Alberto Zaccheroni është rikthyer të flasë pas aksidentit të 10 shkurtit, kur e gjithë bota e futbollit dhe jo vetëm ishte në shqetësim të madh për jetën e tij, pas një rrëzimi në shtëpi. I intervistuar nga “Corriere della Sera”, ish-tekniku ka rrëfyer këto momente dramatike: “Jam gjallë nga një mrekulli, por nuk mbaj mend asgjë për muajin në terapi intensive. Gruaja ime Fulvia më gjeti të zhytur në tokë, në fund të shkallëve. U rrëzova nga 8-10 hapa lartësi dhe ajo thotë se isha në një liqen gjaku”.
Historia tronditëse e Zaccheroni vazhdon: “Goditja ishte e jashtëzakonshme, por lehtësimi i madh është mos dëmtimi i trurit. Më duhet të falënderoj mjekët dhe të gjithë stafin e dy institucioneve që më ndoqën. Ata ishin të jashtëzakonshëm. Kam humbur dy dioptra nga syri. E keqja më e vogël duke pasur parasysh dëmtimin fillestar.
Nuk kam licencë, sepse përpara se ta rimarr do të më duhet të bëj analiza. Kam disa deficite në memorien afatshkurtër. Nëse ecja ka qenë një hobi më parë, tani është domosdoshmëri. Dje përshkova 10 kilometra, po përpiqem të rifitoj tonin e muskujve. Futbolli? Kam filluar të shikoj sërish ndeshjet në TV. Duhet të isha në stol për ndeshjen e radhës të kombëtares italiane (veterane), tek e cila kam qenë trajner që nga viti i kaluar, por kam preferuar ta shtyj kthimin deri kur të shërohem plotësisht. Gjithashtu do të rifilloj takimet teknike të FIFA-s”.
Mendimet e Zaccheroni shkuan edhe për dëmin e shkaktuar nga përmbytjet në Emilia Romagna: “Djali im ka një ambient dhe prandaj problemi na prek nga afër. Jemi njerëz gjenetikisht punëtorë, do të shërohemi. Më goditi ndërgjegjja civile e djemve të rinj. Shumë janë vënë në dispozicion, si vullnetarë, për të ndihmuar”.