Ishte gushti i vitit 1948. Një grusht burrash malësorë, antikomunistë me Nik Sokolin në krye, kishin vendosur të mos e e pranon zgjedhën e kuqe të komunizmit, dhe pas disa vitesh qëndresë e jete të vështirë në arrati maleve, kishin vendosur të arratiseshin jashtë atdheut e ta vijonin qëndresën dhe luftën kund r komunizmit në emigrim. me tyre ishte edhe Zef Delia, i cili kishte lënë të vetme në shtëpi bashkëshorten e tij Lulen shtatzënë, dhe vajzën e vogël Zojën, atëkohë vetëm 2 -3 vjeçe. Ata nuk e dinin se si do tu shkonte fati familjeve të tyre të mbetur nën thundrën e kuqe. Nuk e dinin se sa vuajtje do të kalonin ata në kampe internimi e në burgje, sepse nuk e njihnin sa duhej mizorinë e regjimit që sapo ishte instaluar, duke menduar traditën e kahmotshme të shqiptarëve, ku gratë dhe fëmijët nuk prekeshin as nga hasmi. Por këto tradite do të shkeleshin me këmbë dhe vuajtje të tmerrshme do të jetonin të gjithë gratë, fëmijët dhe prindërit e familjarët që do të mbeteshin ën shqipëri, pas arratisjeve të antikomunistëve. Fati Zojës së vogël dhe nënës së saj Lules, shtatzënë, u vulos pikërisht ato ditë gushti të 1948 dhe prej atëherë, Zoja e Vogël do të rritej e do të bëhej dëshmitare e një sërie të gjatë tmerresh me të cilat do të përballej çdo ditë
