Meloni sfidon Macron dhe Scholz, në BE-në e re synon një komisioner identiteti: Emigrantë apo Punë të Brendshme

“Nëse ata mendojnë se po më izolojnë, ata e kanë shumë gabim”. E shtunë pasdite, pishina Borgo Egnazia. Giorgia Meloni, në momentin e pushimit mes përfundimit të G7 dhe konferencës së paqes në Lucern, është e mërzitur. Për më tepër, ata që e dëgjuan thonë se ndjenë tërbim autentik. Kryeministrja i mori fjalët e Olaf Scholz si ofendim, duke e vendosur "në të djathtën ekstreme të spektrit politik" dhe jashtë çdo aleance për qeverinë evropiane', sipas La Repubblica.

Një inat, si ai i kryeministres, është përforcuar edhe nga fakti që kancelari gjerman e nisi sulmin e tij pa pritur as të kthehej në atdhe.

“Ata erdhën për të komplotuar në shtëpinë time, por Italia, në Bruksel, do të marrë atë që meriton”, përsërit kryeministrja në prag të darkës së 27 krerëve të qeverive në kryeqytetin belg.

Në takimet e Melonit është Scholz por edhe Emmanuel Macron, i cili gjatë samitit nuk mungoi të vinte në dukje distancën nga lideri i së djathtës italiane për temën e të drejtave, duke nisur të gërmojë hendekun.

Së bashku, Scholz dhe Macron u takuan me Ursula Von der Leyen, pikërisht në Borgo Egnazia. Një tjetër detaj thumbues për kryeministren.

Por, në këtë pikë Meloni është në udhëkryq. Çfarë do të bëhet në Bruksel këtë mbrëmje? A do të përpiqet Ursula të bashkohet me një koalicion, vetëm për të fituar peshë, apo do t'i dorëzohet një bixhozi sovranist, një kërcimi në errësirë, një sfide për Brukselin dhe Uashingtonin?

Ajo duhet të vendosë se si të lëvizë, si të menaxhojë veton e qartë të socialistëve dhe liberalëve. Ajo duhet të vlerësojë nëse do të pengojë, duke ngadalësuar një marrëveshje të shpejtë për von der Leyen, apo do të japë dritën jeshile pavarësisht se pro-evropianët nuk e duan atë si aleat  duke rritur çmimin e kërkesave italiane.

Situata ideale, në realitet, do të ishte kjo: Macron ose sektorë të EPP-së do të marrin kohën e tyre, duke shtyrë zgjedhjet për postet kryesore deri pas zgjedhjeve legjislative franceze. Në atë rast, kryeministri do të kishte avantazhin taktik që ndoshta të ishte në gjendje të shfrytëzonte një fitore të Marine Le Pen dhe dobësimin e mëtejshëm të Presidentit francez - për të favorizuar zgjidhje të ndryshme në krye të Komisionit, duke filluar nga Antonio Tajani.

Megjithatë, nëse francezi do të mbizotëronte, atëherë do të kërkonte një portofol të mirë në këmbim të një marrëveshjeje për Ursulën. Cilin? Një jo vetëm i peshës, por mbi të gjitha i "identitetit".

Opsioni i parë do të ishte hyrja në lojën e posteve të larta, duke pretenduar Komisionin e Lartë për Politikën e Jashtme. E cila, megjithatë, për momentin duket se është opsion nga liberalët. Prandaj, kryeministri mund të kërkojë një komisioner për flukset migratore.

 Ai do të donte t'ia besonte Elisabetta Bellonit, e cila si drejtuese e DIS menaxhoi G7, duke i propozuar asaj një komisioner për t'u marrë me flukset migratore. Alternativa është të paktën të marrësh Punët e Brendshme, që e menaxhon Palazzo Chigi-n.

Problemi është se Von der Leyen do ta kishte shumë të vështirë t'i bindte socialistët që t'i caktonin një vend kaq delikat, politikisht të ndjeshëm dhe të karakterizuar një qeverie "ekstreme e djathtë", siç e cilësoi Scholz.

Plani B: një komisioner me ndikim në frontin ekonomik. Një emër në këtë rast është gjithmonë ai i Raffaele Fitto-s, por a është e mundur të dërgohet në Bruksel duke hequr dorë nga kontributi i tij si ministër?

 E vështirë, edhe nëse hipoteza mbetet në tavolinë. Ëndrra tjetër është konkurrenca, e cila është vendimtare për procedurat e kundërvajtjes, duke filluar nga resortet e plazhit. Por është e vështirë të imagjinohet se Evropa do t'ia dorëzojë Romës këtë dosje. Më e lehtë se tregu i brendshëm, t'i besohet një profili teknik.

Është folur për ish-ministrin Daniele Franco (i cili ishte kandidati i Romës për EIB), por Roberto Cingolani do të kishte një shans më të mirë, por ai duhet të largohej nga drejtimi i Leonardos. Dhe të kthehemi te pikënisja: a mund t'i japë Meloni pëlqimin Ursulës?

S.B/Shqiptarja.com

TAG:
• Olaf Scholz
• Emmanuel Macron
• giorgia meloni