Ama, në esencë ishte kjo. Kurse Mehmet Shehu (unë zemrën s’ia kam çarë, kur i thonë), përshtypja ime ishte se ai ishte një stalinist idealist dhe thoshte se besonte te diktatura, te revolucioni, te Partia Bolshevike, te lufta e klasave, te socializmi, te këto gjëra. Por, Mehmet Shehu në krahasim me Enver Hoxhën ka disa anë pozitive. E para, që ai njeri ka qenë i sinqertë, d.m.th. ai, siç thashë, se lidhet me këtë gjë, vepronte kështu se kështu mendonte, kurse Enver Hoxha ishte që e kthente pllakën nga të duash.
U lidh me jugosllavët deri në atë pikë sa kërkoi bashkimin e Shqipërisë me Jugosllavinë, dëbimin e specialistëve sovjetikë nga Shqipëria që të mbeteshin vetëm jugosllavët dhe pastaj, menjëherë kur erdhën letrat e Stalinit, tha se “unë i kam bërë këto se kam qenë i imponuar nga Koçi Xoxe” dhe e hëngri të tërë Koçi Xoxe. Mehmet Shehu kështu nuk bënte. Mehmet Shehu ka qenë kundër ndërhyrjes jugosllave. E mbaj mend shumë mirë se atëherë merrja pjesë edhe unë në mbledhjet e Byrosë, kur ishte Nako Spiru gjallë dhe shtronte kontradiktat që kishin në fushën ekonomike.