Tashmë mund të them me bindje se politika pasi gatoi në mënyrën më të keqe të mundshme aksionin e saj për të përfituar maksimalisht në interesat individuale dhe klanore, sot ajo është zënë keqas në kurthin që ngriti. Le ta analizojmë :
1- Opozita politike zyrtare, duke patur frikë nga përparimet e procesit të Vetingut përdori si instrument presioni jo ndaj Ramës , por ndaj këtij procesi, nxitjen e një revolte popullore që do të kishte në thelb pakënaqësinë ndaj kryetarit të qeverisë. Nuk kam qenë asnjëherë e bindur se “lufta” ndaj Ramës është luftë për parime apo luftë për marrjen e pushtetit në tavolinë. JO! Opozita me sulmin e saj, sikundër duket qartazi tani, ka patur një objektiv të parë: largimin e vëmëndjes nga procesi i Vetingut dhe mundësisht justifikimin në rast humbje të zgjedhjeve lokale. Mesiguri interesi ka dashur që të merreshin vesh bashkë për të stërzgjatur procesin në refomën e Drejtësisë dhe ndarjen e pushtetit lokal në mënyrë të pëlqyeshme për të gjithë.
2- Nga ana tjetër dhe Qeverisja e Rilindjes, e bashkuar me interesin primar të opozitës, zgjatjen e reformës deri në nxjerrjen e saj jashtë funksionit, dhe e “babëzitur” në fitoren e saj sa më të plotë, nuk i la shteg hapur opozitës për tu ulur në tryeze bisedimesh e mardhveshjesh politike.
3- Partia Demokratike , me një lider pa ide dhe vizion politik, ra në grackën e inatit feëmrëror të drejtueses së LSI-së e cila e shtyrë nga cinizmi ekstrem i kryeministrit në ofezat e tij ndaj saj, zgjodhi rrugën më të ashpër të aksionit politik: largimin nga marrveshja dhe përdorimin e kushteve pa kthim! Mendoj se PD, iu bashkua këtij inati femëror duke parë pas këtij inati, mbështetjen institucionale të Presidentit.
4- Rama si mjeshtër i demagogjisë por edhe i cinizmit dhe autoritarizmit, jo vetëm nuk i la shteg opozitës për bashkpunim, por edhe nxit më tepër inatet që maten me “forcën” e pushtetit dhe jo forcën e arsyes për të ardhmen e vendit.
5- Sot si opozita politike ashtu dhe pozita kanë rënë në kurth të jashtëzakonshëm. Të dy palët mesiguri do kërkojnë dorën e popullit për të dalë nga gropa që deshën ti hapin atij. Kjo do të jetë edhe më e rrezikshme. Arsyeja ?
a. -Sepse opozita politike ka mbyllur tashmë të gjitha shtigjet nga ku mund të dilte nga kurtht i ngritur nga vetë ajo. Sot opozita politike gjendet e pashpresë dhe mbi të gjitha pa asnjë instrument demokratik në dorë! Populli e ka hequr njëherë 97” por në atë kohë nuk u ngrit për një parti politike, por për xhepat e tij. Sot nuk besoj se thirrjet e politikës do t’ka heqin trurin popullit për tu vetvrarë për përbindshat e politikës.
b. Rilindja me Ramën në krye, sërish do i drejtohen popullit duke pretenduar ta trembin si gjithnjë me gogolin Berisha. Por moralisht Rilindja e ka humbur betejen me popullin dhe uroj që këtë ta ketë kuptuar edhe ky i fundit.
6- Ndërkombëtarët mbeten kështu faktori kyc në zgjidhjen e krizës. Deri më sot ata janë bërë bashkë kundër sjelljes politike të opozitës së ngujuar në vetvete. Mos do të thotë kjo se po mbështesin z Rama? Unë nuk e lexoj kështu. Unë e lexoj si një mbështetje të gjerë të reformës në drejtësi me shpresën se Shqipëria do të gjejë vetveten në luftën kundër krimit që e bën të papranueshme për Europën. Sa më shpejt kjo reformë të përmbyllë hapat e saj institucionalë aq
më e shpejtë do të jetë edhe kalimi i pshtetit nga duart e kësaj klase politike të kalbëzuar dhe armike e Shqipërisë e shqiptarëve, në duart e një brezi tjetër politikanësh, që paparagjykime mesiguri do të jenë ndryshe, qoftë edhe nga frika e Ligjit!
7- Zgjidhja? Sigurisht zgjidhje nuk është bllokimi i rrugëve, zgjidhja nuk ishte as dalja nga Parlamenti,zgjidhje nuk është as mosbidja civile. Zgjidhja janë zgjedhje te parakohshme, por pa kushte! Nuk mund te pretendojmë se para cdo zgjedhje ( parlamentare ose lokale) Shqipëria duhet të ketë qeveri provizore.Kjo është absurde dhe pasojë e një kapsllëku politik! Në demokraci nuk ka kurrë kushte të panegociueshme! Për rrjedhojë vetëm largimi nga ekstremitetet e qëndrimeve mund ta zgjidhë ngërcin. Por kjo kërkon largim nga interesat personale dhe largim pasionet llogoriane. Të parat vështirë se ndodhin, të paktën Ne të mos bëhemi pasionantë llogoresh!