Po mahnit në Spanjë, Muriqi rrëfen luftën e përjetuar: E tmerrshme të largohesha nga Kosova në Shqipëri

Vedat Muriqi është sulmuesi i cili ka mgjepsur këtë sezon në La Liga në një kohë kur nga Lazio u largua si dështim. Ai tani ka marrë vëmendjen e shumë mediave për shkak të golave me Majorkën, ndërsa për ‘Marca-n’ ka rrëfyer shumë më shumë sesa për futbollin. 28-vjeçari i lindur në Prizren është ndalur te lufta kur ai ishte fëmijë dhe lutet që askush mos ta përjetojë atë situatë. Muriqi ndër të tjera tregon se asnjëherë nuk e kishte imagjinuar që do lunte në kampionate si Seria A apo La Liga.

Rikthimi në garë pas pushimit duket se ka ndikuar veçanërisht në Majorka…

“Ne ishim skuadra e fundit që donim pushim në atë kohë. Në katër ndeshje shumë të vështira morëm dhjetë pikë dhe kishim shumë besim dhe dëshirë. Pas pushimit është më e vështirë sepse duhet të rifitosh besimin nga ndeshjet, por edhe në nivel fizik dhe mendor. Fitorja ndaj Vajadolidit na ka dhënë shumë besim. Nuk doja një pushim në mes të sezonit, ishte mirë si më parë, luajtëm të gjithë sezonin dhe më pas u mbajt Kupa e Botës në verë. Shpresojmë të fillojmë të jemi si para pushimit."

Është folur shumë për një largim në merkaton e janarit. Është një opsion që përjashtohet apo mund të ndodhë?

"Nuk kam menduar kurrë të dal. As në janar, 100% jo. Por është diçka që nuk është në dorën time sepse ndonjëherë vjen një skuadër që mund të pajtohet me Majorka, më thonë ‘të shesim’ dhe nuk mund të them asgjë. Kam një kontratë shumëvjeçare me klubin dhe nuk dua të largohem kurrë. Jam i lumtur këtu, edhe familja ime, po luaj dhe po kaloj mirë, mendoj dhe prandaj nuk kam menduar kurrë të largohem."

Nëse do të varet nga ju, do të tërhiqeshit nga futbollit duke qenë këtu?

"Po, sepse mua personalisht më pëlqen shumë ky vend. Jemi në janar dhe ka diell. Familja ime është rehat, fëmijët shkojnë shumë mirë në shkollë… Ndonjëherë kur ke familje dhe fëmijë duhet të mendosh më shumë për ta sesa për veten, dhe këtë po bëj tani. Edhe për mua, sepse jam mirë që pas Fenerbahçes, kur shkova në Lacio, kam pasur një përvojë të keqe dhe nuk dua të dështoj më."

Kang In ka shënuar më shumë se 50% të golave ​​të skuadrës dhe po ashtu flitet se ai mund të largohet në janar…

"Nuk e lë të shkojë (qesh). Kang In do të jetë me mua këtu në Majorka. Janë gjëra të klubit, por kjo nuk është puna jonë. Ne stërvitemi çdo ditë dhe do të vazhdojmë kështu”.

A ju pëlqen si luan Majorka? Ndonjëherë ata janë kritikuar se janë tepër konservatorë, por realiteti është se ky ekip është i pesti më e mirë i shekullit të 21-të.

"Unë jam sulmues dhe dua të shënoj gola. Është e vërtetë që luajmë pak në mbrojtje, por në fund të sezonit askush nuk pyet se si keni luajtur, ata shikojnë vetëm tabelën dhe shohin nëse jeni në Kategorinë e Parë apo jo. Ndonjëherë duket se nuk do të bëjmë asgjë, por vjedhim një top, bëjmë 1-0 dhe shkojmë në shtëpi…"

Në vitet ’90 shpërtheu Lufta Ballkanike dhe ju ishit fëmijë, si e kujtoni atë kohë?

"Unë gjithmonë them që asnjë qenie njerëzore nuk duhet të shohë gjërat që kam parë unë gjatë atyre viteve. Duhet të arratisesh nga shtëpia se erdhën disa ushtarë, të thanë se do të vendosin bomba dhe ti duhej të ikje. Shkuam në Shqipëri dhe ishte një kohë shumë e vështirë. Nëse shikoj pjesën pozitive, të jetosh që tani më bën të vlerësoj gjërat e vogla shumë më tepër."

Ju punonit që në moshë shumë të re, si ishte kalimi juaj nga fëmijë në të rritur?

"Fillova të punoja në një restorant në pronësi të dajave të mi kur isha nëntë vjeç. Aty bëja gjithçka: kamarier, ndihmë në kuzhinë etj. E gjithë kjo derisa mbërrita në Shqipëri në moshën 16-vjeçare. Gjatë asaj kohe, vetëm unë mund të punoja për të mbajtur nënën dhe motrën time, pasi babai im vdiq në luftë. Duhet të zgjidhja ose shkollën ose futbollin, dhe kjo është arsyeja pse vendosa të lë shkollën, sepse nuk mund ta lija futbollin, është jeta ime. E di që nuk kam vepruar mirë duke e lënë shkollën, por tani mund të them se kam qenë shumë me fat."

Si i dukej futbolli një fëmije që përjetoi luftën?

"Pas luftës, ekipi nga qyteti im njoftoi se do të merrnin fëmijët të luanin dhe të stërviteshin. Nëna ime, e cila e pëlqen shumë futbollin, më shtyu të shkoja në stërvitje edhe pse ishte shumë larg shtëpisë sonë. Asnjëherë në jetën time nuk kam menduar se mund të bëhesha një lojtar profesionist. As nuk e imagjinoja të shkoja në Turqi, të shënoja gola, të shkoja në Serinë A… Nuk mund ta imagjinoja kurrë sepse ishte shumë e vështirë të dilje prej andej. Në fund ia dola falë mentalitetit, punës dhe fatit tim,”-përfundoi Muriqi.

Ne.k./Shqiptarja.com

TAG:
• vedat muriqi
• Majorka