Nga ardhja në pushtet e Enver Hoxhës e deri tek liderit e viteve të tranzicionit, ka pasur dy tendenca për t'i diferencuar, në komunist e në perendimor. Në fakt, sipas meje ky është një diferencim i gabuar dhe është përdorur për ta justifikuar ose për ta mbajtur pushtetin.
Në fakt, nëse i analizojmë me gjakftohtësi gjërat, do të kuptojmë se as vetë Enver Hoxha nuk ishte komunist, por ai u gjet në anën e bllokut të ideologjisë komuniste që e përdori si nevojë për të qëndruar e mbajtur pushtetin. Enver Hoxha nuk bënte pjesë tek njerëzit që kishte një filozofi të theksuar komuniste e po ashtu nuk bënte pjesë tek ata persona që komunizmin e shihnin si orientim shpirtëror me binte e formim të tillë.
Ndryshe ishte rasti i Rusisë që pati një revolucion e që kishte mendimtarë që e zhvilluan këtë doktrinë siç ishte Trocki apo Lenin.
![](https://shqiptarja.com/template/img/NO_ALFA_Kuadrate shqiptarja.png)
Po ashtu, ndryshe ishte edhe rasti i Italisë ku komunizmi e socializmi erdhën si pasojë e një revolucioni social e për shkak të zhvillimit industrial duke mundësuar ndarjen e punës e po ashtu edhe nevojën për riorganizimin e punëtorëve në sindikata. Për shembull Italia kishte një filozofie socialiste të përfaqësuar nga Gramsci, Togliatti, Neni e mjaft të tjerë. Partia e Punëtorëve dhe Partia Socialiste në Itali u themeluan në fundi e viteve 800 dhe për të marr nje rol të rëndësishëm për gjithë shekullin e 19. Socializmi, Social-demokracia në Italia, Gjermani, Francë e më pas në Rusi ishin pasojë e revolucionit industrial dhe kalbjes së sistemeve të vjetra politike. Shqipëria nuk pati kurrë revolucion industrial, si një ndër vendet më të prambatura edhe si pasojë e luftës së saj për ekzistencë dhe për shtetformim në fillimin e shekullit të 19. Prandaj, kam bindjen se Enver Hoxha s'ka qenë kurrë as komunist e as socialist, por një diktator që ishte i dashuruar pas pushtetit dhe ishte i gatshëm të konvertohej në çdo gjë me qëllim për ta mbajtur atë.
Pas viteve '90, ndryshuan gjërat e Shqipëria duhet të ishte pjesë e bllokut të Perëndimit, sepse Bashkimi Sovjetik nuk i detyronte më të qëndronin me të e as nuk i ndihmonte dot më për të ecur përpara. Kështu liderët e pas viteve' 90, ishin të doktrinuar si komunistë, por u detyruan të konvertoheshin në pro amerikan e në demokrat për dashurinë që kishin ndaj pushtetit. Në këtë fakt ata nuk kishin asnjë lloj simapatie as për SHBA e as për demokracinë, por ata si Enver Hoxha ishin të dashuruar marrëzisht pas pushtetit e për ta mbajtur atë duhet të shtireshin si pro amerikan.
Në 32 vite në emër të demokracisë e të dashurisë pro amerikane u sollën në fakt si diktator, si komunist e antidemokratik. Çdo gjë gjë bën në 30 vjet ishte antiamerikane. Sapo lojërat e pozicioni i tyre nuk ishte më i privilegjuar me Amerikën, u kthyen sot në antiamerikan të betuar e jam i sigurt që nëse sot do të ishte Plani Varshaves, do të kishin shkuar menjëherë për t'u anëtarësuar e për tu bërë pjesë. Pra, nga 1945 e deri më sot, në Shqipëri nuk ka pasur as komunistë e as demokratë, as pro rus e as pro amerikan, por shumë herë ka pasur hajdut e herë të tjera njerëz të dashuruar marrëzisht pas pushtetit të gatshëm të bënin gjithçka për ta mbajtur atë.
Komente
![](https://shqiptarja.com/template/img/antipiracynote.jpg)
![](https://www.shqiptarja.com/template/img/sh_logo1.png)
Komuniste po qe po, por sigurisht edhe hajdute me nam! Sidomos ne kete epoken e fundit shkelqejne komunistet hajdute Sali, Fatos, Ilir dhe Edi!!!
PërgjigjuLere Enver Hoxhën se nuk e arrin dot asnjë lider botëror për mirëqeverrisie. Intersohu për më mbas.
Përgjigju