Fatkeqësisht jo. Një pjesë, për mungesë të kulturës gjuhësore, pra janë të pavetëdijshëm për këtë fakt që nuk është thjesht problem gjuhësor. Një pjesë tjetër tregojnë hapur se janë snobë dh i kundërvihen atij që ia vënë në dukje kotësinë e dëmin e të përdorimit pa vend dhe pa arsye të fjalëve të huaja.
Këtu nuk është fjala për ndërkombëtarizma e termat ose për përdorime stilistike e shkencore. Çka është e papranueshme dhe aspak dinjitoze ka të bëjë me përdorimin e fjalëve të huaja kur në shqip i kemi këto fjalë me të gjitha foletë kuptimore.
Çdo ditë, në çdo emision radioje e televizioni, në çdo gazetë e revistë të vrasin veshët fjalët: komunitet (bashkësi), prioritet (përparësi), prezencë (prani), aktivitet (veprimtari), personal (vetjak), eksperiencë (përvojë), elektoral (zgjedhor), lokal (vendor), direkt (drejtpërdrejt), ambient (mjedis). Përmenda vetëm këto dhjetë fjalë, për të mos kujtuar qindra fjalë të tjera të huaja që mund të zëvendësohen lehtësisht me fjalët shqipe.
Gjuha jonë, siç dihet, madje dhe nga studiues të huaj, është gjuhë e begatë. Aktivizimi i fjalëve shqipe i të dy kryedialekteve e të krahinave nuk është detyrë vetëm e shkrimtarëve dhe e gjuhëtarëve, po e të gjitha figurave publike. Ky do të ketë ndikim të dukshëm të lexuesit e dëgjuesit e thjeshtë kudo në trevat shqiptare, aq më tepër te fëmijët dhe nxënësit e të gjitha shkallëve.
Me të drejtë një shkrimtar e publicist ka vënë në dukje se, po të bëhej një punë me pamje më të gjerë e me pikësynim strategjik gjuhësor, të qartë e gjithëpërfshirës, do të kishim një fjalor të shqipes po me aq fjalë e shprehje frazeologjike sa kemi në “Fjalorin e shqipes së sotme”, të redaktuar e të ribotuar, por jo të pasuruar siç e kërkon koha.
Fjalori “Për pastrimin e gjuhës shqipe” i ASHSH-së ishte një nismë e mirëpritur; pasurimi dhe ribotimi i tij nuk ka pse pengohet “nga mungesa e fondeve”. Kur shohim të sponsorizohen me dhjetëra e dhjetëra libra me vlera të dyshimta ose të diskutueshme, për të mos thënë të dobëta e madje të dëmshme, sponsorizimi i kujtdo qoftë i fjalorëve të tillë do të ishte më tepër se një ndihmesë kulturore, do të ishte një veprim sa atdhetar aq dhe shkencor.
Pastrimi nga fjalët e huaja dhe pasurimi me fjalë të shqipes dhe me brumin e shqipes do t’i hapte udhën edhe përpjekjeve për t’u mbrojtur nga shtrembërimet morfologjike e sintaksore, të cilat janë të rrezikshme dhe fatale për autencitetin e origjinalitetin e shqipes.
Shkrimi u publikua sot (06.10.2013) në gazetën Shqiptarja.com (print)
Redaksia Online
(d.d/shqiptarja.com)
![](https://www.shqiptarja.com/template/img/sh_logo1.png)