Çfarë qëndron pas fenomenit ‘Nano’?

Çfarë qëndron pas fenomenit ‘Nano’?

Fatos Nano

Ja ku jemi: Çfarë po ndodh me temën ‘Nano’? Po me temën ‘kthimi i PD në ditën e parë’? Po me dilemat nëse do të kandidojnë për deputetë heronjtë e rremë?…. Të gjitha gjurmët na çojnë në një skenë fshatçe ku ‘master Iks’ nis e lidh grykën e thesit: Kaq ishte për këtë stinë! Duket sikur gjithë periudha prej tre dekada e Demokracisë sonë, ka zbritur në fusha dhe po mbledh duajt e të korrave. Kaq ishte ‘Demokracia’ që më shumë na mundoi me idenë se me vetë ekzistencën e saj.

Çfarë qëndron pas fenomenit ‘Nano’?

Fatos Nano po projektohet si president i ardhshëm i Republikës sonë- kjo është.

Fatos Nano, kryetar i Partisë Socialiste në opozitë dhe kryeministër i Republikës, është i vetmi i bur gosur politik në epokën e Demokracisë. Këtë e pranuan të gjitha forumet e larta të Bashkimit Evropian, gjykatat, mediat, kishat, dhe vetë pushteti që e burgosi dhe që sot ndodhet në opozitë. Kur pushteti i dalë nga ëndrra demokratike ( PD) burgosi kundërshtarin politik, krejt për motive politike, që në atë moment e lidhi qafën me bishtin e vet, dhe po e mb yste. Në atë moment u kujtua që ta afronte viktimën e vet në disa takime që i quajti ‘negociata’, dhe me kaq mendoi se i lau duart nga ndryshku i pra ngave.

Nanon e paketoi mirë e mirë, e la në harresë dhe mori rrugën drejt revanshit të ri: Viktima mbeti atje, nmdërsa autori në majë. E njëjta gjë kishte ndodhur edhe në raste të tjerë të mëdhenj, kur të burgosurit politik i zunë bishtin regjimit që i kishte dhunuar, por kjo ndodhi jo në sisteme demokratike. Ndodhi, për shembull, në Afrikën e Jugut të aparteidit, me Nelson Mandelën, i cili nga i burgosur u kthye në president të vendit. Ndodhi edhe me Pjetër Arbnorin, i cili nga i burgosur politik, u kthye në president të Parlamentit të Shqipërisë. Por edhe Pjetri ishte burgosur politikisht nga diktatura komuniste- më e egra që provoi Evropa Lindore.

Ndërsa në rastin e fundit, Nano është i burgosur politik në periudhën e regjimit anti- komunist që e quajtëm Demokraci. Ai duhet të marrë fronin e kryetarit të shtetit, me se s’bën, se përndryshe demokracia mbetet e pa korrektuar, ose non- ekzistente. Edhe në momentin kur Nano do të bëhet president i Republikës, vetë akti do ta kthejë ‘demokracinë’ aty ku ishte, në pikën Zero. Kjo është hera e dytë kur ndodh që viktima kthehet në majë të piramidës së shtetit teksa diktatori i tij është ende i gjallë, madje në funksione politike. Hera tjetër ndodhi me Mandelën, kur presidenti jugo- afrikan ia lëshoi vendin për së gjalli.

Po me kthimin e PD në ditën e parë të lindjes?

Në fakt, jo tamam në ditën e lindjes; lindja për së dyti do të kishte me vete disa shpresa. Partia Demokratike, në vitin 2019 e lëshoi përtokë ngrehinën e saj, doli nga Parlamenti dhe deklaroi se ‘më gjeni në rrugë’. Në rrugë, edhe bleta e re nëse nuk gjen shpejt zgjua, vdes ose e egërsuar ose e vetëvrarë. Që nga dita kur PD lëshoi mandatet, u provua se ‘si të ishte, si të mos ishte’, kjo nuk ka ndonjë lidhje me Demokracinë. Demokracia, sipas kësaj optike dhe vetë sjelljes së liderëve të PD, e shpalli të panevojshme agregatin që nisi jetë në fillesat e demokracisë.

Kështu u kthye demokracia në ‘bazën’ e saj të anarkisë, duke zënë shkas nga dorëzimi. PD qe e detyruar dje të mblidhte 400 mijë firma, aq sa u mblodhën ne Dhjetor 1990, dhe të trokasë në derën e KQZ për t’u regjistruar në zgjedhje. Por kjo nuk është më PD e atëhershme; këtë duhet t’ua thotë hapur militantëve të vet. Ajo ‘demokraci’ që u shpall atëherë, u gëlltit po nga bijtë e vet; tani kemi një qenie tjetër që ka manipuluar emrin e vet, nga ‘një parti pa emër’ në ‘PD’.

Po me deputetët ‘gjigandë’ të politikës, çfarë po ndodh?

Në fushë kanë zbritur tre ose katër elementë që po luf tojnë në garë:

Elementi i parë është Shtetet e Bashkuara, që për hir të së vërtetës, po kërkon aplikimin e një ligji moral në vend të ligjit juridik: Përjashtimin e disa politikanëve të mëdhenj, si psh., Berisha dhe Vasili, për shkak se ndodhen në listën e zezë të SHBA. Elementi i dytë është ligji. Ligji ose nuk ekziston deri tani, ose është aq infantil saqë trembet nga viktimat e tij. Deri më sot, me gjithë investimet e mëdha, Drejtësia nuk arrin dot të thotë qartë: ‘Këta që kanë kryer krime shtetërore, ky e ky e ky, ndalohen’. Ende nuk kemi arritur në nivelin e kodeve të Hamurabit, mbreti i Babilonisë. Elementi i tretë është frika e vetë Partisë Demokratike për të vendosur sipas drejtësisë. Nëse PD, për shembull, përjashton kandidimin e kryetarit Berisha, atëherë kryetari pasardhës Basha, bie. Nëse ndodh e kundërta, atëherë PD pëson goditje të thellë.

Jemi prapë në kushtet kur demokracia po ha vetveten.

Kjo ndodhi edhe në sistemin kapitalist, edhe në sistemin socialist, edhe në tiranitë e mëdha. Por ndërsa sistemi kapitalist nisi ‘të hante veten, këtë e bëri për shkak të zhvillimit të teknologjive dhe të përsosjes së marrëdhënieve. Socializmi nisi të hajë veten që në ditën e parë, kur ndali shpejtësinë dhe elim inoi të bijtë… Ndërsa për demokracinë, modeli ynë duket se është leksioni i parë.

J.GJ./Shqiptarja.com
Komento

KUJDES! Nuk do të publikohen komente që përmbajnë fjalë të pista, ofendime personale apo etiketime mbi baza fetare, krahinore, seksuale apo që shpërndajnë urrejtje. Në rast shkelje të rëndë të etikës, moderatorët e portalit mund të vendosin të bllokojnë autorin e komentit, të cilit do t'i ndalohet nga ai moment të komentojë te Shqiptarja.com

  • Sondazhi i ditës:
    27 Nëntor, 11:43

    Si e vlerësoni vendimin e GJKKO që liroi Berishën nga arresti shtëpiak?



×

Lajmi i fundit

Ja pse 'lirimi' i Sali Berishës i gëzoi të gjithë

Ja pse 'lirimi' i Sali Berishës i gëzoi të gjithë