Kemi ecur shumë gjatë në një rrugë pa vija të bardha, pa tabela dhe semaforë. Në një rrugë e cila në shumë raste na është dukur si një shteg, si një monopat i ngushtë që s’të çon askund. Më në fund kjo hallakatje nëpër kallamishte, siç thotë një shprehje e vjetër, duket se do të përfundojë kur Shqipëria të hapë të martën negociatat për anëtarësimin në Bashkimin Evropian.
Kjo nuk është më një nga ato stacionet e ndërmjetme, ku pranohen edhe mielli, edhe krundet. Është një derë e përzgjedhur nëpër të cilën do të kalojmë duke lënë jashtë trastat e hejbet e demokracisë tonë të dobët, formale dhe të korruptuar. Së bashku me arrogancën e vetësigurinë boshe të krerëve tanë që shahen mes tyre si gjelat majë plehut apo më keq, që tallen me të tjerët ndërkohë që janë vetë objekt humori.
Aprovimi nga Maqedonia e Veriut i kompromisit francez, shënon jo vetëm hapin protokollar të çeljes së bisedimeve për hyrjen e plotë të Shqipërisë e Maqedonisë në Bashkimin Evropian, por shumë tepër se kaq, i shtyn ‘ me hir a me pahir’ këto vende në rreshtat e parë të sallës, aty ku nuk mund të hyhet më pa biletë, apo ku mund të bëhet zhurmë e potere. Këtej e tutje ka vetëm ‘bixhoz me lekë’, jo më shfaqje sa për sy e faqe, as reforma në letër sa për të fituar një palë zgjedhje apo sa për të tërhequr ca fonde nga Brukseli.
![](https://shqiptarja.com/template/img/NO_ALFA_Kuadrate shqiptarja.png)
Pas tridhjetë vjetësh pluskimi në një tranzicion që për shumëkënd ka qenë një kohë e humbur apo më keq një psiko-dramë kolektive, Shqipëria më në fund po shkel në një territor tabelash, standartesh, rregulloresh dhe semaforësh. Si çdo kurë e hidhur dhe që shkakton dhimbje e mundim për trupin e lodhur e të sëmurë, kjo përballje me evropianët në tavolinën e sertë të rregullave, ka për të qenë një fillim i vështirë, në dukje edhe i pamundur.
Jemi mësuar të jetojmë në një status vegjetativ gjysëm-legaliteti, në një kënetë ku ligjet e rregullat aplikoheshin vetëm përgjysëm, në një mjedis ku shkelja e abuzimi konsiderohen aftësi e atribute të patjetërsueshme të disave.
E pra, me hapjen e negociatave, e dimë qysh në krye të herës se askush nuk do të ngrihet dot nga tavolina nëse llogaria nuk do të kuadrojë deri në centimin e fundit. Do mbahet shënim çdo defekt, e nuk do të ecet para nëse nuk është korigjuar, do regjistrohet çdo detyrë, çdo standart, çdo reformë, e nuk do të quhet e përfunduar nëse evropianët do të kenë firmën në fund të faqes.
Këtej e tutje historia jonë e integrimit në Evropë pushon së qeni një fabul romantike, për t’u kthyer në një kontratë ‘martesore’ siç e quan Edi Rama, me kushte e parakushte për ndarjen e pronave, parave e pasardhësve. Po hyjmë në laboratorin ku trukimi i analizave të gjakut është thjesht i pamundur. Nëse ke marrë doping nuk hyn në garë!
Nuk është e sigurt se sot elita politike e Tiranës apo biznesi i madh e kategori të tjera të privilegjuara të këtij vendi, ndjehen mirë teksa dëgjojnë se të martën do të nisë përballja me evropianët. Askush s’e pëlqen skanerin apo grafinë, kur e di se ka diçka të keqe në trup.
Por vetë Shqipëria duhet të jetë shumë e gëzuar që sot erdhi dita që dikush nga shumë larg, pa interesa zgjedhjesh apo tenderash e lejesh ndërtimi, të na tërheqë veshin apo të na japë dhe shuplakën kur e meritojmë. Politikanët dhe miliarderët le të mësohen me realitetin e ri ku po hyjmë. Nuk është më një realitet përrallash, deklaratash e rezolutash. Është një territor semaforësh dhe tabelash nga ato me një drejtim, ku nuk mund të hysh më kundravajtje si deri më sot nëpër rrugicat e Tiranës pas mesnatës.
![](https://shqiptarja.com/template/img/antipiracynote.jpg)
![](https://www.shqiptarja.com/template/img/sh_logo1.png)