Një prej datave  të rëndësishme në historinë e edukimit është 7 marsi. Një kujtesë për kontributin e çmuar të të gjithë mësuesve për dijen dhe zhvillimin. Kjo ditë mbart me vete kujtime, emocione dhe ndikimin ndër breza të të gjithë atyre që i kanë shërbyer dijes. Tre mësuese me kontribut disa vjeçar në shkollat e kryeqytetit ndanë eksperiencën e tyre të mësimdhënies dhe marrëdhënien me nxënësit.

Mësuesit janë parë gjithnjë si modele frymëzimi dhe ndikues të mëvonshëm në jetën e gjithsecilit prej nesh. Mësimdhënia është një mision dhe për mësueset e panelit tonë ka qenë edhe trashëgimi familjare. Në shumicën e rasteve ndodh që vendimi për ta zgjedhur këtë profesion vjen edhe nga modeli i njëjtë që të kanë përcjellë edhe prindërit.

Sot, shumë gjëra kanë ndryshuar në lidhje me marrëdhënien e mësuesve me nxënësit, por njëherësh edhe me metodat sesi bëhet një orë mësimi. Teknologjia ka ndikuar mënyrën sesi ndërtohet sot një marrëdhënie mësues-nxënës.

Ajo që mbetet e pandryshuar është dashuria, pasioni dhe përkushtimi që të dyja palët ndajnë për këtë proces. Të studiosh nuk është vetëm të marrësh dijen në minutat kur qëndron në shkollë, ndikimi dhe fuqia e një mësuesi që di të jetë shumëçka përtej të qenit përcjellës i dijes është e tillë që ndryshon histori kombesh dhe brezash.

“Kuptimi i jetës është të gjesh dhuntinë tënde, qëllimi i jetës është ta ndash atë me të tjerët”. – thotë Pablo Picasso. Ndaj mësimdhënia nuk është vetëm një profesion, por një mision.