Në shekullin e 17, një thikë nefriti, e punuar me mjeshtëri dhe e veshur me flori, u krijua për Shah Xhehanin, perandorin që ndërtoi Taxh Mahalin.
Dy shekuj më vonë përfundoi në koleksionin privat të Samuel Mors, shpikësi i kodit Mors.
Tani është një nga 150 artifaktet mahnitëse, disa prej tyre të krijuara që në vitin 1526, e që u janë marrë hua familjes mbretërore të Katarit, me qëllimin për t’i shfaqur në “Legion of Honor” të San Franciskos, në një ekspozitë të titulluar: “Lindja takohet me Perëndimin: Stolitë e Maharaxhajve, nga koleksioni Al Thani”.
Në vitet 1500, Mugalët, një dinasti myslimane me rrënjët nga Azia Qendrore, pushtuan Indinë e Veriut dhe themeluan një perandori.
Në atë kohë, europianët kishin vendosur lidhje të forta tregtare me Indinë dhe perandorët Mugalë mahniteshin nga teknologjia që përdorej për të punuar gurët e çmuar.
Kuratori i ekspozitës, Martin Champman, ka zgjedhur 10 nga stolitë që do të shfaqen në ekspozitë për t’ia treguar mediave.
Mes objekteve, është një tas nefriti, ku është gdhendur koka e një dhie. Më vonë i është gdhendur një poemë kineze, e shkruar nga perandori Çianlong.
Nefriti ishte shumë i rëndësishëm për oborrtarët, dhe kjo thikë e punuar me këtë material e vërteton më së miri, ku koka e një djali mbi dorezë është frymëzim nga skulpturat evropiane.
Kutitë për pena shkrimi mbaheshin në brez nga oborrtarët më të lartë në Indi, një përzierje e kulturave, pasi ka formë perse, por dhe simbole të perëndeshës indiane të të mësuarit.
Një tjetër gur i çmuar turbani, që ka një diamant të artë 61 karatësh, të frymëzuar nga Art Deco.
Ky është një shembull tipik i bashkëpunimit të argjendarive evropiane me familjet mbretërore të Indisë.
Miqtë e nderuar që vizitonin oborret indiane spërkateshin me ujë trëndafili, në shenjë respekti, një shishe e tillë, e veshur me gurë të çmuar.
Perandorët “mugalë” mbanin stoli për turbanët, që njiheshin për gurët e mëdhenj të çmuar.
Ky medaljon i prodhuar në Indi, është frymëzuar nga stolitë e Rilindjes Europiane.
Për trupin e krijesave mitologjike janë përdorur perla baroke, gurët e çmuar që e dekorojnë janë rubin, smerald, safir, të mbështjellë me flori.
Gjerdani tjetër me rubinë është krijuar në Paris, në vitin 1937, për Maharaxha Digvixhesinhxhi nga Navanagari, paraardhësi i të cilit ishte mik i afërt me argjendarin e njohur francez, Zhak Kartier. Kartier e bleu gjerdanin pasi India shpalli pavarësinë, në vitin 1947.
Ky gjerdan ka tetë diamante të mëdhenj, nga 10 deri në 15 karatë secili. Mjeshtëria e prerjes tregon se sa e lartë ka qenë teknologjia e prerjes së gurëve të çuar në Indinë e asaj kohe.