POP 5

Lajmet më të lexuara të 5 minutave të fundit

Fitorja e Mourinjos dhe ajo e Saliut

Mourinjo fitoi finalen e madhe të Europa Ligës, kurse Saliu ynë në përfundim të votimeve në partinë e tij u zgjodh kryetar.

Fitorja e Mourinjos dhe ajo e Saliut

Jose Mourinho dhe Sali Berisha

Mourinjo fitoi finalen e madhe të Europa Ligës, kurse Saliu ynë në përfundim të votimeve në partinë e tij u zgjodh kryetar.

Duket si përçartje përqasja e këtyre dy fitoreve. Ato janë të ndryshme në gjithçka, por në të vërtetë ky shkrimth ka lindur mbi një element që i bashkon: stadium! Është stadiumi, ku filloi triumfi i Saliut dhe përfundoi ai i Mourinjos.

Ishin vërtet spektakël i rrallë vuajtjet e trainerit të madh romanist, por edhe tabloja e madhe e tifozëve që e kapërcyen detin. Spektakulare është të shohësh vogëlushë të përlotur, burra të thinjur që qajnë e të këputin shpirtin. Kënaqësia e këtyre pamjeve bëhet vërtet e rrallë, kur burrat që vuanin, befas, pas bilbilit që u dekreton fitoren, çirren si të çmendur me gojë të çapëlyera e duke puthur e përqafuar, me të njohur e të panjohur që gjejnë përqark.

Me aq sa kam parë e bluar në mend, mua më është krijuar bindja se ky gëzim shkallues, kjo gjendje triumfale, ky shpërthim i papërmbajtur, vjen nga përfundimi i një pritjeje të ankthshme, është pjellë e vuajtjes torturuese, e një pasigurie të zgjatur në fitoren e dëshiruar. Sa më e madhe vuajtja, sa më kërcënuese pasiguria, aq më shpërthyes dhe i papërmbajtur është gëzim i fitores.

Kjo ndodhi me Mourinjon që në vigjilje të ndeshjes u pa që i trembej kundërshtarit dhe pastaj gjatë ndeshjes shfaqte nervozizëm, ngaqë nuk ishte i sigurt për ruajtjen e rezultatit deri në sekondën e fundit të minutës së fundit.

Gëzimi i Sali Berishës në fund të votimeve për të, ishte më i madh. Njerëzit që e pritën si triumfator nuk ishin në një stadium, a në ndonjë arenë, por u mblodhën dhe festuan në palcë të mesit të natës duke krijuar dhe ata me fitoren e tyre një spektakël mbresëlënës.

Shquhej lehtësisht që ishte një spektakël i menduar, i inskenuar për të përcjellë rreth e qark vendit idenë se kishim te bënim me një 1992-sh të ri, bile edhe më shumë! Fitimtari vetë tha se në historinë e shqiptarëve kishte ndodhur, një mrekulli!!!….

Ishte pra, edhe kjo një finale e mbyllur me fitore për të impresionuar shqiptarë, amerikanë dhe gjermanë tok. E sidomos për t’ia bërë të vështirë Apelit vendimin që gatitet të marrë.

Ishte fitore, por gëzimin ky triumf e kishte të shtirur. Se ndryshe prej fitores së Mourinjos, kësaj të Saliut i mungonte vuajtja, i mungonte rreziku i humbjes, i mungonte pasiguria “do fitoj a s’do fitoj” gjatë atyre ditëve përpara votimeve.

Fitimtari i zgjedhjeve në asnjërën nga sekondat e fushatës së tij të palodhur, nuk pat dyshuar në fitore. Ai kurrë nuk e pati pasigurinë se mos “Feyenordi” i tij kundërshtar do ta barazonte, jo më ta mposhtte, jo e jo! Sfidantit të tij ai nuk i pat hapur asnjë fushë, ku ta ndeshte dhe ta mposhtëte. Dhe ta dërmonte këtë “grindavec” që kish vite që i vinte në dukje njëqind mëkate partisë që identifikohet me emrin e tij.

Saliu as e shkoi nëpër mend, që siç është e natyrshme në përballjet zgjedhore demokratike anembanë rruzullit, t’i jepte edhe kësaj, ngjyrat e garës, ta ftonte fv. rivalin në debat në sytë e atyre që do t’u jepnin votat. Nuk e bëri këtë, jo se e përçmonte, por sepse e kishte frikë. Po, po: rivalin e tij ai hiqej sikur e shpërfillte, por në të vërtetë i trembej! Jo se ai vërtet do t’i merrte spektrin, jo! Por është një bindje absolute, se në një debat elektoral, atë e mund thuajse çdo anëtar nga ata të këshillit që ka formuar në kuvendin e tij! E jo më zoti Elezi gjuhëmprehtë, që do dinte të artikulonte kritikë të fisme. Aq më shumë që, për vete, Elezi nuk kishte asnjë thembër Akili, nga ato thembra, që kundërshtari i tij i kish të panumërta.

Shkurt Berisha e dinte që do të fitonte. Këtë rezultat e dinte dhe Ibsen Elezi. Që lideri historik do të fitonte, këtë e dinin të gjithë ata që nuk i vajtën në kuvend, e dinin dhe besnikët thinjoshë, që kryesojnë ato gjasme-partitë aleate. Fitoren e Saliut nuk e vinin në dyshim jo vetëm fshatarët shqiptarë, por as edhe fshatarët amerikanë!

Vetë triumfatori i zgjedhjeve të 22 majit nuk kish se si të mos e dinte, se në fund të asaj dite nuk ndodhi asgjë!

Pas nxjerrjes së rezultatit, atyre që e kishin votuar dashuria e jashtëzakonshme që kanë për të, nuk iu shtua asnjë çikë më shumë. Nuk iu shtua ajo as miqve dhe as familjarëve.

Ata që nuk e duan Saliun, pas kësaj dite zgjedhore, për këtë njeri kanë po atë mendim që kishin një ditë më parë. Ishte pra një numërim i mërzitshëm fletësh votimi, që nuk solli asgjë të re.

E si mund të të gëzojë dhe të brohoritet një fitore e tillë?!…

S.C/Shqiptarja.com
Komento

KUJDES! Nuk do të publikohen komente që përmbajnë fjalë të pista, ofendime personale apo etiketime mbi baza fetare, krahinore, seksuale apo që shpërndajnë urrejtje. Në rast shkelje të rëndë të etikës, moderatorët e portalit mund të vendosin të bllokojnë autorin e komentit, të cilit do t'i ndalohet nga ai moment të komentojë te Shqiptarja.com

  • Sondazhi i ditës:
    23 Dhjetor, 23:33

    Opozita proteston duke paralizuar 3 orë Tiranën, si e vlerësoni?

Lajme të tjera



×

Lajmi i fundit

Dy ish-kunatat, Nora Istrefi e Tuna bëhen bashkë, këndojnë mbi arkivol 'My love' (VIDEO)

Dy ish-kunatat, Nora Istrefi e Tuna bëhen bashkë, këndojnë mbi arkivol 'My love' (VIDEO)

26 Dhjetor, 07:53