Duhen akoma shumë vite, shumë viktima, shumë ndërgjegje, shumë ndjenjë të drejte dhe detyre që t’i shërbejmë njëri-tjetrit siç duhet. Deri tani, respekti i treguar, më shumë se respekt, në të shumtën e rasteve, është një servilizëm i detyruar nga frika ose nga bakshishet nën dorë. Dhe derisa t’ju kenë frikë, do t’ju shërbejnë! Do të ishte iluzion që në Shqipërinë e sotme të kishim të kundërtën. Sikur ky mendim e veprim shumëfishohet, sikur jemi pasqyrë e njëri-tjetrit. Sikur, kush është viktimë në një fushë, bëhet xhelat kur radha i takon. Prej vitesh tashmë ky është një rreth vicioz.
Nuk mund të mohojmë edhe ekzistencën e mijëra djemve e vajzave, burrave dhe grave që shërbejnë me shpirt e me pasion në cdo fushë të jetës ku punojnë. Këta njerëz të mirë të gjithë i dalloni, i dallojmë: Janë të buzëqeshur, plot dritë e të papërtuar. Ekzistenca e tyre është bërë prej pune e mirësie. Por edhe pse mijëra, ende nuk janë shumë, nuk janë mjaftueshëm, nuk janë e përgjithshmja.
E derisa e përgjithshmja të mbushet me dritën, diellin, lulet, zogjtë që cdo qënie njerëzore meriton të ketë, sidomos në periudhën e vështirë të sëmundjes, hallit dhe të nevojës, ju, ne, të gjithë, duhet të jemi të frikshëm. Dhe frika futet me një mjet në duart e kujtdo: telefoni celular, mesazhet, filmimet, shpërndarja e tyre në rrjet, media, e kudo që kemi akses për të denoncuar shantazuesit, gjobëvënësit, shfrytëzuesit në kohë sëmundjesh, halli, e zie.
Mbani atë telefon fort në dorë, regjistroni e denonconi të paudhët që ju zënë prita të turpshme rrugës. E vërteta, dhimbja, e gjen rrugën vetë pastaj për të dalë.
jam shum dakort me maren. Mua me ben pershtypje kur shqiptaret thone nuk e du kuponin tatimor dhe rrine si mut kur nuk ja japin. Ja pra ktu fillon muhabeti i detyrave dhe detyrimeve
PërgjigjuVërtetë shkruar bukur, por do shtoja se ata që ndjejnë se po mashtrohen, mos të presin të shkojë miljoni, por të bëjnë denoncimin direkt. Do presim kur të vdesin njerëzit e pastaj të bëjmë denoncimin? Vetëm të kenë hedhur trutë e gomarit, që nuk kupton se po të mashtrojnë. Ne vetë e ushqejmë korrupsionin. Diku në 2007-ën mora autobuzin me time motër, dhe kur paguam faturinon, ime motër i thotë: mbaje biletën. Pse? i them unë. Të lutem i them fatorinos, më jepni biletën, dhe ju ktheva sime motre, kështu e ndihmon faturinon ti? Do thoni ju për një biletë ke bërë llafe. jo për biletën por për veprimin, se kështu fillon, lër këtu e lër aty dhe pastaj të kërkojnë vetë ata të mësuarit me të lënat, pa pikë turpi.
PërgjigjuBravo moj vajze shume bukur...
Përgjigju