Më shumë se korrupsioni, grabitja, paraja, vulgariteti, injoranca i bashkon tjetër gjë: gojëligësia dhe mungesa e edukatës.
Në historinë e brishtë të tranzicionit shqiptar kemi parë lloj lloj individësh të dalin në politikë, në administrimin publik. Të korruptuar, të drejtë, të shitur, të zgjuar, të dhunshëm, i kemi parë në çdo anë, ndërsa gojëligët janë gjithnjë bashkë. Të rreshtuar krah më krah.
Duket sikur mes dallimit të dallimeve, që ndan shqiptarët progresistë e properëndimorë, të dashuruar me demokracinë dhe lirinë, nga ata pak regresistë, është një themelor: grupimi i gojëligëve dhe i të paedukuarve. Këta të fundit janë bashkë. Hanë bashkë, edhe pse ndahen për pak kohë, është e pashmangshme të mos i rishikosh ngjitur-ngjitur në një krah. Ata i bën njësh një e përbashkët e rrallë: goja e ligë kurdoherë e për këdo. Nuk kanë edukatë dhe vetëm përqeshin dhe shajnë.
E njohim tashmë mirë dhe kryefrymëzuesin e gojës së ligë dhe as kam ndërmend ta përmend më. I keqi, sa herë i zë emrin, edhe për keq, gëzon. Ushqim për të është çdo fjalë, çdo vëmendje, çdo frymë mbi të. Indiferenca, injorimi e shqetëson, i than grykën, e lë pa fjalë.
E pra, kohët e fundit i kemi parë gojët e liga në "revolucion": Ata dinë të të paragjykojnë, të tallen, të sajojnë, të të vdesin e të të "shenjtërojnë". Vetëm se harrojnë një gjë: Çdo fjalë të rëndë që për të tjerët lëshojnë, tregon se vetëm atë kanë si lëndë të parë nga thesi i jetës: vetëm atë, të mjerët, kanë mundur të krijojnë. Por pikërisht nga këta, shqiptarët më të mirë e liridashës, kërkojnë një herë e mirë të shpëtojnë.