri në vështirësi të renë, e cila për t’u dhënë një provë familjarëve të ish-burrit, se ajo ishte e virgjër, pas natës së parë u tregoi çarçafin e bardhë. E fejuar me mblesëri, ajo qëndroi vetëm 6 muaj në familjen Hysa, pavarësisht se nisi ta dashuronte marrëzisht burrin që kishte përkrah dhe dëshirës që pati për t’u bërë nënë. Konfliktet mes saj dhe kunatave çuan në prishjen e kësaj fejese. Unë nuk munda dot të vishja vellon e bardhë, por as nuk munda dot të bëhem nënë. Babai ishte i sëmurë dhe unë nuk doja të martohesha. Pas vdekjes së tij më kërkuan dorën dhe unë u besova. Unë nuk e njihja atë person, dija që quhej Arif Hysa dhe ishte 47 vjec, por vendosa të fejohem me të. Kam qëndruar vetëm 6 muaj në fejesë me të. Natën e parë që qëndrova me bashkëshortin, në mëngjes ishin të gjithë familjarët që prisnin për të parë cërcafin sipas zakonit. Në fillim nuk ndjeja dashuri për atë person, por më pas e rashë në dashuri me të. Unë kujdesesha për të, por ai asnjëherë për mua. Isha unë që vendosa të ndahesha. U mblodhën të gjitha bashkë kur vendosa t’i jepja fund. Pas ndarjes ajo vendosi të mos martohej më, por të birësojë një fëmijë dhe të vazhdojë jetën e saj. Sipas Liljanës pengesë për këtë është bërë e motra, e cila i mban ’peng’ firmën për t’i hapur rrugë këtij birësimi, i cili përveç plotësimit të disa kushteve, kërkohen të paktën edhe 3 firma nga familjarë apo të afërm të saj. Dy vëllezërit kanë dhënë dakordësinë, ndërsa e motra Kimete Imeri, e cila jeton në Itali nuk e pranon këtë gjë. Nuk kam dashur të martohem më, sepse nuk kam besim tek askush. Dua vetëm të birësoj një fëmijë. Nuk kam nevojë për praninë e një mashkulli në jetën time. Unë përvec dy vëllezërve kam edhe një motër që ka një vit në Itali. Me motrën kanë lindur konfliktet për një fjalë goje. Prej 10 vitesh kemi folur rrallë, ndërsa prej një viti nuk kemi asnjë kontakt. Di që është në Itali. Vëllait i ka thënë që nuk e jap firmën. Nënën e kam të sëmurë dhe e kam marrë malli për vajzën, por ajo ka mbyllur cdo kontakt me ne. Motra e din që unë kërkoj të birësojë një fëmijë, kur unë I kërkova firmën ajo heshti. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti. Liljana kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, duke i bërë thirrje nga studio që e motra Kimetja të reagojë. 45-vjeçarja e mbyll me një mesazh prekës rrëfimin e saj. Kur i thashë se këtë shqetësim do ta bëja publik në emisionin tuaj, ajo më mbylli telefonin dhe kam një vit që nuk flas më me të. Motër të lutem më hap telefonin. Me lejo të bëhem edhe unë nënë si ti ’Pa Gjurmë’ do t’i shkojë deri në fund kësaj historie, për të lidhur kontaktet mes Liljanës dhe motrës në Itali. Ndërsa përsa i takon kritereve për birësim është Komiteti i Birësimit ai që vlerëson mbi kushtet, pas kërkesës së bërë nga 45-vjeçarja.

Ditën që u nda nga ish-bashkëshorti, 12 vite më parë, Liljana Danushi nga Rrogozhina vendosi të mos martohej më kurrë, por jo të heqi dorë nga dëshira e saj më e madhe, të birësojë një fëmijë. Sipas saj, e vetmja pengesë është e motra, e cila i mban ’peng’ firmën, një nga kriteret ky, në kërkesën për birësim. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti, ndaj 45-vjeçarja kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, për t’i bërë apel të motrës Kimete Imeri në Itali, që t’i përgjigjet kërkesës së saj. E ftuar në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV Liljana Danushi rrëfen jetën e vështirë, nga fejesa që pati me 47-vjeçarin Arif Hysa shkoi nuse në Librazhd, kur ishte 31-vjeçe. Përballja me zakonet e vuri në vështirësi të renë, e cila për t’u dhënë një provë familjarëve të ish-burrit, se ajo ishte e virgjër, pas natës së parë u tregoi çarçafin e bardhë. E fejuar me mblesëri, ajo qëndroi vetëm 6 muaj në familjen Hysa, pavarësisht se nisi ta dashuronte marrëzisht burrin që kishte përkrah dhe dëshirës që pati për t’u bërë nënë. Konfliktet mes saj dhe kunatave çuan në prishjen e kësaj fejese. Unë nuk munda dot të vishja vellon e bardhë, por as nuk munda dot të bëhem nënë. Babai ishte i sëmurë dhe unë nuk doja të martohesha. Pas vdekjes së tij më kërkuan dorën dhe unë u besova. Unë nuk e njihja atë person, dija që quhej Arif Hysa dhe ishte 47 vjec, por vendosa të fejohem me të. Kam qëndruar vetëm 6 muaj në fejesë me të. Natën e parë që qëndrova me bashkëshortin, në mëngjes ishin të gjithë familjarët që prisnin për të parë cërcafin sipas zakonit. Në fillim nuk ndjeja dashuri për atë person, por më pas e rashë në dashuri me të. Unë kujdesesha për të, por ai asnjëherë për mua. Isha unë që vendosa të ndahesha. U mblodhën të gjitha bashkë kur vendosa t’i jepja fund. Pas ndarjes ajo vendosi të mos martohej më, por të birësojë një fëmijë dhe të vazhdojë jetën e saj. Sipas Liljanës pengesë për këtë është bërë e motra, e cila i mban ’peng’ firmën për t’i hapur rrugë këtij birësimi, i cili përveç plotësimit të disa kushteve, kërkohen të paktën edhe 3 firma nga familjarë apo të afërm të saj. Dy vëllezërit kanë dhënë dakordësinë, ndërsa e motra Kimete Imeri, e cila jeton në Itali nuk e pranon këtë gjë. Nuk kam dashur të martohem më, sepse nuk kam besim tek askush. Dua vetëm të birësoj një fëmijë. Nuk kam nevojë për praninë e një mashkulli në jetën time. Unë përvec dy vëllezërve kam edhe një motër që ka një vit në Itali. Me motrën kanë lindur konfliktet për një fjalë goje. Prej 10 vitesh kemi folur rrallë, ndërsa prej një viti nuk kemi asnjë kontakt. Di që është në Itali. Vëllait i ka thënë që nuk e jap firmën. Nënën e kam të sëmurë dhe e kam marrë malli për vajzën, por ajo ka mbyllur cdo kontakt me ne. Motra e din që unë kërkoj të birësojë një fëmijë, kur unë I kërkova firmën ajo heshti. Dy motrat nuk kanë asnjë kontakt me njëra-tjetrën prej një viti. Liljana kërkoi ndihmën e emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV, duke i bërë thirrje nga studio që e motra Kimetja të reagojë. 45-vjeçarja e mbyll me një mesazh prekës rrëfimin e saj. Kur i thashë se këtë shqetësim do ta bëja publik në emisionin tuaj, ajo më mbylli telefonin dhe kam një vit që nuk flas më me të. Motër të lutem më hap telefonin. Me lejo të bëhem edhe unë nënë si ti ’Pa Gjurmë’ do t’i shkojë deri në fund kësaj historie, për të lidhur kontaktet mes Liljanës dhe motrës në Itali. Ndërsa përsa i takon kritereve për birësim është Komiteti i Birësimit ai që vlerëson mbi kushtet, pas kërkesës së bërë nga 45-vjeçarja.

Secili prej të moshuarve në "Qendrën e të moshuarve Poliçan" ka një histori për të rrëfyer nga jetët e tyre, ndërsa dikush është braktisur nga fëmijët, e dikush tjetër ka mbetur i vetëm në këtë jetë. Por një histori e rrallë, që vjen në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV, ndryshe nga të tjerat është edhe ajo e një të moshuare pa identitet. Zonja me flokë të thinjura, me sy të përhumbur dhe me ecjen e ngadaltë, që ndihmohet nga një bastun jeton në këtë qendër prej 7 vitesh. Ajo u gjet në vitin 2014 nga punonjës të policisë së Tiranës e shtrirë në rrugë, me dëmtime të rënda në kokë, ndërsa u dërgua mënjeherë drejt Siptalit të Traumës. E moshuara, pa identitet qëndroi e shtruar për 3 muaj me rrallë nën kujdesin e mjekëve, ndërsa në epikrizën e daljes shkruhej se kishte humbur kujtesën. Pasi e moshuara u rehabilitua, Shërbimi Social e dërgoi në qendrën e të moshuarve në Polican. Ajo nuk mban mend emrin e saj dhe nuk është në gjendje të jap asnjë informacion për jetën. I vetmi emër që ajo ka pëshpëritur rrallë është Ifete Sherifi, emër i cili iu vendos edhe në kartelën e spitalit. Mirela Përroj është një nga punonjëset sociale të këtij institucioni, e cila iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ me qëllim identifikimin e gruas, për të cilën askush nuk është interesuar deri më sot. E moshuara ka ardhur si një rast urgjent nga Shërbimi Social, e cila u dërgua e shoqëruar nga policia në Spitalin e Traumës dhe është kuruar për tre muaj, për goditjen që ka patur. Në këtë gjendje, ajo nuk ka mundur të thotë as emrin dhe asnjë informacion rreth familjarëve të saj. Ky rast ka qenë në qendër të vëmendjes sonë, për të gjetur një shenjë identifikimi për këtë zonjë edhe pse kanë kaluar 7 vite. Shqetësimi më i madh yni është se kemi marr rastin më të keq për të, kur të vijë dita e saj e fundit dhe nuk dijmë si ta trajtojmë këtë person, sepse është e paidentifikuar, nuk dijmë si të procedojmë, si një njeri pa identitet. Nga të dhënat që e moshuara na ka dhënë në fillim shumë të pakta, që është shprehur me emrin Ifete Sherifi edhe në kartelën e spitalit është e paidentifikuar, por është shkruar i njëjti emër, të dhëna jo shumë të sakta. Nga epikriza e daljes shkruhet se ka qenë e paqartë, jokoshiente për atë që thoshte, nuk kishte informacion të saktë. Deri tani nuk është shfaqur asnjë familjar. Nisur nga të gjitha këto menduam t’i drejtohemi emisionit ’Pa Gjurmë’ për këdo që mund të ketë informacion për këtë zonjë’ Stafi udhëtoi drejt këtij qyteti, ku e ka takuar nga afër zonjën. Ajo foli shumë pak për mikrofonin e Report Tv dhe shumë pyetjeve të gazetarit e moshuara i’u përgjigj vetëm me fjalët:’Nuk mbaj mend’. Zonja e paidentifikuar arriti të kujtonte disa detaje, por nuk mundej dot të lidhte emrat që rikujtonte me ngjarjet apo vendet ku kishte jetuar më pare. Unë nuk mbaj mend emrin tim. Si quhem? Se di… Por më kujtohet që më thërrisnin Ifete Sherifi. Kujtoj se emrin i’a vendosa Kasem….. (Qëndron në heshtje pak minuta dhe vazhdon të flasi) Unë jam nga Tirana dhe kam punuar në sport. Po po në sport kam punuar me Skënder Bahollin, e mbaj mend shumë mirë këtë emër. E kam të vështirë të kujtoj të shkuarën, ndaj dua të mësoj emrin tim, të di nga vi, të di kush jam. Qendra e të moshuarve në Poliçan i ka dërguar disa shkresa zyrtare Policisë së Shtetit me qëllim identifikimin e të moshuarës, gjë e cila nuk është bërë e mundur. Punonjësit e shërbimit social dyshojnë se emri Ifete Sherifi me të cilën është e rëgjistruar e moshuara mund të jetë identiteti i vërtetë i saj, kjo në bazë të përkimit të disa të dhënave. Ne vendosëm t’i linim të njëjtin emër, me të cilin u paraqit, por gjatë aplikimit në gjendjen civile punonjësja vuri re se, ky emër ekziston në sistem, por ende nuk kemi verifikuar nëse është vërtetë zonja që ne kërkojmë Ifetja jonë, apo nëse bëhet fjalë për një tjetër të moshuar me të njëjtin emër. Në trungun familjar të zonjës me emrin Ifete Sherifi e divorcuar, pa fëmijë janë shënuar emrat e dy motrave M.H me vendbanim në Tiranë, L.C me venbanim në Mat, si dhe dy vëllezërve S.SH dhe A.SH me venbanim në Tiranë. Punonjësit e kësaj qendre thonë se me kalimin e kohës e moshuara ka një kapacitet të ulet të vetëdijes, por gjithsesi gëzon shëndet të mirë. Shtëpia e të moshuarve në Poliçan është kthyer në një familje të dytë për shumë të braktisur nga mosha e tretë. Ata janë miqësuar me njëri tjetrin, ndërsa kanë gjetur mbështetje dhe ngrohtësinë e munguar.

Secili prej të moshuarve në "Qendrën e të moshuarve Poliçan" ka një histori për të rrëfyer nga jetët e tyre, ndërsa dikush është braktisur nga fëmijët, e dikush tjetër ka mbetur i vetëm në këtë jetë. Por një histori e rrallë, që vjen në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV, ndryshe nga të tjerat është edhe ajo e një të moshuare pa identitet. Zonja me flokë të thinjura, me sy të përhumbur dhe me ecjen e ngadaltë, që ndihmohet nga një bastun jeton në këtë qendër prej 7 vitesh. Ajo u gjet në vitin 2014 nga punonjës të policisë së Tiranës e shtrirë në rrugë, me dëmtime të rënda në kokë, ndërsa u dërgua mënjeherë drejt Siptalit të Traumës. E moshuara, pa identitet qëndroi e shtruar për 3 muaj me rrallë nën kujdesin e mjekëve, ndërsa në epikrizën e daljes shkruhej se kishte humbur kujtesën. Pasi e moshuara u rehabilitua, Shërbimi Social e dërgoi në qendrën e të moshuarve në Polican. Ajo nuk mban mend emrin e saj dhe nuk është në gjendje të jap asnjë informacion për jetën. I vetmi emër që ajo ka pëshpëritur rrallë është Ifete Sherifi, emër i cili iu vendos edhe në kartelën e spitalit. Mirela Përroj është një nga punonjëset sociale të këtij institucioni, e cila iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ me qëllim identifikimin e gruas, për të cilën askush nuk është interesuar deri më sot. E moshuara ka ardhur si një rast urgjent nga Shërbimi Social, e cila u dërgua e shoqëruar nga policia në Spitalin e Traumës dhe është kuruar për tre muaj, për goditjen që ka patur. Në këtë gjendje, ajo nuk ka mundur të thotë as emrin dhe asnjë informacion rreth familjarëve të saj. Ky rast ka qenë në qendër të vëmendjes sonë, për të gjetur një shenjë identifikimi për këtë zonjë edhe pse kanë kaluar 7 vite. Shqetësimi më i madh yni është se kemi marr rastin më të keq për të, kur të vijë dita e saj e fundit dhe nuk dijmë si ta trajtojmë këtë person, sepse është e paidentifikuar, nuk dijmë si të procedojmë, si një njeri pa identitet. Nga të dhënat që e moshuara na ka dhënë në fillim shumë të pakta, që është shprehur me emrin Ifete Sherifi edhe në kartelën e spitalit është e paidentifikuar, por është shkruar i njëjti emër, të dhëna jo shumë të sakta. Nga epikriza e daljes shkruhet se ka qenë e paqartë, jokoshiente për atë që thoshte, nuk kishte informacion të saktë. Deri tani nuk është shfaqur asnjë familjar. Nisur nga të gjitha këto menduam t’i drejtohemi emisionit ’Pa Gjurmë’ për këdo që mund të ketë informacion për këtë zonjë’

Një tjetër çift shqiptar denoncohet humbur në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV. Cifti Agim dhe Xhevrie Binçe 75 dhe 73 vjec rezultojnë të humbur që prej tetorit të vitit 2018. Një histori që mbart brenda një mister, sikundër ishte edhe rasti i çiftit nga Vlora Shpëtim dhe Teuta Pasho, që u denoncuan në Report Tv,por fatkeqësisht u gjetën të masakruar në Itali, trupat e të cilëve ishin vendosur të copëtuar brënda katër valixhe. Në kërkim të çiftit Bince ishte misioni i kësaj mesdite 7 shtatori nga emisioni’Pa Gjurmë’. Vëllai i Agimit, Skënderi i shoqëruar nga bashkëshortja e tij Aleksandra thanë për moderatoren Odeta Dume se Agim dhe Xhevrie Binçen kishin mbërritur në Shqipëri në gusht të vitit 2018 për të kaluar disa muaj pushime në vendlindje, si dhe për të takuar të afërmit e tyre në Tiranë. Të pajisur me dokumenta të rregullta, ata jetonin prej 20 vitesh në Lion të Francës dhe nuk kishin fëmijë. Cifti qëndroi në Shqipëri deri në fillim të tetorit të po atij viti, kohë në të cilën ata do të ktheheshin sërish në Francë. Skënderi thotë se me të vëllanë u ndanë paqësisht dhe se ata nuk kishin shfaqur ndonjë shqetësim, përveçse kishin disa probleme me shendetin e tyre.Para se të ndahej Agimi i kishte lënë në dorë një letër, ku shkruhej kjo adresë: W3RUE PHILIPPE FABIA 8EM LION 69008 FRANCE, vend ku ata banonin në Lion. Por që nga ndarja me të vëllanë, në portin e Durrësit kur edhe e përcolli për herë të fundit humbi çdo kontakt me të. Skënderi i telefonoi disa orë më pas, për t’u siguruar nëse e kishte kaluar kufirin apo jo, por telefonat e të dyve rezultuan të fikur. Sakaq burrë e grua ishin zhdukur. Në 2018 Agimi dhe Xhevrije kanë ardhur në Shqipëri për pushime. Herën e fundit u takuam në shtëpi, dilnim bashkë dhe konsumonim kafe. Erdhi dita që ato do të iknin në Francë, ndërsa ne në Itali. U takuam në portin e Durrësit dhe qëndruam pak dhe më pas u ndamë. Ato u larguan me tragete të ndryshme, por që nga ai moment nuk dihet asgjë më për fatin e të dyve. Gjëndja e Agimit nuk ishte e mirë sepse rrinte tek shkallët dhe nuk lejonte askënd që të hynte brënda. Edhe bashkëshortja me probleme ishte. Ata vinin çdo vit në Tiranë. Pas nje viti, Skënderi dhe bashkëshortja e tij Aleksandra vendosën të udhëtojnë drejt Francës në adresën ku ata jetonin në Lion.Fatkeqsisht askush nuk e hapi derën. Ata pyetën fqinjët e tyre, ku këta të fundit i pohuan se Agimi dhe Xhevrija ishin larguar nga banesa disa muaj më pare. U nisëm në Francë pas humbjes së tyre dhe shkoj tek e njëjta adresë. Askush nuk e hapi derën. Fqinjët na treguan se kishte 6 muaj që kishin ikur në Shqipëri. Ne u shokuam, se ata nuk kanë mbërritur në familje. Fqinja na dërgoi në polici, por atje nuk ndodhej shefi. Fqinja na tha që të largoheshim dhe të mbeteshim në kontakt, do të na ndihmonte. Ne u larguam, por ajo nuk na e hapi më telefonin. Ndërsa dyshime se dicka e keqe ka ndodhur me fatin e tyre ngre edhe kunata në studion e emisionit ’Pa Gjurmë’ Nuk e dim sesi u shkëputën. Mendojmë se në Francë ka ndodhur dicka, mund të jenë shkëputur. Fqinja tha se ato kishin ikur me taksi dhe do ktheheshin në Tiranë. Unë e kam kërkuar Agimin edhe nga Italia në ambasadën në Paris dhe ato na drejtuan tek ju. Uroj që të jenë të dy mirë kudo që janë, të shkojmë t'i shohim. Ndërsa iu mbushën sytë me lot vëllai i Agimit, Skënderi bën një apel të fortë Denoncim kemi bërë vetëm në Itali, në Shqipëri jo, sepse qëlloi që u mbyllën rrugët. Uroj që Agimi të jetë mirë. Ta takojmë ta ndihmojmë sepse mund të jetë vetëm. Ta di ku është shkojmë direkt atje.

Të enjten e 2 shtatorit, i moshuari Zyhdi Allushi është larguar me biçikletë nga banesa e tij në fshatin Vorrozen të Kavajës, ku edhe sot vijon të jetë ende i humbur. Familjarët denoncojnë në “Pa Gjurmë” zhdukjen e 80-vjeçarit. Sipas djalit të tij, Seit Allushi, i moshuari nuk vuante nga ndonjë sëmundje e shëndetit mendor apo fizik, përveçse kohët e fundit ishte prekur nga skleroza. Allushi nuk mjekohej, pasi për familjarët gjendja e tij ishte e mirë dhe askush nuk e besonte se mëngjesin e 2 shtatorit në orën 9 do të largohej dhe nuk do të kthehej më pranë tyre. Kjo është hera e parë për 80-vjeçarin nga Kavaja që largohet në drejtim të paditur. Sipas informacioneve, Zyhdi Allushi ka dalë nga shtepia me biçiklitën e tij, ku kjo e fundit është gjetur te ura e Draxhit, ndërsa gjurmët e të moshuarit të siguruara nga kamerat, janë parë në dalje të Kavajës. Momentin që është larguar nga shtëpia për të takuar shokun e tij, takim që nuk ndodhi, Zyhdiu kishte veshur një palë pantallona të zeza, këmishë të bardhë dhe sandale. I moshuari me flokë të bardhë nuk ka asnjë shenjë dalluese në pjesët e dukshme të fytyrës dhe trupit.

Sot në studio me moderatoren Odeta Dume u trajtua rasti i humbjes së Zyhdi Allushit, 80-vjeçarit i cili u largua nga shtëpia mëngjesin e 2 shtatorit në orën 09:00, me qëllimin për të takuar shokun e tij Dilaver Xhafa. Dilaveri po e ndihmonte prej kohësh Zyhdi Allushin që të plotësonte disa dokumente për të kaluar tokën në emër të djemve. Mirëpo mëngjesin e 2 shtatorit, ai nuk shkoi drejt Kavajës, por mori rrugën e kundërt. Pamjet e regjistruara nga kamerat e sigurisë e kapën atë në urën e Draxhit në dalje të Kavajës me biçikletën e tij, ndërsa të shumtë kanë qenë qytetarët që kanë dhënë informacione si për familjarët dhe për emisionin “Pa Gjurmë”. Të prekur nga largimi në drejtim të paditur të babait të tyre, djemtë Artan dhe Seit Allushi treguan më shumë detaje për 80-vjeçarin, i cili kohët e fundit mund të ketë pasur dhe probleme me humbjen e kujtesës. “Kishte lënë takim me Dilaverin në Kavajë, por nuk e takoi atë. Dilaveri do ta ndihmonte për legalizimin e pronës. Kishte 2 vite që e njihte. Është larguar për të shkuar te zotëria në fjalë, por nuk arriti të shkonte te ai. Ne jemi lidhur me të në orën 10. Zotëria pas orës 10 me merrte në telefon dhe thoshte ku ka shkuar, ku ka shkuar? U interesua zoteria në telefon i thamë nuk dimë gjë” u shpreh djali i madh i Zyhdiut, Artan Allushi. “Kemi 4 ditë që kërkojmë, s’kemi lënë ferrë, kanal, rezervuar pa kërkuar. Ishte 80 vjeç, kishte forcë dhe ishte energjik. 3-4 herë shkonte në Kavajë me biçikletë, rreth 3 kilometra. Vetem nga tensioni ka vuajtur pak. Babai ynë ka ikur në krah të kundërt në drejtim të Rrogozhinës. Kemi video të tjera para se të shkonte te bizneset qe kanë kamerat, ata janë njerëzit tanë. Babi ynë ecte si i përhumbur. Biçikletën për dore ecte rrugës. Biçikleta u gjet në mes të ferrave e sistemuar me dorë dhe është në polici”, shtoi djali i tretë i Zyhdiut, Seit Allushi. Odeta Dume: Mund të ketë vuajtur nga skleroza? Seit Allushi: Nuk e dimë, pleqëri ai, harronte ndonjëherë. Do Zoti është gjallë, e presim në shtëpi. Nëse keni informacion jeni të lutur të kontaktoni në: Në cel: 069 99 55 698 si dhe në aplikacionet: WhatsApp dhe Viber Në tel: 0444 17 778 Në adresën tonë në facebook: Pa Gjurmë Report TV Në kanalin tonë në Youtube: Pa gjurmë Channel

Startoi këtë mesditë emisioni “Pa Gjurmë”, i cili do të transmetohet në ekranin e Report Televizion çdo ditë nga e hëna në të premte, nga ora 14:00 në 15:30, me shumë raste dhe surpriza. Sot në studio me moderatoren Odeta Dume u trajtua rasti i humbjes së Zyhdi Allushit, 80-vjeçarit i cili u largua nga shtëpia mëngjesin e 2 shtatorit në orën 09:00, me qëllimin për të takuar shokun e tij Dilaver Xhafa. Dilaveri po e ndihmonte prej kohësh Zyhdi Allushin që të plotësonte disa dokumente për të kaluar tokën në emër të djemve. Mirëpo mëngjesin e 2 shtatorit, ai nuk shkoi drejt Kavajës, por mori rrugën e kundërt. Pamjet e regjistruara nga kamerat e sigurisë e kapën atë në urën e Draxhit në dalje të Kavajës me biçikletën e tij, ndërsa të shumtë kanë qenë qytetarët që kanë dhënë informacione si për familjarët dhe për emisionin “Pa Gjurmë”. Të prekur nga largimi në drejtim të paditur të babait të tyre, djemtë Artan dhe Seit Allushi treguan më shumë detaje për 80-vjeçarin, i cili kohët e fundit mund të ketë pasur dhe probleme me humbjen e kujtesës. “Kishte lënë takim me Dilaverin në Kavajë, por nuk e takoi atë. Dilaveri do ta ndihmonte për legalizimin e pronës. Kishte 2 vite që e njihte. Është larguar për të shkuar te zotëria në fjalë, por nuk arriti të shkonte te ai. Ne jemi lidhur me të në orën 10. Zotëria pas orës 10 me merrte në telefon dhe thoshte ku ka shkuar, ku ka shkuar? U interesua zoteria në telefon i thamë nuk dimë gjë” u shpreh djali i madh i Zyhdiut, Artan Allushi. “Kemi 4 ditë që kërkojmë, s’kemi lënë ferrë, kanal, rezervuar pa kërkuar. Ishte 80 vjeç, kishte forcë dhe ishte energjik. 3-4 herë shkonte në Kavajë me biçikletë, rreth 3 kilometra. Vetem nga tensioni ka vuajtur pak. Babai ynë ka ikur në krah të kundërt në drejtim të Rrogozhinës. Ai e njeh zonën dhe nuk besojmë se e ka ngatërrur rrugën. Mund të ketë dalë në autostadë dhe me autobus ose fugon dyshojmë se ka udhëtuar për në Rrogozhinë. Ne dyshojmë se ka ikur për në Rrogozhinë”, shtoi djali i tretë i Zyhdiut, Seit Allushi. Odeta Dume: Mund të ketë vuajtur nga skleroza? Seit Allushi: Nuk e dimë, pleqëri ai, harronte ndonjëherë. Kaluan vetëm pak minuta dhe shoku i Zyhdiut, Dilaver Xhafa u lidh me studion e “Pa Gjurmë”, duke thënë se një ditë para zhdukjes së tij, vendosën që të takoheshin për punë dokumentesh. Ai tha se kohët e fundit kishte vënë re disa paqendrueshmëri te miku i tij, por që nuk ishin serioze. “Ne u takuam një ditë më parë, në 1 shtator. Ai më datë 1 nuk përfundoi punë se do të linte një akt testament për djalin e tij. Takimi ishte për çështje pronësie. Më tha mua “të prish punë ta lëmë për nesër?”, edhe e lamë për nesër se kishte urgjencë për të ikur. Ikëm dhe e lamë për të nesërmen në orën 10:00 në 2 shtator dhe meqënëse deri në 10:35 ai nuk erdhi të më takonte, atëherë mora në telefon Artanin. Edhe një herë pas pres 10:35 e mora dhe i thashë “s’ka ardhur”. “Mirë” më tha, “kur të vijë flasim se as në shtëpi s’ka ardhur”, derisa në darkë djemtë bënë denoncim në polici”, tregoi Dilaver Xhafa. Odeta Dume: Nëse ke ndonjë informacion që s’e ke komunikuar me fëmijët mund ta komunikoni. Si ka qenë gjendja e tij. Ka qenë i kthjellët kur e takuat në 1 shtator? Dilaver Xhafa: Kishte shenja të pastabilizuara, por jo për të paraqitur shqetësim. Ai ka gëzuar respekt në komunitet. Njerëzit e respektojnë. Inshalla do jetë gjallë që të jetojë në mes të njerëzve që e duan aq shumë. Unë jam i gatshëm t’ju shërbej për gjithçka. Për rreth 90 minuta transmetimi, perveç rrëfimit të dy djemëve në studio mbërritën shumë informacione nga qytetarë të ndryshëm, ku një prej telefonuesve pretendonte se e kishte parë të humburin dhe dispononte foto, duke mbajtur në ankth për minuta të tëra dy djemtë e të moshuarit, por edhe stafin e emisionit. 2 numrat tanë të kontaktit: Në cel: 069 99 55 698 si dhe në aplikacionet: WhatsApp dhe Viber Në tel: 0444 17 778 Në adresën tonë në facebook: Pa Gjurmë Report TV Në kanalin tonë në Youtube: Pa gjurmë Channel

16 vite nga humbja e Artur Carës nga Elbasani mbërrin dëshmia e parë në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV. Asokohe një 9-vjecar, Arturi u zhduk nga tregu i qytetit, ndërsa shiste qese plastike bashkë me të vëllanë e tij më të madh Blerimin. Të dy dolën në punë si çdo ditë dhe lanë takim mesditën e 7 korrikut të vitit 2004, por Arturi nuk u takua me të vëllanë duke humbur çdo gjurmë të tij. Dëshmia që mbërriti pasditen e kësaj të enjte, në ’Pa Gjurmë’ hedh dritë mbi detaje të asaj ditë, kur Artur Cara është kontaktuar nga një burrë i bëshëm me mustaqe, i veshur me uniformë policie. Ky përshkrim vjen nga i pari dëshmitar okular, i cili e njihte Arturin, ndërsa takoheshin bashkë në të njëjtin treg të qytetit të Elbasanit. Ai ka pranuar të flasë për herë të parë rreth asaj dite, ndërsa në dëshminë e tij shton se i njëjti person u kishte kërkuar të dy djemve ta ndihmonin për të ngjitur ushqimet në banesën e tij. Në këtë bisedë telfonike bërë me gazetaren Odeta Dume dëshmitari thotë se ai vetë nuk kishte pranuar, ndërsa Arturi fillimisht kishte hezituar, por pasi burri i panjohur i kishte ofruar shumën prej 10.000 lekësh kishte hypur në makinën tip ’Fuoristradë’. Dëshmitari: A do vish me xhaxhin i tha, t’i çojmë deri tek shtëpia dhe të sjell xhaxhi prapë ? Ishte një person me uniformë policie me makinë tip ’Fuoristradë’, një përson me mustaqe. Ne të dy ishim bashkë dhe nuk ndaheshim nga njëri-tjetri. Na tha të dyve a do vini me xhaxhin t’ju jap nga 10.000 mijë lëkë dhe ju sjell prapë tek markata ? Arturi ngaqë ishte i vogël u gënjye me lekët. Në darkë mora vesh se djali nuk ishte rikthyer më, kur e pashë nëpër lajme që kishte humbur. Odeta Dume: Dhe ku e kishte banesën ai person ? Dëshmitari: Nuk e mbaj mend me thënë të drejtën. Arturi në fillim refuzoi të shkonte, por kur pa 10.000 lekëshin aty u gënjye Odeta Dume: Ju kujtohet çfarë ngjyre ka patur ’Fuoristrada’ ? Dëshmitari: ’Fuoristrada’ ka patur ngjyrë të bardhë, si në ngjyrë qumështi pak a shumë Odeta Dume: Në atë kohë, ju keni qenë i vogël, por mundët ta identifikonit atë person ? Dëshmitari: Atëherë kam qenë i vogël, vetëm kaq mbaj mend, makinën ’Fuoristradë’, uniformën e policisë dhe ishte me mustaqe Odeta Dume: E kishit parë këtë person ditë tjetër tek markata, apo ishte hera e parë që e shihnit ? Dëshmitari: Këtë person ishte hera e parë që e shihja. Se në atë kohë vinin shumë policë që merrnin ushqime dhe ne u shërbenim, ndaj nuk i kushtonim shumë rëndësi. Ai person ka qenë pak i shëndoshë me pak bark, rreth moshës 45-50 vjeç, më shumë jo. Dyshimi i familjarëve mbetet ajo e pistës së rrëmbimit. Me flokë të zeza dhe sy të zinj, me një djegje në faqen e djathtë, një nishan në anën e majtë të shpatullës dhe një tjetër në anën e majtë të vetullës, janë këto shenjat dalluese të Arturit i cili sot është 25 vjeç. As fotot e tij të shpërndara në të gjitha pikat kufitare të vendit, as hetimet e policisë dhe prokurorisë së Elbasanit apo shpallja si i humbur dhe kërkimi nga Interpoli nuk kanë gjurmë. Deri në vitin 2013, dosja e Artur Carës mbeti në hije për policinë, derisa vetë babai i tij Jakupi bëri një deklaratë publike ku shprehte dyshime për pedofilin e sapo arrestuarit Ardian Prrenjasi, se mund të kishte qenë ai personi, që kishte rrëmbyer djalin. Prrenjasi ishte kapur nga policia sepse dyshohej si abuzues seksual dhe vrasësi i një fëmije tjetër. Këto dyshime nuk u arritën të provoheshin sepse Prrenjasi nuk e pranoi të kishte lidhje më zhdukjen e Arturit megjithëse rezultoi se ai njihej me familjen Carja.

Gjergji Cekani është 55-vjecari i cili rezulton i zhdukur që prej datës 16 korrik të këtij viti. Denoncimi i humbjes së tij vjen nga Kristina Ibro, e cila është kujdesur për të gjatë 10 viteve të fundit pasi Gjergji ishte pa njeri dhe bënte jetën e një endacaku. Ai jetonte në një parking në "Myslym Shyr", e ndërsa Kristina kujdesej për të e i jepte për të ngrënë. Ditën e 16 korrikut ai largohet nga aty për të mos u bërë më i gjallë. Gjergji nuk mbante një aparat celular me vete, ai gjithashtu nuk kishte as mjetet e identifikimit. 55-vjecari ditën që u largua ishte i veshur si në këtë video, e vetmja video që i ka mbetur Kristinës dhe që i shuan sadopak mallin. Kjo e fundit ka bërë denoncim edhe në në polici, gjithashtu ka bërë kërkime nëpër spitale e në morg, por pa asnjë rezultat. Kjo nuk është hera e parë për Gjergjin që largohet pa lajmëruar pasi 1 muaj më parë ai largohet dhe për dy ditë nuk dihej asgjë për fatin e tij, derisa kthehet vetë sërish në vendin ku jetonte dhe i premton Kristinës se nuk do largohej më, një premtim të cilin nuk e mban. Gjëndja shëndetësore e 55-vjecarit ishte e mirë dhe nuk kishte shfaqur asnjë shqetësim, por humbja e familjarëve dhe të mbeturit i vetëm pa asnjë mbështetje e kanë detyruar Gjergjin që të bëjë jetën e një endacaku. E vetmja që i ka qëndruar pranë është Kristina për të cilën 55-vjecari ishte bërë një pjesë e zemrës së saj dhe largimi i tij prej kaq shumë ditësh e ka shtyrë atë që të kërkojë ndihmën e emisionit "Pa Gjurmë". Frika e saj më e madhe është se mos Gjergjit mund t'i ketë ndodhur dicka e keqe.

Dëshmitari: A do vish me xhaxhin i tha, t’i çojmë deri tek shtëpia dhe të sjell xhaxhi prapë ? Ishte një person me uniformë policie me makinë tip ’Fuoristradë’, një përson me mustaqe. Ne të dy ishim bashkë dhe nuk ndaheshim nga njëri-tjetri. Na tha të dyve a do vini me xhaxhin t’ju jap nga 10.000 mijë lëkë dhe ju sjell prapë tek markata ? Arturi ngaqë ishte i vogël u gënjye me lekët. Në darkë mora vesh se djali nuk ishte rikthyer më, kur e pashë nëpër lajme që kishte humbur. Odeta Dume: Dhe ku e kishte banesën ai person ? Dëshmitari: Nuk e mbaj mend me thënë të drejtën. Arturi në fillim refuzoi të shkonte, por kur pa 10.000 lekëshin aty u gënjye Odeta Dume: Ju kujtohet çfarë ngjyre ka patur ’Fuoristrada’ ? Dëshmitari: ’Fuoristrada’ ka patur ngjyrë të bardhë, si në ngjyrë qumështi pak a shumë Odeta Dume: Në atë kohë, ju keni qenë i vogël, por mundët ta identifikonit atë person ? Dëshmitari: Atëherë kam qenë i vogël, vetëm kaq mbaj mend, makinën ’Fuoristradë’, uniformën e policisë dhe ishte me mustaqe Odeta Dume: E kishit parë këtë person ditë tjetër tek markata, apo ishte hera e parë që e shihnit ? Dëshmitari: Këtë person ishte hera e parë që e shihja. Se në atë kohë vinin shumë policë që merrnin ushqime dhe ne u shërbenim, ndaj nuk i kushtonim shumë rëndësi. Ai person ka qenë pak i shëndoshë me pak bark, rreth moshës 45-50 vjeç, më shumë jo.

Iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report tv me një letër ku kërkon të lidh kontaktet me të bijën, e cila ndodhet në Itali. Astrit Cela nga Lushnja është një baba i brengosur prej 38 vitesh. Prindërit ishin dy të rinj 20-vjecare kur vendosën të divorcoheshin në vitin 1983, ndërsa vajza e tyre Ermira Cela ishte 1 vjeçe. Pas ndarjes gjykata vendosi që fëmija t’i kalonte në kujdestari nënës dhe babai paguante detyrimin ushqimor. Ish-bashkëshortja u vendos në Durrës ku ndërtoi një familje të re. Nuk mundi dot as ta shihte tek rritej, pasi babë e bij u ndanë përfundimisht me largimin nga Shqipëria pas viteve 90-të ish gruas me vajzën drejt Italisë. Kur në vitet e para të demokracisë u realizua ëndrra e lirisë, shpirti i një babai u burgos, Astriti nuk mundi të shihte më të bijën që kur ajo u largua përtej Adriatikut. Nëna i kishte dhënë fund edhe martesës së dytë dhe me të bijën kishte ndjekur ëndrrën për një jetë më të mirë. Në gjithë këto vite Astriti ka kërkuar kontakt, por nuk ka mundur të lidhet. Nga të dhënat që ka mundur të zbulojë dyshohet se vajza është birësuar, dhe nëna pati shfaqur probleme të shëndetit mendor. Astriti krijoi edhe ai një jetë të re, ndërsa është bërë babai i tre fëmijëve të tjerë, të cilët e kanë bërë gjysh. Ka qenë bashkëshortja aktuale ajo, e cila duke ditur çfarë e ka munduar në jetë bashkëshortin e saj e ka mbështetur për ta gjetur.

Një fëmijë erdhi në jetë nga një përdhunim. Një dramë e cila rëndoi shumë familjen Veliu nga Grabani i Lushnjes, pasi vajza e madhe Xhemile Veliu me probleme të shëndetit mendor u abuzua seksualisht në moshën 16-vjecare, nga një bashkëfshatar identiteti i të cilit nuk u mësua kurrë. Kjo është një nga ato histori nga dhjetra ndoshta të tilla që u mbajtën dhe nuk u denoncuan kurrë në atë kohë. Arbene Veliu erdhi në jetë në fund të vitit 1972 dhe kërkohet nga kushërira e parë e saj, në studion e emisionit ’Pa Gjurmë’. Si një kërkesë nga nëna e saj Thëllënza Kruja kërkon ta bashkojë me mbesën, duke marr përsipër t’i realizojë ëndrrën më të madhe të saj. Historinë e mësoi nga nëna e saj, ndaj kushërira është në kërkim të kushërirës. Edhe pse në rrethana dramatike Xhemilja e mbajti fëmijën, ajo qëndroi 9 muaj me radhë e izoluar në shtëpi, për ta fshehur këtë shtatzëni. Foshnja u lind në maternitetin e Lushnjës, dhe u la aty. Familjarët kanë mësuar se më pas u transferua në shtëpinë e fëmijës Vlorë, nga aty ku dyshohet se u birësua. Kjo ngjarje la një vragë të thellë në familjen Veliu, e cila nga turpi, për t’i shpëtuar opinionit u detyrua të largohej në një tjetër fshat, në Plug. Thëllënza kërkon të rindërtojë këtë zinxhir të shkëputur me Arbene Veliun. Nëna që e lindi ndërroi jetë në moshën 35-vjecare.

50-vjeçari nga Selenica e Vlorës Arjan Shabanaj rezulton ende izhdukur që prej datës 21 prill të këtij viti. ndërsa nëna ka bërë denoncim në polici, por pa sukses deri më tani. Nëna e tij Tefta Shabaniditë më parë ndërsa foli për ’Pa Gjurmë’ në një lidhje telefonike tha se i biri u zhduk mbrëmjen e 21 prillit, ndërsa doli në shesh për të marrë pjesë në mitingun e liderit të PD-së Lulzim Basha. Për Arjanin nuk është hera e parë që largohet nga banesa pa lajmëruar familjarët. Ai është larguar 5 herë të tjera dhe raste të përësritura ku ai shpesh është strehuar tek miqtë e tij në Tiranë. Mirëpo zhdukja e tij më 21 prill pasi mori pjesë në një miting të PD në Selenicë ka sjellë denoncimin e nënës së tij, e cila frikësohet se mund t'ia kenë vrarë për arsye politike. Arjan Shabanaj u kishte thënë shokëve që do të shkonte në Vlorë, por më pas është zhdukur, ndërsa tek miqtë e tij ku rrinte kur shkonte në Tiranë, thanë se nuk dinin asgjë për 50-vjeçarin.Pak ditë më parë kur ky rast është bërë public në program mbërritën edhe informacionet e para, se ishte parë në Tiranë, ndërsa një tjetër në pyllin e Sodës pranë hekurudhave në qytetin e Vlorës.Shpresat e nënës se 50-vjeçari është gjallë janë të pakta.Tefta Shabanaj me dëshpërim ndërsa bën apel për ndihmë thotë se i biri nuk ka pasur konflikte me askënd, ndërsa ka punuar për 15 vite si shef kuzhine, por pak para se të zhdukej kishte mbetur i papunë.

Dyshimet që ngre pasi i biri ndërroi jetë sjellin në studion e emisionit ’Pa Gjurmë’, në Report TV babain e tij Xhaferr Mulleti. I moshuari pretendon se një agjenci funerale në Tiranë i ka marrë atij lekët për t’i varrosur djalin sikur ai ishte me COVID, por në fakt djali i tij ka vdekur nga insuficienca respiratore. Ai e ka konsideron këtë një skandal duke e denoncuar publikisht në media. Por jo vetëm kaq, Xhaferri Mulleti shokon ndërsa shprehet se pa patur dijeni të ndjerin djalin e tij 40-vjeçar Florenc Mulleti, agjencia ia ka marrë në shtëpi, duke e tërhequr zvarrë nga kati i 6 në të parin. E ka të pamundur të largojë nga kujtesa, momentin e rëndë, kur para syve iu shfaqën shkallët u mbuluan me gjak, pasi i biri ishte dëmtuar duke e tërhequr zvarrë. Edhe pse ka bërë denoncim, sipas tij kjo dëshmi nuk është pranuar, ndërsa disponon edhe skedën e spitalit ku thuhet se djali i tij vdiq nga problemet me frymëmarrjen. I biri ndërroi jetë në 17 qershor 2020. Ai kishte qëndruar I shtruar në spital, për katër ditë, më pas ishte kthyer në shtëpi. Sipas Xhaferr Mulletit ai ka i paguar 1 milion e 140 mijë lekë agjencisë funerale “Univers”, ndërsa pretendon se është mashtruar prej saj. Në kartelën e pacientit, nga spitali, djali ka vdekur nga insuficienca respiratore, pra nuk ka patur COVID, por sipas babait agjencia funerale i ka mërrë para si për një pacient me Covid. I moshuari ndjehet i kërcënuar edhe pse tashmë i është drejtuar edhe Gjykatës.

Një 28-vjeçare nga Përmeti rrëfeu në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV dhunën nga bashkëshorti dhe konfliktet e rënda me vjehrrën, që e çuan drejt divorcit 5 vite më parë. I papunë dhe në kushte të vështira ekonomike, Nela Kobollari u martua me shkuesi me djalin nga një fshat i Përmetit në moshën 22-vjeçare. Por, sa shkeli në atë derë ish-vjehrra e priti me këmbët e para. Nuk pati një ditë të bardhë në dy vite martesë, pasi konfliktet nuse-vjehrrë u tensionuan më shumë edhe kur në jetë erdhi një fëmijë. I biri ishte nën tutelën e nënës, ndërsa kjo e fundit ndërhynte shpesh në marrëdhënien mes çiftit. 28-vjeçarja e mendoi disa herë të shkonte drejt divorcit, por ish-burri e mbante me mashtrime. Skenat që pa në atë shtëpi ia bënë jetën ferr, të shumta ishin rastet kur ish-vjehrra vinte dorë edhe mbi bashkëshortin e saj. Një marrëdhënie e pazakontë në një familje, ku ajo bënte ligjin. Mes dilemave të vazhdueshme nëse duhet ta merrte apo jo këtë hap, Nela Kobollari vendos më në fund të divorcohet, kur vajza ishte 8-muajshe. Jam martuar 22 vjeçe me shkuesi. Në fillim kishim një marrëdhënie të mire, por mentaliteti në atë familje ishte i vështirë. Vjehrra kishte probleme, ajo me mua debatonte shumë dhe shtëpia ku hyra ishte si një kasollë. Dy herë e kam shpëtuar vajzën nga rënia e tavanit. Burri ishte shumë i lidhur me nënën dhe e pyeste për gjithçka edhe kur shkonim të flinim ne dhomë. Kohët e fundit ai nisi dhe alkoolin. Vjehrra përdorte fjalë të ulëta, ajo dhunonte ish-vjehrrin, madje ka qëlluar edhe djalin e saj. Në atë familje nuk jetohej më. Me ardhjen në jetë të vajzës gjërat u përkeqësuan. Ish-vjehrra dhe ish-burri më kanë dhunuar. Ajo më derdhte gjellën dhe i thoshte djalit që nuk ka gatuar nusja. Ai nuk punonte, vetëm më dhunonte, më godiste me çfarë kishte në dorë. Që kur u martuam, ai më gënjente duke më thënë se do të punonte. Kur kërkova divorcing ish-vjehrri kërkonte të qëndroja në shtëpi. Prindërit më thonin të duroja se gjërat do të ndryshonin, por unë vendosa të ndahem, pas dy viteve martesë. Për shumë kohë jetoi tek shtëpia e prindërve po në qytetin e Përmetit, të cilët e ndihmuan të rriste vajzën, por sot e kanë të pamundur. Vogëlushja është 6 vjeçe dhe nëna kërkon t’i mundësojë një jetë më të mirë se fatin që pati vetë ajo. I dhashë shansin se nëse ai do merrte një vendim për të mbajtur familjen do të kthehesha tek ai. Më vjen shumë keq për vajzën, pse duhet të përjetojë edhe ajo çfarë kam kaluar unë. Dua që ajo të bëj një jetë normale. Prindërit me ndihmuan të rris vajzën, por nuk mundem më. E kam të vështirë të gjej një punë dhe nuk kam asnjë çati mbi kokë. Momentet e para pas divorcit, ishte shumë të vështira. Ajo nuk e pengoi kurrë babain të takohej me të bijën, por as nuk di çfarë përgjigje t’i kthej për mungesën e të atit në familje. I lutesha të vinte ta takonte, por ai shumë rrallë e ka takuar. Gjykata caktoi që ai ta takonte fundjavave, por kohët e fundit nuk ka ardhur. Ajo e kërkon shpesh, dhe më pyet pse unë nuk kam baba. Është shumë e vështirë për mua t’i përgjigjem. Prej disa ditësh 28-vjecarja ndodhet në Tiranë, në kërkim të një pune dhe vajzën e ka lënë në fshat tek prindërit për pak kohë. Ajo iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV për të kërkuar ndihmë.

Emeralda Pura është 22-vjecarja nga Pogradeci e cila rezulton e zhdukur, që prej datës 13 korrik të këtij viti. Ngjarja ka ndodhur në pikën kufitare të Qafë-Thanës kur Esmeralda bashkë me bashkëshortin dhe dy fëmijëte e mitur, sapo kishin kaluar në doganën shqiptare, në drejtim të asaj Maqedonase për t’u kthyer në banesën e tyre në Strumnicë të Maqedonisë së Veriut. Për pak minuta 22-vjecarja është larguar për nevoja personale, ndërsa ka njoftuar edhe bashkëshortin. Ai ka qëndruar gjatë në pritje bashkë me dy fëmijët 1 dhe 3 vjecar, kur pas vonesës së të shoqes i alarmuar ka kërkuar ndihmën e policisë kufitare. Këta të fundit janë vënë menjëherë në lëvizje, ku pasi kanë hapur kamerat e sigurisë, nga të cilat janë konstatuar lëvizjet e fundit të 22-vjeçares, e cila është kthyer sërish drejt territorit shqiptar. Ditën që është larguar nëna e dy fëmijëve kishte të veshur një palë xhinse blu dhe një bluzë të bardhë. 22-vjecarja me origjinë nga Pogradeci u martua 5 vite më parë në me shtetasin maqedonas Ismail Isnov. Çifti jetonte në qytetin e Strumnicës dhe janë prindër të dy fëmijëve. Ata ishin kthyer në Shqipëri për të kaluar disa ditë pushimi në familjen e prindërve të Esmeraldës. Por për arsye xhelozie Ismaili vendos që të martën e datës 13 korrik, të ktheheshin në Maqedoninë e Veriut. Për zhdukjen e 22-vjecares është bërë një denoncim në policinë maqedonase gjithashtu edhe në atë shqiptare, por ende asnjë gjurmë të saj. Parë me sytë e familjarëve rë saj, Esmeralda shkonte mirë me bashkëshortin. Ata janë lidhur me shkuesi, por ende nuk kanë bërë celebrim. Largimi i papritur i 22-vjeçares është një veprim i përsësitur i saj, pasi 5 vite më pare, ndërsa ende nuk ishte martuar largohet nga banesa e prindërve në Pogradec me një djalë, të cilin e kishte njohur në rrjetin social Facebook. Ishin uniformave blu ata që e kthyen në shtëpi, ndërsa kishin lokalizuan vendndodhjen e Esmeraldës me anë të valëve të telefonit që përdorte, por këtë herë ajo nuk e ka patur një telefon me vete, gjë e cila e bën edhe më të vështirë për të arritur në gjurmët e saj.

Një 48-vjecare nga Lapardhaja e Beratit vjen sot në studion e emisionit 'Pa Gjurmë' për të rrëfyer gjithë kalvarin e vuajtjeve të jetës së saj, dhe për të kërkuar një të vërtetë, atë se cka ndodhi me fatin e djalit që e bëri për herë të parë nënë. Suzana dhe Beqar Cani u martuan me dashuri në vitin 1993. Ishte një 22-vjecare asokohe kur më 26 janar të 1995 sjell në jetë fëmijën e parë në Maternitetin e e Beratit, një fëmijë i cili lindi para kohe dhe u quajt Alfred Cani. Cdo gjë dukej se po shkonte mirë, nëna shkonte e shikonte djalin cdo ditë i cili ishte vendosur në një inkubator. 3 ditë më pas kur nëna shkon për ta parë sic bënte gjithmonë, ajo e pa inkubatorin bosh, ndërsa bluzat e bardha i komunikojnë se djali kishte ndërruar jetë. Askujt prej familjes nuk iu lejua që ta shikonin apo ta merrnin trupin e tij. Atyre iu jepet vetëm një certifikatë vdekjeje, ku thuhej se foshnja kishte ndërruar jetë 10 ditë pasi kishte ardhur në jetë. Gjë e cila ngriti edhe më shumë dyshimet në familjen Cani. Cifti u bënë prindër të 3 vajzave por pengu i djalit, Alfredit i ka munduar prej vitesh. Ndërkohë një ngjarje e rëndë e ndodhur në shtator të viti 2008 ku pika e gazit në Lapardha të Beratit që familja Cani kishin në pronësi shpërthen. Një shpërthim i cili i merr jetën bashkëshortit Beqar Canit dhe vajzës së dytë Artenisa 37 dhe 9 vjec asokohe, ndërkohë Suzana mbeti e plagosur rëndë por fatmirësisht i shpëtoi vdekjes. Sot dëshira më e madhe e kësaj 48-vjecareje është të zbulojë të vërtetën e foshnjes që lindi në vitin 1995

Elca Vako një 31-vjeçare nga Pogradeci nënë e tre fëmijëve e ftuar në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV rrëfeu me dhembje dramën e djalit 12 vjec, i cili ka rënë pre i lëndëve narkotike. Ajo i drejtohet emisionit ’Pa Gjurmë’ në Report TV nga ku bën apel për ndihmë, për të gjetur një zgjidhje për të birin, që shfrytëzohet edhe nga disa persona si shpërndarës i lëndës narkotike. S.V la shkollën, kur për herë të parë u bë përdorues i drogës në moshën 9-vjeçare, kur u përjashtua edhe nga shkolla. I rritur në një familje me plagë të rënda sociale, i mituri u braktis nga babai biologjik që kur erdhi në jetë. Nëna 18 vjece me të birin përfunduar mes katër rrugëve. Për shkak të rrethanave në të cilat u gjend Elca vendosi të martohet me Nikolla Prrenjasi edhe pse ai kishte probleme të shëndetit mendor, ndërsa solli në jetë edhe dy vajza. Me kalimin e viteve, problemet në familje u thelluan edhe më shumë, kur pas përjashtimit nga shkolla djali u largua edhe nga shtëpia. Nëna rrëfen përjetimet nga frika që ka për të birin, duke fajësuar edhe veten për rrugën që ai ka marr. Për ditë me radhë i biri largohet nga shtëpia pa dhënë asnjë destinacion. Mungesa e një familje solide, por edhe mungesa e vëmendjes nga institucionet ka ndikuar jo pak në sjelljet e një djali tashmë problematik në prag të adoleshencës. 12-vjecari merr drogë edhe në sy të familjarëve, madje nxjerr në rrugë për të lypur edhe dy motrat e vogla 9 dhe 5 vjeçare, ndërsa kjo situatë e pazakontë në familje është kthyer në shqetësim për nënën, që e ka të pamundur ta ketë nën kontroll.

Manjola Braja është një 38-vjecare nga Bradadeshi i Elbasanit, nënë e tre fëmijëve, e cila sot ndodhet në udhëkryq. Kalvari i vuajtjeve në jetën e saj nisi, që në moshën 14-vjeçare, kur ajo nuk mundi të shijonte dot fëmijërinë, pasi do t’i hynte halleve shumë shpejt. Ajo nisi bashkëjetesën pa mundur dot të bëjë celebrimin, për shkak të moshës, me Shpëtim Ramazani, djalin të cilin ia bënë me shkuesi. Me nisjen e kësaj marrëdhënie, në jetë do të vinte fëmija i tyre i parë vajza e më pas djali. Manjola do të bëhej nënë për herë të tretë, ndërsa ishte 5 muajshe shtatzënë, pas ecos së radhës mëson se djali që ajo priste ishte me sindromën doën. Bashkëshorti i kërkoi ta hiqte fëmijën, ndërsa ajo nuk pranoi kurrsesi.Ky debat çoi në ndarjen mes çiftit dhe pak ditë më pas ai braktisi gruan shtatzënë, bashkë me dy fëmijët e tjerë. Djali i vogël lindi pa e njohur të atin, që nuk e deshi. E gjendur në udhëkryq dhe e pamundur t’i rriste e vetme fëmijët Manjola i dërgon në shtëpinë e fëmijës, aty ku jetuan prej disa vitesh. Kur vajza e madhe mbushi 10 vjece dhe më i vogli 5, ajo vendos t’i rimarë fëmijët, pasi Manjola u njoh me një tjetër djalë. Dritan Braja hyri në jetën e saj në momente të vështira, kur ajo kërkonte një mbështetje të fortë pas zhgenjimit që kishite marr nga ish-bashkëhsorti dhe babi i tre fëmijëve. 7 vite më parë Manjola do të kurorëzonte jetën e saj në martesë me Dritanin, i cili pranoi dhe kushtet në të cilat ajo ndodhej. Cifti bashke me tre fëmijët nisën një jetë në qytetin e Librazhdit, në një shtëpi të marr me qira qytet në të cilin jeta u bë edhe më e vështirë. Ai nuk punonte, ndërsa Manjola sakrifikonte shumë për të nxjerrë bukën e përditshme edhe për tre fëmijët e saj nga martesa e parë. Sikur të mos mjaftonte e gjitha kjo, Dritani nisi të dhunonte nënën, duke mos kyrsyer as fëmijët e saj. Një dhunë sistematike që detyroi vajzën e madhe të largohej nga shtëpia, për shkak të njerkut të saj. Dyert e komisariatit të policisë së Librazhdit u bënë, banesa e dytë për gruan e cila shpesh denonconte bashkëshortin për dhunë, ndërsa u pajis vetëm një herë të vetme me urdhër mbrojtje për tre muaj. Por pavarësisht kësaj me dhunuesin e ndante vetëm një gardh. 7 vite martesë ajo nuk mundi të kërkonte divorcin, pasi ai e kërcënonte me jetë, deri ditën kur Dritani i kërkoi të marr plackat dhe të ikte nga shtëpia. Në këto rrethana më 25 prill Manjola të këtij viti paraqitet në Gjykatë dhe kërkon divorcin. Sot janë ende në process ndarja, por ai i ka lënë një tjetër barrë. Të paguajë kredinë prej 2 milion lekë që cifti morën për të shlyer qiranë e shtëpisë. 38-vjecarja vjen në studion e emisionit ’Pa Gjurmë’ për të kërkuar ndihmë, pasi deri një ditë më parë ajo vazhdon të kërcënohet me jetë nga bashkëshorti Dritan Braja. Sot ajo jeton me qira në qytetin e Elbasanit, ndërsa e ka të pamundur të kujdeset për djalin 13-vjecar me sindromën doën, i cili kërkon një trajtim të vecantë. Kur nuk mundi ta bëjë vite më parë, kurrsesi ajo nuk don ta braktisë sot djalin e saj, por kërkon që të bëjë më të mirën e mundshme.

I zhdukur prej 9 ditësh nga Martaneshi ende asnjë gjurmë për Agim Shehun. 50-vjeçari punonte si druvar, ndërsa jetonte në fshatin Kostenjë të Librazhdit. Më 4 korrik të këtij viti ishte duke prerë lëndë drusore, për shtylla miniere dhe për herë të fundit është parë në vendin e quajtur 'Lugu Desë' në Martanesh. Pasi nuk kanë mundur dot të lidhen me Agimin, familjarët të ndihmuar edhe nga banorë të zonës kanë dalë në kërkim të 50-vjecarit, ndërsa kanë gjetur vetëm motorsharrën me të cilën punonte Agimi të fshehur në pyll. Ai flinte në një teqe në zonën e Martaneshit, pasi banesa ku jetonte ishte dy orë larg. Pasi familjarët kanë tentuar të lidhen me Agimin, telefoni ka rezultuar i fikur. Të shqetësuar ata kanë bërë denoncim edhe në policinë e Librazhdit, por deri tani asgjë nuk është mësuar për fatin e babait të 3 djemve. Motra e tij Ike Shehu bën apel për ndihmë, ndërsa në një lidhje me skype për emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV tregon për bisedën e fundit që pati me të vëllanë, një ditë para se ai të humbte gjurmët. Ajo sqaron se i vëllai i kishte thënë se kjo është vera e fundit që ai do punonte në mal. ‘Me mori ne telefon dhe më tha si je ? Folëm shumë pak dhe m’u duk se çdo gjë shkonte mirë me të. Kur e mora me pas, telefoni rezultoi i fikur. Ai jetonte i vetëm dhe kohët e fundit punonte në Librazhd, si druvar. Dikush e kishte porositur të bënte një makine dru. Ai jetonte në fshatin Hostenjë, ndërsa gruan dhe djemtë i ka në Itali. Ai flinte në një teqe, ne Martanesh pasi e kishte shumë larg punën me shtëpinë. Teneqenë e ka djali i xhaxhait tonë dhe ai e ka parë i fundit. Të shtunën i kishte thënë se do shkonte në një lokal të shihte ndeshjen e futbollit. Një person nga fshati thotë se të dielën në mëngjes ka folur me Agimin, për punë. I kishte thënë se do ikte të bënte drutë, që më pas ti ngarkonte në makinë drejt fshatit Kostenjë, i cili ndodhet 2 orë e gjysëm larg nga Martaneshi. Para se të zhdukej asgjë nuk kishim kuptuar. Në familje kishte thënë se ishtë vera e fundit që do të punonte në Martanesh dhe do të kthehej në banesën e tij.’ Agim Shehu prej 10 vitesh jetonte i vetëm. Gjatë sezonit të verës 50-vjeçari punonte në mal në prerjen e drruve në pyjet pranë Bizës, gjithashtu edhe në mbledhjen e bimëve mjekësore të cilat i siguronin të ardhura. Agimi është babai i 3 djemve 20, 16 dhe 10 vjec të cilët jetojnë në Itali me nënën e tyre. Si shenjë dalluese Agim Shehu ka një të çarë në anën e djathtë të mjekrës. Kush ka informacion për Agim Shehun lutemi të na kontaktoni në të gjitha format tona të kontaktit: 2 numrat tanë të kontaktit: Në cel: 069 99 55 698 si dhe në aplikacionet: WhatsApp dhe Viber Në tel: 0444 17 778 Në adresën tonë në facebook: Pa Gjurmë Report TV Në kanalin tonë në Youtube: Pa gjurmë Channel Cdo ditë në ekranin e Report Tv, ora 15: 00

Prej 9 muajsh nuk kanë asnjë kontakt me mbesën 2 vjece e gjysëm, Ajla Dode. Halla e saj Irma Koçi iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ për t’i bërë një thirrje publike ish-kunatës së saj Jonida Dode. Që ditën kur 25-vjecarja u largua përgjithnjë nga shtëpia e ish-bashkëshortit i ka dhënë fund cdo lloj komunikimi të saj me të, duke mos lejuar që babai të takohet me të bijën. Haxhi Lami u martua me Jonidën në vitin 2017, ndërsa një vit më pas më 16. 10. 2018 erdhi në jetë edhe gëzimi i parë i tyre. Konfliktet e vazhdueshme mes dy krushqive përfunduan në ndarjen përfundimisht të ciftit nga Tirana. Nusja u largua për herë të parë nga shtëpia një ditë pasi lindi vajzën. Ish-bashkëshorti ia fali këtë, duke i kërkuar të kthehej sërisht pranë familjes së tij. Pak ditë do të zgjaste paqja mes ciftit kur sërish, për shkak të ndërhyrjes së vjehrrit cifti përfunduan në debate të vazhdueshme. Jonida mbledh rrobat për herë të dytë dhe në gusht të vitit 2020 me vajzën në krah largohet për të mos u kthyer më. Për muaj me radhë vetëm pak herë e pa të bijën. Madje inati dhe hakmarrja për ish-bashkëshortin coi deri në denoncimin në polici për dhunë. Ish-nusja e larguar me dëshirën e saj kërkoi urdhër mbrojtje për një vit, të cilën gjykata nuk ia dha pasi nuk kishte prova për dhunë të ushtruar ndaj saj. Pak ditë pasi vajza u lind, nëna e regjistroi të bijën me mbiemrin e saj. Kjo është arsyeja që babai Haxhi Lami prej kohësh ka hapur një process gjyqësor ku kërkon t’I japë atësinë të bijës, jo vetëm edhe të paguajë cdo detyrim financiar që i takon. Së fundmi 36-vjecari ka zbuluar se është ish-nusja është martuar me një tjetër person në Kucovë dhe se bashkë me vajzën kanë ikur në Greqi ilegalisht. Për këtë arsye ai ka kërkuar të bëjë denoncimin në polici për rrëmbim fëmije, demnoncim i cili nuk është pranuar.

Prej 9 muajsh nuk kanë asnjë kontakt me mbesën 2 vjece e gjysëm, Ajla Dode. Halla e saj Irma Koçi iu drejtua emisionit ’Pa Gjurmë’ për t’i bërë një thirrje publike ish-kunatës së saj Jonida Dode. Që ditën kur 25-vjecarja u largua përgjithnjë nga shtëpia e ish-bashkëshortit i ka dhënë fund cdo lloj komunikimi të saj me të, duke mos lejuar që babai të takohet me të bijën. Haxhi Lami u martua me Jonidën në vitin 2017, ndërsa një vit më pas më 16. 10. 2018 erdhi në jetë edhe gëzimi i parë i tyre. Konfliktet e vazhdueshme mes dy krushqive përfunduan në ndarjen përfundimisht të ciftit nga Tirana. Nusja u largua për herë të parë nga shtëpia një ditë pasi lindi vajzën. Ish-bashkëshorti ia fali këtë, duke i kërkuar të kthehej sërisht pranë familjes së tij. Pak ditë do të zgjaste paqja mes ciftit kur sërish, për shkak të ndërhyrjes së vjehrrit cifti përfunduan në debate të vazhdueshme. Jonida mbledh rrobat për herë të dytë dhe në gusht të vitit 2020 me vajzën në krah largohet për të mos u kthyer më. Për muaj me radhë vetëm pak herë e pa të bijën. Madje inati dhe hakmarrja për ish-bashkëshortin coi deri në denoncimin në polici për dhunë. Ish-nusja e larguar me dëshirën e saj kërkoi urdhër mbrojtje për një vit, të cilën gjykata nuk ia dha pasi nuk kishte prova për dhunë të ushtruar ndaj saj. Pak ditë pasi vajza u lind, nëna e regjistroi të bijën me mbiemrin e saj. Kjo është arsyeja që babai Haxhi Lami prej kohësh ka hapur një process gjyqësor ku kërkon t’I japë atësinë të bijës, jo vetëm edhe të paguajë cdo detyrim financiar që i takon. Së fundmi 36-vjecari ka zbuluar se është ish-nusja është martuar me një tjetër person në Kucovë dhe se bashkë me vajzën kanë ikur në Greqi ilegalisht. Për këtë arsye ai ka kërkuar të bëjë denoncimin në polici për rrëmbim fëmije, demnoncim i cili nuk është pranuar.

Nuk janë jëtimët e strehës vorfnore, vitet e pushtimit të Shqipërisë nga Italia fashiste, por për dy vëllezërit binjakë nga Shkodra, historia përsëritet. Një jetë që pothuajse na kujton imazhet e filmit ’Lulëkuqet mbi mure’. 35-vjeçari Spartak Sofia bashkë me vëllanë e tij binjak Ervisin u lindën në maternitetin e Durrësit, ndërsa të dy përfunduan në Shtëpinë e Fëmijës, Shkodër në vitin 1991. Në emër të djemve dhe vajzave që jetuan në atë institucion, Spartaku vjen në ’Pa Gjurmë’ në Report TV të denoncojë për herë të parë 13 vitet e vështira, ku ata u rritën në kushte skandaloze. Shpesh të pangrënë e të dhunuar, të qethur si fëmijët jetimë në filmin ’Lulëkuqet mbi mure’, fati u kishte dhënë shuplakën e dytë. Për shumë djem dhe vajza, të asokohe bodrumi ishte dënimi, sa herë kalonin murin apo kërkonin ushqim. Spartak Sofia merr guximin ta bëjë publike historinë e jetës, ndërsa përlotet kur flet për humbjen nga kjo jetë të nënës edhe pse imazhin e saj nuk e kujtonte, deri ditën kur pa foton, pasi gjeti varrin ku ajo prehej. Nëna u nda nga jeta kur binjakët ishin 4 vjec, ndërsa babai nuk shkoi kurrë në institucion për t’i takuar. Spartaku mësoi të vërtetën e jetës në moshën 21-vjeçare. Bashkë me vëllain e tij binjak ishin dorëzuar në institucion, pasi çifti Sofia prindër të 5 fëmijëv e kishin të pamundur t’i rrisnin për shkak të kushteve ekonomike. ’Në moshën 4-vjeçare kam humbur nënën. Ajo na solli në jetë ne binjakëve më 1 mars të vitit 1996 dhe të dy u lamë në institucion. Nëna na braktisi në spital, mua dhe vëllain Elvisin. Kur isha në institucion ishte një katastrofë. Ka qenë një bodrum ku na fusnin aty brenda sa herë bënim gabime. Donim të hanim bukë jashtë orarit, por nuk na jepnin. Vinin edukatoret dhe magazinierët me çantat bosh dhe iknin plot, ata merrnin ushqimin tonë. Cdo fëmijë që kërkonte bukë apo kalonte murin në darkë i rrihnin. Jam dhunuar edhe unë, madje kam edhe një shenjë të çare në kokë. Për këtë arsye jam qethur, t’ua tregoj ju me fakte. Aty kam qëndruar nga mosha 6 deri në 18 vjec. Pastaj kemi kaluar nëpër konvikte. Janë dy gjysma që plotësojnë njëri-tjetrin. Vëllezërit binjakë çdo përjetim e kanë kaluar bashkë. Mësuan të vërtetën e jetës në moshën 21-vjeçare, ndërsa babai nuk donte t’u tregonte as vendin ku prehej nëna e tyre. ’Unë kam patur një familje, një motër dhe dy vëllezër të tjerë. Ata na dërguan në shtëpinë e fëmijës për shkak se familja nuk kishte kushte për të mbajtur 5 fëmijë. Babai nuk erdhi kurrë për të na takuar. Kam qenë 21 vjec kur e kam takuar për herë të parë babain. Babai nuk është si gjithë të tjerët, ai është në rrugë te keqe. Kam kërkuar unë ta takoj. Motra, na ka treguar ku prehet nëna, babai nuk donte që ne të shkonim. Mora lule dhe ia vendosa mbi varr, aty e kam parë për herë të parë imazhin e nënës. Si nëna s’ka. Me motrën kam marrëdhënie të mira, ajo më ka bërë dajë, ndërsa me vëllezërit jo sepse ato bëjnë pas babait. Babai nuk na kërkon asnjëherë. Askush nuk ka ardhur të na takojë sa ishim në institucion. I përjetonim fundjavave, kur të tjerët vinin i takonin dhe ne nuk na vinte askush në takim. Shkonim tek dhoma dhe qanim. Kam vuajtur shumë dhe prapë vuaj. Kudo kam qenë me vëllain, ndërsa është i sëmurë nga një sëmundje e rëndë, që nuk mund ta bëj publike. Edhe kempin ia kanë hequr. Vetëm motra e di që vëllai është i sëmurë’. Ende dhe sot ky brez i 30-vjecarëve jetojnë në kushte skandaloze nën statusin e jetimit. Në një godinë me lagështi në qytetin e Shkodrës, 32 jetimët kalojnë ditët dhe netët me këtë fat të tyre të përbashkët që përcaktoi për ta të njëjtën diagnose, vuajtjen pafund. ’Kur dolëm nga institucioni kam qenë më keq se kur isha brenda, nuk kisha me se të ushqehesha, jeta ishte e vështirë. Kam kërkuar punë por nuk më ndihmonin. Kur mbarova vitin e dytë, bashkia na ndërpreu cdo ndihmë, nuk na jep asnjë ndihmë. Unë sot jetoj tek shkolla e pyjores ka afro një muaj ku kushtet janë shumë të vështira. Jetojmë aty 32 jetimë në këtë godinë me lagështiKemi shkuar tek zyra e punës dhe asnjë zgjidhje. Dikur punoja, por sot jam i papunë. Familja Koci na ka ndihmuar, ka ndihmuar vëllain për ilacet, Alma quhet. I lutem shumë shtetit t’i lidhin kempin vëllait’. Nuk pati kurrë një mbështetje, por vetë kërkon të jetë në mbrojtje të tjerëve. Ëndrra e 35-vjeçarit është të jetë pjesë e uniformave blu. ’Uniformat blu i kam pasion, ato na kanë ndihmuar për cdo problem. Kam shumë dëshirë të jem pjesë e strukturave të policicë’.

Nuk janë jëtimët e strehës vorfnore, vitet e pushtimit të Shqipërisë nga Italia fashiste, por për dy vëllezërit binjakë nga Shkodra, historia përsëritet. Një jetë që pothuajse na kujton imazhet e filmit ’Lulëkuqet mbi mure’. 35-vjeçari Spartak Sofia bashkë me vëllanë e tij binjak Ervisin u lindën në maternitetin e Durrësit, ndërsa të dy përfunduan në Shtëpinë e Fëmijës, Shkodër në vitin 1991. Në emër të djemve dhe vajzave që jetuan në atë institucion, Spartaku vjen në ’Pa Gjurmë’ në Report TV të denoncojë për herë të parë 13 vitet e vështira, ku ata u rritën në kushte skandaloze. Shpesh të pangrënë e të dhunuar, të qethur si fëmijët jetimë në filmin ’Lulëkuqet mbi mure’, fati u kishte dhënë shuplakën e dytë. Për shumë djem dhe vajza, të asokohe bodrumi ishte dënimi, sa herë kalonin murin apo kërkonin ushqim. Spartak Sofia merr guximin ta bëjë publike historinë e jetës, ndërsa përlotet kur flet për humbjen nga kjo jetë të nënës edhe pse imazhin e saj nuk e kujtonte, deri ditën kur pa foton, pasi gjeti varrin ku ajo prehej. Nëna u nda nga jeta kur binjakët ishin 4 vjec, ndërsa babai nuk shkoi kurrë në institucion për t’i takuar. Spartaku mësoi të vërtetën e jetës në moshën 21-vjeçare. Bashkë me vëllain e tij binjak ishin dorëzuar në institucion, pasi çifti Sofia prindër të 5 fëmijëv e kishin të pamundur t’i rrisnin për shkak të kushteve ekonomike

Një mesazh drithërues vjen në emisionin ’Pa Gjurmë’ në Report TV nga një 10-vjecareje, me emrin Razie, e cila cdo ditë përballet me varfërinë ekstreme. Duke u ndjerë e bullizuar nga shokët dhe shoqet e saj, ajo kërkon ndihmë nga emisioni 'Pa Gjurmë' për të vetmen arsye, që edhe ajo të jetojë si gjithë bashkëmoshatarët e saj. Familja Torra nga fshati Slatinë i Pogradecit e përbërë prej 5 pjestarësh kanë nevojë urgjente për ndihmë pasi banesa në të cilën jetojnë është thuajse e rrënuar. 7 vite më parë, atyre iu desh të zhvendoseshin në këtë banesë të shkatërruar pasi shtëpia e tyre iu dogj nga një shkëndijë elektrike. I zoti i shtëpisë i ka lënë afat për pak kohë që të largohen nga shtëpia dhe kjo familje ka mbetur në udhëkryq. Për shkak të vështirësive ekonomike kryefamiljarit, Maliqit i duhet të punojë si bari në Maqedoninë e Veriut larg familjes së tij dhe të lë bashkëshorten Antonetën së bashku me 3 fëmijët e mitur 15, 12, dhe 10 vjec vetëm. Të vetmet të ardhura me të cilat kjo familje kalon muajin janë ndihma ekonimike prej 50 mijë lekësh të vjetra dhe disa para që kryefamiljari siguron. Tërë jetën time në lot. Jam nëna e 3 fëmijëve. Nuk më kujtohet para sa vitesh jam martuar por mbaj mënd që nuk ia kam kaluar mirë. Një vit pasi u martova ngela shtatzënë. Unë jam nga Prrenjasi dhe u martova në Slatinjë të Pogradecit me shkuesi. Gjendja ekonomike ishte më mirë por 7 vite më parë pasi u dogj shtëpia mbetëm kështu. Bashkëhsorti ndodhet në Maqedoninë e Veriut si coban. Ai merr rreth 100 euro në muaj, vetëm këto janë të ardhurat dhe 50 mijë lekë të vjetra që marr nga ndihma sociale. Në fshat kur skemi para marrim borxhe. Fëmijët kërkojnë por unë nuk ua plotësoj kushtet kurrë. 2 ditë kemi që e kemi gjetur bashkëshortin, e gjeti vëllai im sepse ai kur u arratis nga shtëpia nuk na tha asgjë. Nuk kishte me cfarë t'i mbante fëmijët dhe iku, nuk na mori në telefon. Kemi qëndruar 3 muaj pa kontakte me bashkëshortin, Maliqin. Kam pyetur askush nuk dinte gjë derisa më në fund e gjeti vëllai im. Foli me fëmijët dhe tha nuk dihet se kur kthehet babai për shkak të gjëndjes ekonomike. Me mua nuk ka folur, flet vetëm me fëmijët. Kemi shkuar mirë. Por kur merr ai qëllon që unë jam duke punuar në tokë ndërsa kur jam unë në shtëpi ai nuk merr më.Gjatë 3 muajve që ishte i humbur nuk na ka dërguar as para.Kam shkaur kam folur me mësuesen kujdestare por ajo na ka thënë se do i zgjidhinm ne dhe asgjë sështë bërë. E vuaj cdo ditë kur vajzat më tregojnë. 7 vite më parë ishte ora 2 e natës kur shtëpitë u dogjën nga korendi. Ishin vetëm fëmijët në shtëpi, po vadisja tek toka por falë zotit arrita t'i shpëtoja fëmijët. Kam parë flakët, nuk vura re si i hodha fëmijët por mbaj mend vetëm që i shpëtova të tre. Pastaj ra korenti më preu rrugën dhe mbeta brënda, një kushëri i burrit erdhi më shpëtoi. Shtëpia u dogj e gjitha dhe ngelëm në qiell të hapur. Xhaxhai i burrit na la në dispozicion shtëpinë ku jetojmë, por edhe kjo është e shkatërruar. Bashkia na dha disa para për shtëpinë që na u dogj por të gjitha paratë na i morën sepse patëm shumë borxhe. Vetëm dua të fus fëmijët në një shtëpi dhe vajza të më shërohet.

Vitet e emigrimit pas ndryshimeve të mëdha që ndodhën në Shqipëri ishin të vështira. Sikundër një pjesë e mirë e të rinjve që aspironin një jetë në perëndim edhe për 27 vjecarin Kujtim Muçodemi ishte e njëjta ëndërr. Ai mori rrugën në drejtim të malit, duke u nisur ilegalisht drejt Greqisë nga Janina në vitin 1991. Ashtu i vetëm, me ëndrrat djaloshare, pasi kreu shërbimin ushtarak emigroi drejt tokës Helene. Për një vit me radhë familja nuk dinte ende se ku strehohej i riu asokohe, pasi nuk patën asnjë kontakt me të. Një vit më pas në Greqi niset edhe një nga tre vëllezërit e Kujtimit, së pari për të gjetur vëllanë por edhe për të punuar. Fati e deshi që të dy vëllezërit të takoheshin në Olimpia, aty ku Kujtimi i njohur me emrin grek si Lefter Papa punonte si kamarier, në një disco-club në pronësi të një pronari grek. Me sa duket 27-vjeçari asokohe ishte stabilizuar mirë, ndërsa me natyrën e tij rebele kishte miqësi me shumë femra shtetase greke. Një djalë i pashëm si ai, shqiptari nga Tepelena mesa duket kishte rrëmbyer zemrat e shumë prej vajzave të cilat shpesh vinin e merrnin me makinë. Kjo i ra në sy edhe të vëllait, i cili shpesh e këshillonte të kishte kujdes me lëvizjet që bënte. Një javë më pas Njaziu ndalohet nga policia dhe kthehet në Shqipëri. Ky ishte momenti që do të shkeputeshin përfundimisht kontaktet edhe me Kujtimin, i cili tashmë rezulton i humbur që prej 15 qershorit të vitit 1992. Por meraku për të vëllanë e ktheu sërish në Greqi, por nuk e gjeti më në Olimpia. Pronari grek ku i riu kishte punuar, pohoi se Kujtimi i kishte marr një javë leje dhe ishte nisur drejt Athinës, por nuk ishte paraqitur më në punë. Ai ishte larguar vetëm me rrobat e trupi dhe nuk kishte marrë me vete asnjë send tjetër personal. Në gjithë këto vite shumë gjëra kanë ndryshuar në familje. Prindërit i la gjallë, por me brengë. Nuk mësuan më kurrë për fatin e të birit, ata u ndanë nga kjo jetë me dhembje në shpirt. Vëllezërit dhe motrat bënë kërkimet e tyre për të mësuar se çfarë ka ndodhur me Kujtimi, disa herë i janë drejtuar edhe emisionit analog në Greqi, Fosto Tunel, por pa rezultat. Fotoja e tij është dërguar edhe në policinë greke, në Interpol gjithashtu familjarët kanë kërkuar, por deri më tani asnjë e dhënë konkrete nuk është zbuluar për fatin e djalit nga Tepelena, Kujtim Muçodemi, apo sikundër njihej në Greqi Lefter Papa.