Rrëfimet e të mbijetuarve të komunizmit, pa ndryshuar emra, kronologji apo episode erdhën për publikun për herë të parë në kinema, në filmin me metrazh të gjatë “Azizi” me skenar të Luljeta Prognit dhe regji të Gentian Kurtit. Në qendër të filmit është Azizi nga Dibra, i cili që në moshën 14-vjeçare gjatë regjimit komunist ka përjetuar nën lëkurën e tij persekutimin.
Ishte pranvera e vitit 1948, asokohe regjimi komunist detyroi me dhunë mijëra familje, fëmijë, gra edhe të moshuar, që të largoheshin nga shtëpitë e tyre. Azizit i ishte arratisur i ati jashtë vendit, edhe për këtë përjetoi nën lëkurë vuajtjet si i internuar në kampet e Kuçovës, Beratit, Turanit edhe Tepelenës.
Sipas skenaristes edhe producentes, Luljeta Prgoni: “Në tre vite kam studiuar shumë histori, mes tyre zgjodha atë të Azizit, që përfshinte të gjitha kampet. Filmi zbulon atë që është fshehur për 70 vite nga të gjithë pushtetarët shqiptarë, terrori komunist ndaj shqiptarëve të pafajshëm, grave, fëmijëve edhe të moshuarve”.
Gjatë këtyre qëndrimeve Azizi pa me sytë e tij, se si fëmijët nga uria dhe sëmundja e dizenterisë humbisnin jetën. Kur ishte në kampin e Tepelenës, ai plagoset teksa transpononte dru, prandaj emërohet ndihmës-infermier në kamp.
Por, vuajtjet e tij nuk kishin të sosur! Pas mbylljes së kampit, Azizi përjeton internimin larg vendlindjes, derisa bie regjimi në Shqipëri edhe për 37 vite të tjera. Kjo dramë njerëzore e shkaktuar nga regjimi komunist mbyllet me një episod shpresëdhënës, lindjen e fëmijës së parë të Azizit...