Konventa dy ditore e Partisë Socialiste për Programin kaloi si skaneri më i plotë që i është bërë  gjatë katër vjetëve të fundit gjendjes së përgjithshme në vend dhe njëherësh si përpjekja më trasparente dhe më serjoze që ndonjë opozitë ka bërë  për të kolauduar një program elektoral  për publikun në sytë e publikut.

Nga mënyra e organizimit  dhe parashtrimit të temave, konventa  shënoi një  përparim   domethënës drejt standarteve të profesionalizimit  dhe ishte një risi për  traditën   tonë politike. Një risi, që duke u përsëritur e përmirësuar në të ardhmen, do të mbetet  si themelimi i një zakoni të mirë.

Minimalisht, pa hyrë në  vlerësimin  e analizave  dhe propozimeve që bënë folës të ndryshëm, mund të  thuhet  se Konventa dha një përgjigje të qartë për pyetjen kyçe  që është bërë  në çdo fushatë elektorale dhe që ka ardhur duke spikatur  nga zgjedhjet në zgjedhje: Opozita  synon të fitojë thjesht nga konsumimi dhe dështimet e qeverisë apo me  një program konkret e të detajuar?

Përgjigja që po jep opozita socialiste e vitit 2013 është: Me program. Me një program  gjithnjë e më të detajuar, me një ofertë gjithnjë e me të plotë, gjithnjë e më të përpiktë në konkretësinë e saj, që ngerthen  gjithë spektrin e nevojave dhe realiteteve shoqërore në vend.

Kjo  është shumë e rëndësishme, jo se konsumimi  dhe dështimet e qeverisë nuk  duhet të shfrytëzohen nga opozita.  Patjetër që po.  Një prej detyrave  të  mëdha   të opozitës është  të  tregojë orë e çast para publikut  sa i ka mbajtur dhe si i ka mbajtur qeveria premtimet e saj.

Por ketë punë e bëjnë edhe  mediat e lira, edhe organizatat e lira të shoqërisë civile. Ja pse  në thelbin e vet të  padublueshëm opozita ekziston për  t’i ofruar publikut jo vetëm kritikën, por edhe zgjidhjet. Përvoja  shqiptare dhe botërore ka  treguar  se kush vjen në pushtet qyl, ngaqë e ka bërë baltë qeveria,  përfundon në baltën nga është nisur.

Kurse Programi  është tregues i qasjes së re konstruktive; Programi  është premisë përgjegjësie  dhe qartësie neser në  qeverisje. Pogrami konkret është  ndërkaq  krijim, është një  test  i inteligjencës, aftesive  dhe burimeve  njerëzore në  opozitë; është të hidhesh në betejë, me  guximin për t’u përballur me kundërshtarin  jo më me batuta, sharje e fraza propogandistike, por me profesionalizëm.

Në këtë pikë demokarcia shqiotare  ka shansin të bëjë një hop  vërtetë cilësor  përpara, nëse  debatin dhe karrierën e shënojnë temat e zhvillimit. Në të ëvrtetë, programi është kryefjala e  një opozitë   bashkohore që dëshëron të vijë në pushtet për  të ndryshuar gjendjen.

Mjafton kaq sa thamë për  të  pohuar se Konventa programore e PS-së, pavarësisht  kundërshtive të natyrshme për disa prej zgjidhjeve të ofruara dhe pavarësisht  mospajtimit  programor të së djathtës me  këto zgjidhje,  i meriton fjalët e mira  që janë thënë për të  si ngjarje.

Publiku, i majtë, i djathtë apo i parreshtuar  është shumë i interesuar që në parlement dhe në qeveri të   shkojnë njerëz që kanë ide, mendime, propozime,  programe  dhe integritet,  duke i dhënë fund sa më shpejt të jetë e mundur promovimit të servilizmit dhe  jesmenizmit.

Një qëndrim të ri  për  konventën e PS-së  mund të kishte mbajtur edhe kryeministri  Berisha. Ai ka  vite që ankohet se opozita  nuk ka program. Tani që opozita  bëri ndalesën e parë të rëndësishme në udhën e  plotësimit dhe  konsolidimit  të programlit elektoral, ai humbi shansin  të sillej si zotëri me konventën si përpjekje,  qoftë edhe duke i hedhur poshtë propozimet që u elabotuan aty për  taksat, për  borxhin publik,  për   bisnesin e vogel e të mesëm, për rendin,  e tjerë.

Pa fantazi , si të kishte ndjerë  pataksjen  e frymës  së ndryshimit,  kryeministrit  u  lëshua në endrrën e tij rutinë  të diversionit, në një përpjekje  të  padenjë dhe, ma merr mendja edhe  të pavlerë,  për të kundërvenë  brezat  në  partinë më të madhe të opozitës.

Megjithese nuk qe  fare në fokusin e fjalës përmbyllese që mbajti në konventë kryetari i opozitës, zoti Rama,  në reagimin e  kryeministrit  pamë të shfaqet  dëshpërimi i dikujt që  sheh se nuk po i japin luftë në kuptimin  e politikës së vjetër, por po e tejkalojnë.

Ai u muar me  “kush foli” dhe jo me “ çfarë u tha”, duke i venë sërish në siklet të madh  liberaldemokratët e pakët  në PD apo rrreth saj, që   kanë  parimin  të  gjykojnë  “çfarë” dhe jo  “kush” si enveristët. Por e tha mirë një analist i pavarur se Berisha  ka  mendësinë e fabulës së njohur  “ a i ke dhënë ujë gomarit”.

Po të kishin folur në konventë  figurat historikë të PS-së, po ky Berishë do ta  vërviste  gjuhën  “ja, e patë, e morën   të vjetrit”, duke u  qarë hallin  me demek të rinjve. Tani që folën me përparësi të rinjtë, u qan hallin të vjetërve.

Prandaj as nuk ngjisin, as  merren serizosht fjalët e tij. Mëkat, sepse humbi rastin  të përballej me  konventën me  vizionin e qeverisë.   Në fakt duket qartë se ai  nuk merret dot me “ çfarë u tha” në konventë. Prandaj ka gjetur një qasje tjetër, që nuk është dhe aq e keqe, po të pranohej me ndershmëri: Po kopjon apo po përshtat në deklarata  pjesë të programit të opozitës.

Kam përshtypjen se të njejtën gjë do të te bëje  në ditët në vijim edhe për  detin,edhe për pëshkimin, edhe për portet. Me fjalë, se me vepra nuk ka kohë. Duke harruar se gjendja ekzistuese  e kërkon   kryeministrin parasëgjithash llogaridhënës.

Shkrimi u botua sot në gazetën Shqiptarja.com (print) 02.03.2013

Redaksia Online
(b.m/shqiptarja.com)