Një jetë me cyle e dyjare, ‘esnafi’ 75-vjeçar nga Tepelena rrëfen pasionin e punimeve me dru: S’punoj me makineri, kam qenë në skenë me grupin e Bënçës

Agron Selimi është i vetmi që ndërthur punimin e instrumentit popullor me interpretimin. Tashmë në pension e kalon kohën në një qoshe të qytetit duke punuar në mënyrë artizanale cyle e dyjare...

75-vjeçari nga Tepelena është një personazh i dashur për vendasit pasi prej 45 vitesh ka marrë pjesë në grupin polifonik të Bënçës.

 “Kam qenë në Festivalin e Gjirokastrës. Kam qenë në skenë se grupi i Bënçes bënte lidhjen e të gjithë festivalit aty me këngë dhe valle”- tha ai.

LEXO EDHE:
Spitali i Gjirokastrës fluks pacientësh nga alergjitë e stinës! Mjekja: Mos neglizhoni, kalon në astmë bronikale

Veglat e punës për të janë daltat, zdrukthi, sqepari, apo dhe teknikë motorrike për përsosmërinë e instrumenteve. Na tregon se brenda katër ditëve, drurin e panjës apo të piksit, e kthen në dyjare, një instrument tipik për zonën e Labërisë.

‘Këto dyjare që bëj unë bëhen me 4-5 lloje drurësh . I pari është druri piks, është dru i qeshur në vetvete që jep tingëllim. Pastaj është duri i panjës. Edhe dëllënja e arra është e mirë”’- shpjegoi Selimi.

Cylet, dyjaret, apo instrumente të tjera prodhohen me një cilësi absolute, e më pas, zbukurohen me motive popullore përmes daltës së mjeshtrit.

”Nga anët tona sekush e ka në qark cylen dyjare. Ajo është instrumenti më i kënqshëm. Është dhe fyeli i gjytë, por shpesh cylja dyjare është e shkurtër. E merr me vete dhe nuk të rëndon shumë si instrument cylja dyjare.”- tha 75-vjeçari.

E rëndësishme është që Agron Selimi, asnjëherë nuk ua shet qytetarëve instrumentet pa i akorduar, pasi siç thotë ai, akordimi është procesi që e bën të këndueshëm instrumentin.

 “E tëra është artizanale sepse kjo nga një dru i trashë kërcu, do përpunuar të gjitha deri sa arrin që të futësh melodi, zbukurime. Nuk është kollaj që të bësh sulën dyjare.”- nënvizoi ai.

Zona e Labërisë, ka pasur një traditë të hershme të instrumentistëve popullore, shumica barinj që luanin melodi baritore teksa kullosin bagëtitë. Sot Agron Selimi, ndoshta mund të jetë i vetmi që ka mbetur në Tepelenë dhe që ruan me fanatizëm punimet e drurit siç është kjo faqe muri për të cilën thotë ai, e pati punuar 40 vite më parë.

 “E kam punuar komplet me dorë, pa makineri pa gjë”- tha ai.

Meraku i tij është mungesa e trashëgimisë së zanatit, pasi sot të rinjtë marrin udhët e mërgimit.

G.MO/Shqiptarja.com

TAG:
• agron selimi
• instrumente muzikore
• laberia
• tepelenë
• Gjirokaster
• muzike