Ylli Pata: Kërcimi nga belaja para derës së SPAK!

Që Prokuroria Speciale ndaj Krimit të Organizuar dhe Korrupsionit do të kthehet në një arenë politike në vend, ndoshta edhe më shumë se Parlamenti, ky është një zhvillim i pritshëm, e madje evolutiv. Pasi SPAK edhe pse nuk është një strukturë ad hoc në aspektin kushtetues e ligjor, në thelb është një institucion që ka lindur për t’i kallur datën politikanëve e zyrtarëve të korruptuar. Por këta të fundit, nuk se janë as më axhami, e as më “të ngathët” se juristët e SPAK, madje janë “nona” e manovrave. Kanë më shumë hapësirë, më shumë mundësi, e shumë e shumë më shumë mjete financiare për të prodhuar njëqind big brothera njëherësh.

Në vitin 1992, kur Antonio di Pietro, së bashku me kolegët e tij të zyrës së “Mani Pulite” të Prokurorisë së Milanos, vendosën të sulmojnë sistemin e rryshfeteve të të ashtuquajturës “Pentapartito” në Itali, pra të godisnin pandëshkueshmërinë, e dinte se ndaj tij do të vinte edhe shkopi, edhe karrota, edhe jashtëqitja e gjirizeve të ndyra të sulmeve politike.

Por nuk u ndal, derisa së bashku me kolegët e tij, çoi në gjykatë pikërisht krerët e “Pandëshkueshmërisë”. Si pasojë u dënuan ministra, kryeministra, zyrtarë e biznesmenë shumë të fuqishëm.

Por Di Pietro, nuk u ndal me politikanët e “regjimit të vjetër” pra të “Republikës së Parë” të Italisë që kishin ngritur sistemin e rryshfeteve, por u mor edhe me “mbretin” e “Republikës së Dytë” që kishte qenë i përktheluri i së parës. Përkatësisht Silvio Berlusconin, i cili ishte njeriu më i afërt i politikanit simbol të sistemit të rryshfeteve-Betino Craxi.

Berlusconi e dinte këtë gjë, dhe sapo fitoi zgjedhjet në vitin 1994, e ftoi Antonio di Pietron për tu bërë ministër i Brendshëm i qeverisë së tij. Kur prokurori i tha “jo faleminderit”, atëherë kryeministri i nisi inspektorët e ministrisë së Drejtësisë në prokurinë e Milanos për t’i gjetur shkelje proceduriale.

Në fakt e gjithë loja ishte që të bllokonte punën e “Mani Pulito”-s për të mbushur dosjen e kryeministrit të ri të Italisë. Me dinakëri, Di Pietro me shokët e tij, rrinin pa zë gjithë ditën me inspektorët, i përcillnin në orën 5 pasdite duke ikur bashkë me to, e më pas ktheheshin e punonin gjithë natën me drita fikur. E kështu arritën të hynin brenda paradhomës së Silvio Berlusconin, sa e bënë të japë dorëheqjen, as një vit nga marrja e mandatit.

Pas kësaj, çfarë si bënë Di Pietro-s, i nxorën ca letra të vjetra kur kishte qenë polic, e kishte blerë një Mercedez në formë borxhi tek një tip i fortë. Në një farë mënyre si puna e kësaj çështjes “McGonigall”. E lodhën, e mërzitën. Di Pietro u largua nga Prokuroria, u fut në politikë si opozitar me Berlusconin, hyri ministër i Romano Prodit, e më pas u prish dhe të majtët. Sot është një qytetar i lirë, por që ka arkivën më të madhe antikorrupsion në shtëpinë e tij.

Në fund, Antionio di Pietro nuk është hero ndoshta, por i dha një goditje të madhe pandëshkueshmërisë. Njëjtë si Di Pietro janë sulmuar, i kanë joshur, i kanë shantazhuar edhe Laura Korvesin e Rumanisë apo Civitanin e Kroacisë. Por ata nuk se e kanë çarë kokën shumë për fjalët, thjesht kanë firmosur aktet e hetimit.

Sa për parantezë, edhe në Itali, u fol dhe akoma flitet se aksioni i Antionio di Pietros u mbështet fort dhe u nxit nga qeveria e SHBA-së kundër asaj pjese të politikës italiane që ishte kundërshtare me Perëndimin. Në këtë linjë, edhe këto valset para dyerve të SPAK në konferenca shtypi nga njerëz që i kanë ndërtuar banjo edhe maces, apo fluksit absurd të letrave, a thua se Prokuroria Speciale është një televizion informativ, janë pjesë e dialektikës.

Vetëm një gjë: SPAK është krijuar me një qëllim të caktuar; të godasë pandëshkueshmërinë që i është shmangur drejtësisë. Duke bërë këtë, Prokuroria Speciale do të krijojë një traditë që këtë punën e saj ta bëjë çdo prokuror apo çdo zyrë prokurorie e Republikës. Siç ndodh në SHBA e BE, e që e kemi parë edhe ndaj presidentit në detyrë, ndaj ish-Presidentit apo edhe një zyrtari të lartë të FBI.

Në Perëndim, ky është standard, jo hata. Mjafton të përmendet fakti, se thuajse të gjithë Presidentët e Francës kanë qenë nën hetim, e janë dënuar tre nga katër të fundit. Kjo logjikë në Perëndim është thjesht rutinë. E për tu bërë e tillë në Shqipëri, duhet thyer akulli, sidomos për ata që bëjnë paradë mercedesash e aksesorësh luksozë para zyrave të SPAK. Në thelb kjo është pikërisht një sfidë konceptuale; një betejë e të fuqishmëve që vallëzojnë para hundës së prokurorëve “pabuksa” që kaluan vetingun…

K.T./Shqiptarja.com

TAG:
• ylli pata
• spak
• monika kryemadhi