Drama e një nëne të dhunuar, burri ka dyshime për atësinë dhe tenton të vrasë në sy të femijëve

Donika dhe Arturi u martuan me shkuesi në vitin 2004. Ishte ende e vogël asokohe, kur Donika vendosi të martohej me bashkëshortin, ndërsa gjërat nuk shkuan mirë që prej fillimit. Çifti kishte probleme te vazhdueshme, deri aty sa Arturi ushtronte dhe dhunë fizike mbi të shoqen. Nuk e kursente këtë të fundit edhe gjatë periudhës kur ajo ishte shtatzënë, dhuna ishte ulur këmbëkryq në familje dhe Donika ishte e pafuqishme të merrte një vendim.

Ndërsa në jetë do të vinte një fëmijë, Arturi keqtrajtonte gruan, për shkak të dyshimeve që i kishin ngritur mendjen se fëmija që do të linde për pak muaj nuk ishte i tij. Vajza Fatimja erdhi në jetë, në një kohë dhune dhe presioni psikologjik, që Arturi ushtronte mbi nënën e re. Madje shkoi edhe më tej, kur Arturi nisi të bëhej konsumues i alkoolit. Sikur të mos mjaftonte me kaq familja Karaj ishte në hasmëri, pasi babai i Arturit Petriti ishte në burg për një vrasje të dyfishte që kishte bërë. Vjehrra e Donikës nuk ishte në gjendje ta ndihmonte nusen e saj nga dhuna e të birit.

Donika vendos të marrë një vendim. Hedh hapin e parë për tu larguar nga shtëpia. Por pa rezultat. Arturi e rikthen dhe ajo vijon të qëndrojë e gjunjëzuar nga dhuna që i shoqi ushtronte ndaj saj dhe ndaj vajzës së tyre, Fatimes. Pavarësisht se dhuna ishte prezente, Arturi pinte, luante kumar, Donika nuk kishte forcë për të lëvizur një gur. Në vitin 2008 vjen në jetë Ervisi, fëmija i dytë për të cilin vijonte dyshimi i Arturit se edhe ky fëmijë nuk ishte i tij.

Me ardhjen në jetë të Ervistit, një vit më pas Arturi vendos të largohej drejt Greqisë, ndërsa pajiset atje me leje qëndrimi. Vajza e tretë e çiftit lindi në kushte shtëpie, Arturi nuk e çoi të shoqen në spital pasi vijonte me dyshimet se fëmijët nuk ishin të tij. Histori që vazhdonte prej vitesh edhe pse familja u shtua me një tjetër vajzë. Dhuna kaloi edhe mbi fëmijët. Ishin të vegjël kur në sytë e tyre nëna luftonte mes jetës dhe vdekjes, edhe kur i shoqi e goditi me sëpatë.

Ata panë tmerr me sy. Përveç dhunës dhe vdekja ishte pranë. Fatmirësisht Donika shpëtoi edhe këtë herë, por gjithçka panë me sytë e trishtuar fëmijët ia treguan gjyshe Mënyres. Më 3-mars të vitit 2018-të Donika vendos të iki nga shtëpia e dhe i lë aty fëmijët. 3-ditë i mori për festat e fundvitit. Donika sot jeton te familja e saj në Peqin të Elbasanit. Arturi nuk i lë që Donika të takojë fëmijët.

G.M./Shqiptarja.com

TAG:
• dhune ne familje
• Pa Gjurme