Në fillim ata tërheqin vëmendjen për urdhrin që i ndaloi të merrnin pjesë në simpoziumin e Stambollit, duke e quajtur këtë një gabim. “Vendimi kategorik i organeve përkatëse të Ministrisë sonë të Punëve të Jashtme, që shkencëtarët shqiptarë të mos merrnin pjesë në asnjë mënyrë, as edhe si vëzhgues, në Simpoziumin e Stambollit, na duket i pastudiuar dhe i papërligjur.”, shkruajnë Pollo dhe Kostallari në këtë raport, duke argumentuar se nga ana shkencore Shqipëria do të kishte përfitime nga pjesëmarrja në Stamboll. Më tej në pjesën e fundit të raportit ata flasin për çështjen e presidencës. Evidentojnë në fillim se çfarë favoresh dhe sa e rëndësishme ishte për Shqipërinë marrja e presidencës, e më tej rendisin një varg kushtesh që duheshin plotësuar, e për kushtet e Shqipërisë së izoluar ishin thuajse të pamundura të përmbusheshin.
Por si u mor vendimi nga strukturat shtetërore shqiptare për ta refuzuar presidencën e AIESEE-së? Një letër e Aleks Budës si kryetar i akademisë së shkencave me të gjithë argumentet pse Shqipëria ishte e papërshtatshme për ta marrë këtë post, sikurse dhe një shënim me shkrim dore i Kahreman Yllit zbulojnë se as Ministria e Jashtme, as Akademia e Shkencave dhe as strukturat në Komitetin Qendror nuk ishin dakord që ta pranonin këtë pozicion edhe pse shumë i rëndësishëm e i favorshëm për studiuesit shqiptarë.
Më poshtë sjellim pjesën e dytë të raportit të Androkli Kostallarit dhe Stefanaq Pollos si dhe letrën e Aleks Budës.