I mbetur jetim në moshë të mitur, pasi komunistët ja vranë të atin e burgosur, në një tentativë të tijën për tu arratisur, Dine Dine, e kaloi gjithë jetën e tij në një kalvar të gjatë privimesh, presioni psikologjik dhe vuajtjesh të mëdha shpirtërore. Ai u rrit si fëmijë jetimi dhe kaloi pothuajse gjithë kampet e internimit që nga viti 1949 së bashku me familjen e tij në Turan, Berat, Porto-Palermo, Tepelenë, Savër dhe së fundi në Gjazë të Lushnjes. Punoi në punë krahu në kamet e Savrës dhe Gjazës. E më tej përftoi edhe zanatin e muratorit, zanat me të cilin do i bënte ballë jetës në momentet e tij vështira. Edhe pse i talentuar e me shumë pasione, ai do të shihte se rinia do ti kalonte pa nëlë gjurmë arritjesh ën talentet dhe pasionet e tij, dhe i privuar prej tyre. Fakti i të qenit i internuar i përjetshëm i fikte cdo dritë shprese për të ardhmen. Por edhe pse në ato kushte ai krijoi familjen e tij me vajzën e Lazër Radit, Adrianën, me të cilën do të sillnin në jetë edhe djalin e tyre Ervisin, duke shpresuar se ditët e errëta të diktaturës do të merrnin fund e do të përqafonin një ditë lirinë. Por a do të ishte e mundur?