Një pjesë nga shkrimi i Stavros Tsimas
Edi Rama hyri në skenën politike të Shqipërisë me kurorën e një lideri modern. Si kryetar i bashkisë së Tiranës tregoi se kishte ide të reja dhe një vizion europian. Shumë besuan dhe në veçanti europianët dhe amerikanët se më në fund u gjet lideri që do t’ë ndryshonte imazhin e Shqipërisë. Vendi kishte nevojë të udhëhiqej nga një person publik me një kulturë tjetër politike, pasi ndërkombëtarët ishin lodhur duke I tërhequr vëmendjen Berishës sa herë ky i fundit delironte i frymëzuar nga “Shqipëria e Madhe” apo “Natyrale”. Investuan tek Edi Rama me besimin se ai do të udhëhiqte përpjekjen që “vendi i shqiponjave” të hapte një faqe të re, duke përshpejtuar reformimin e strukturave anakronike dhe autoritariste të një shteti partiak dhe të korruptuar. U zhgenjyen të gjithë. Jo vetëm që mbetën në baltë premtimet për modernizimin e shtetit dhe shoqërisë, por Edi Rama rreh në të njëjtën hava të konfliktit politik dhe nacionalizimit. Kur rrëmbëhet në parlament me kundërshtarët e tij politikë sin ë një atmosferë rruge, ky është problem i shqiptarëve që durojnë dhe pranojnë të tilla fenomene. Por kur ndërhyn me predikime për bashkimin e Shqipërisë me Kosovën, duke kërcënuar se “kjo do të ndodhë ose si një proces i kuptueshëm në kuadrin e integrimit të dy vendeve në Bashkimit Europian ose do të realizohet si një reagim ndaj verbërisë dhe plogështisë së Bashkimit Evropian” atëherë ai bëhet i rrezikshëm për stabilitetin rajonal. Nuk mundet që një kryeministër të jetë injorant në histori, se nëse për t’u hakmarrë ndaj europianëve shkrin kufijtë dhe bashkohet me Kosovën dhe komuniteti ndërkombëtar e pranon, pse mos ta bëjnë këtë edhe shqiptarët e Maqedonisë, serbët e Veriut të Kosobës apo serbët e Bosnjës dhe Kranjës të krijojnë Serbinë e Madhe. Pse mos të kërkojnë edhe grekët e jugut të Shqipërisë të bashkohen me Greqinë, e kështu me radhë. Ndoshta Rama nuk po e kupron që luan me zjarrin dhe se me të tilla krekosje nuk hyn kurrë në Bashkimin Evropian.
Redaksia Online
(g.f/Shqiptarja.com)