Dosje

Nga

Lekë Gjoka

Agimi, një shok shkolle i Nikës, i hodhi një vështrim tërë inat dhe iu afrua afër veshit duke i pëshpëritur me të madhe

Nga

Reshat Kripa

-“Njerëzit që kurrë nuk e kanë njohur diktaturën dhe tiraninë, e kanë të lehtë të jepen pas retorikës për lirinë, duke harruar fare realitetin e thjeshtë e të tmerrshëm, të shtypjes së njëmendtë atje ku ekziston përnjëmend”.-

Nga

Leka Bungo

Sikur të ishte vetëm një, këtyre radhëve do t’ia kisha vënë titullin “MIU i gjirizeve”, mirëpo për fat të keq ata s'janë të paktë dhe e kam të pa mundur t’u dërgoj të gjithëve nga një letër. Kësisoj jam i shtrënguar t’i shkruaj përfaqësuesit të tyre.

Nga

Gjet Kadeli

Publikohen disa dokumente arkivore të nxjerra nga Autoriteti për Informimin e Dosjeve të ish-Sigurimit të Shtetit, ku ndodhet një dosje voluminoze në ngarkim të Gjet Kadelit, me origjinë nga fshati Bulshar i Oroshit të Mirditës dhe me banim në Bushnesh e Mamurras të Kurbinit, ish–i burgosur politik në regjimin komunist të Enver Hoxhës dhe pasardhësit të tij, Ramiz Alia, i cili kaloi plot 16 vjet në kampet dhe burgjet komuniste, si në Spaç, Burrel, etj.

Nga

Tanush Mulleti

Refleksione: “Si e pashë, e dëgjova dhe e preka 2 prillin ’91 e, si e dëgjoj sot”!

2 Prilli i 1991, ka hyrë në historinë e Shqipërisë dhe e pranuar edhe sot nga të gjithë krahët e politikës, si një krim monstruoz e makabër, ku u vranë 4 djem të rinj dhe u plagosën mbi 97 vetë, disa prej të cilëve mbetën invalidë për të gjithë jetën, të gjithë të rinj e të reja (siç thotë Umberto Eço: “E vërteta dhe vetëm e vërteta do të na shpëtoi”).  Shkaku për të shkruar këto refleksione është se, po dëgjojmë dhe lexojmë të deformuar me dashje ose pa dashje, historinë e ngjarjes së 2 prillit 1991. Për këto shënime, nuk më shtynë as urrejtja, as hakmarrja, as ambicia, as interesi, por vetëm ndërgjegjja për të thënë të vërtetën, publikisht, ashtu siç ka ndodhur.

Nga

Hasan Bello

Projekt-ligji në fjalë nuk kishte asnjë qëllim për të ushtruar presion mbi personat që konvertoheshin me dëshirë. Ai synonte vetëm parandalimin e fushatës konvertuese të nxitur nga shtetet e huaja, në rastin konkret të Italisë. Kjo konstatohet nga fakti se shteti shqiptar asnjëherë nuk dënoi ndonjë person konkret.

Nga

Dash Frashëri

Muzeu Bunk’Art 2 është prej disa vitesh një nga destinacionet turistike më të vizituara nga turistët e huaj që vizitojnë kryeqytetin shqiptar, Tiranën, por edhe për qytetarët shqiptarë.

Historia e kapelës së famshme, me një stil të bukur, tejet e preferuar edhe në kohët modern, e ka zanafillën 160 vite më parë, kur Xhiuzepe Borsalino, do të ishte krijuesi dhe themeluesi i markës së njohur e i modelit të veçantë që mori emrin e tij. I lindur në vitin 1834 në Venecia, në një familje të varfër, ai emigroi në Paris, ku filloi punë si nxënës rrobaqepës e, pak vite më vonë merr diplomën e mjeshtrit, për kapele, pasionin e tij.

Nga

Reshat Kripa

-“Njerëzit që kurrë nuk e kanë njohur diktaturën dhe tiraninë, e kanë të lehtë të jepen pas retorikës për lirinë, duke harruar fare realitetin e thjeshtë e të tmerrshëm, të shtypjes së njëmendtë atje ku ekziston përnjimend”.-

Nga

Gëzim Llojdia

Bomberi i shquar i “Flamurtarit”, të Vlorës, ai që rrëzoi në gjunjë rradhën e portierëve shqiptarë të viteve ’80-të, si dhe disa portierë të huaj, si Zubizareta, (legjenda e kombëtares spanjolle dhe asaj të Barcelonës), quhet Vasil Ruci, ish-sportisti elitar, i cili ka lindur më 17 shkurt të vitit 1958, në “Vreneze”. Kështu thirret edhe sot ajo, që përmendej si lagja pranë Agjencisë së Udhëtarëve.

Prestigjozja Associated Press i ka kushtuar një artikull Shqipërisë, më specifikisht Kukësit. AP përmend në artikullin e saj, Kukësin, qytetin pranë kufirit me Kosovën, në të cilin u ndërtua një rrjet nëntokësor tunelesh në periudhën e diktatorit komunist Envers Hoxhës.

Nga

Reshat Kripa

Memorie.al / Robert Krasta e kishte bërë zakon që në çdo përvjetor të prindërve, të shkonte në varreza dhe të vendoste një tufë me lule, mbi varrin e tyre. Vështronte fotografinë e stamposur në porcelan dhe fillonte bisedën me ta.

Nga

Shpendi Topallaj

Historia e panjohur e Enver Hoxhës që, pasi thirri për drekë Manush Myftiun me të birin Agimin, më pas iu vuri të dëgjonin në magnetofon, deponimet e Bashkim Shehut në hetuesi, nga ku Manushi kaloi një infarkt, kurse i biri, Agimi, një depresion të thellë, që i mori jetën”!

Më 14 maj të vitit 2014, në kanalin televiziv ‘Albanian Screen’ në rubrikën “Prizëm” të gazetarit të njohur Aleksandër Furxhi, ku diskutohej për artin e kulturën, ka qenë i ftuar në studio, koreografi shqiptar me famë botërore Angjelin Preljocaj.

Nga

Kristo Mërtiri

E vërteta historike nuk mund të interpretohet sipas bindjeve politike apo sipas orekseve partiake për të siguruar ca thasë me vota kallpe. Po kështu, demokraci të vërtetë pa harmoni shoqërore të pastër, nuk mund të ketë. Hajdutët me spaleta zyrtare e politike (djathtas e majtas) i bëjnë gropën mëmëdheut. Në fund të fundit, përgatisin e hapin udhë për diktatura të reja

Nga

Gjergj Titani

Memorie.al / “Pas vrasjes së Qemal Stafës, unë e shumë komunistë të tjerë, dolëm ilegalë. Vrasja e Qemalit, ishte një ngjarje e dhimbshme për ne të gjithë. Në këto kushte, të gjitha organizatat antifashiste, partia, rinia, gratë, deri edhe debatikasit u porositën të tregoheshim të kujdesshëm, të ruheshim nga provokimet dhe të ishim thellësisht konspirativë”. 

Memorie.al/ Ndër vitet e gjata që kanë kaluar qysh kurse u ndërtua, ajo shtëpia e thjeshtë në fund të bulevardit të Durrësit, mu përballë derës kryesore të Portit, ka parë shumë histori të çuditshme. Por më interesantja, dua të besoj se ka qenë ajo që ka ngjarë brenda mureve të saj.

Nga

Uvil Zajmi

Nëse ndiqje modën, shihje kanale të huaja televizive, mund të përfundoje “gazi i botës”, nëpër sheshe publike, në qendrat e qyteteve, ku ishin tabelat e Emulacionit Socialist. Ka qenë një nga format e kohës, të kritikoje në mënyrë puplike një person, një individ, një familjar, një nxënës, pedagog, mjek, deri edhe një kolektiv.