Eshtë një tragjedi-komedi që po iu ndodh berishanëve, që nga mëngjesi në mbrëmje i shohim kudo: në ekrane, në rrjete sociale, në Kuvend, në debate; është tragjedia e mungesës së peshës në kandar. Ngado që të rrotullohen, me çfarëdo që të justifikohen, sado që të shajnë, mallkojnë, akuzojnë, kanë një problem shumë të madh: Nuk peshojnë dhe meqë nuk peshojnë, përherë e më pak shqiptarë do t’i ndjekin, do t’i dëgjojnë. Ky, në të vërtet, është hall i madh. Por peshën nuk ta jep apo heq një kundërshtar, që nga ana e vet është i zënë dhe i shqetësuar për të vetën peshë në kandar; peshën dhe rëndësinë ta jep puna e bërë dhe gjurmët e lëna në hapsirë dhe në kohë.
Problemi i trishtuar i mungesës së rëndësisë, i marrjes seriozisht, nuk është një problem që për berishianët fillon sot, me rinisjen e sezonit parlamentar, por sot, është në pikën më tragjikomike, pasi të gjithë bashkë haptazi kërkojnë të interpretojnë me pantomima mbresëlënëse, indinjatën për hallet personale të liderit të tyre të diskretituar nga shqiptarët me kohë, nga ndërkombëtarët me vakt dhe nga drejtësia prej pak ditësh (duhet të presim se si do të shkojë).
Berishianët ankohen se po kërkojnë t’i asgjesojnë, duke gabuar thellësisht, sepse ngatërrojnë vetëshkatërrimin nga brenda me sulmet e supozuara nga jashtë. Dhe me sulmet e supozuara nga jashtë, sikur ishte dikush tjetër specialist, dhe ne, të gjithë shqiptarët, e njohëm mirë dhe dhimbshëm për 45 vite me radhë. Edhe sipas diktatorit Enver Hoxha, Shqipëria do të sulmohej, të gjithë e kishin inat, do ta asgjësonin, ta zhduknin nëse ai nuk do ta kishte bërë gjithë popullin ushtar. e nëse, nuk do të ndërtonte qindra mijëra bunkerë, duke lënë shqiptarët që të hanin bar.
E nëse disa i besonin atij atëherë, apo nuk guxonin të vinin në diskutim përrallat që ai thurte për sundim, shqiptarët sot mësuan të peshojnë dhe peshën e kujtdo e dinë mirë.
Krahasimi komplet pa vend. Enveri dhe enverizmi kane trashegimine dhe trashegimtaret e tyre. Qe kane kapur PS dhe permes saj shtetin dhe Shqiperine. Nen nje regjim te korrupsionit dhe krimit te organizuar e ka shndrruar vendin ne republike mafioze zyrtarisht. Ndersa kujtdo me nje nivel normal logjike do ti vinte turp nga adhurimi per mbretin dhe oborrin e tij lakuriq, hipokrizia shkon me tej duke u rreshtuar me shkrime si oborrtar ne kembim te perfitimeve nga zhvatja e parase dhe prones publike.
Përgjigju