Alba Malltezi

Solidariteti i 50 prokurorëve ndaj Elisabeta Imerajt është një shenjë e mirë dhe sinjal i domosdoshëm që vajzat dhe djemtë e Drejtësisë shqiptare të fitojnë pavarësinë dhe dinjitetin e nëpërkëmbur duke i thënë një Jo! të fortë marifetçinjve që deri më sot kanë qenë të lirë në marifetet e tyre

Eshtë e habitshme se si nga mendja, hundët, sytë e Albin Kurtit u zhdukën si në një amnezi totale ato pamje të tmerrshme të naftës që kishte pushtuar, ndotur, bllokuar gjithë veriun e Shqipërisë për të rrjedhur si një linfë e zezë për të furnizuar ushtrinë serbe, ndaj të cilës i njëjti Albin ishte dhe është kundërshtar i flaktë.

Shikoni mirë këtë video të gjuetisë së tmerrshme në vitin 2009 në Divjakë, në kohën e qeverisjes të PD-së dhe kuptoni se çfarë do të thonte Lulzim Basha me heqjen e Moratoriumit që mbron kafshët dhe shpendët.

Nëse dy partitë kryesore të opozitës nuk patën kurajon të trasformoheshin, atëherë u takon shqiptarëve të bëjnë punën e tyre patriotike. Pas 25 prillit mund të shohim nëse shumë prej nesh janë të interesuar për punën, përmirësimin, apo për një evolucion që nga shtiza të na cojë në punë brirësh.

Nëse sot ju qëllon të takoni këta "antikomunistë", "antikorrupsionistë" e të tjerë "istë", ta dini, e bëjnë se nuk flasin dot për çmendurinë dhe korrupsionin e Sali Berishës, njeriut më të talentuar antiligj që Shqipëria ka para ndonjëherë që nga kohët e regjimit komunist

Të rinjtë e sotëm në Shqipëri, shtëpiaket, intelektualët, edhe pse jo më ne zinxhirët e diktaturës, kanë humbur përqëndrimin dhe vëmendjen ndaj Italisë, ndaj kulturës, artit e spektaklit që ndikoi breza të tërë shqiptarësh, këtij fqinji të rafinuar, zemërgjerë e unik në botën e zhvilluar dhe kulturuar.

Nuk jemi të dënuar të bëjmë ecjen mbrapsht. Ja pra. Këta dy liderë politikë, sot janë kapur përdore dhe kërkojnë të kapin sa më shumë shqiptarë të bëjnë ecjen në të shkuarën, në atë që nuk duam ta përjetojmë më. Një popull që ka kaluar 50 vite dikaturë, që përjetoi emigrimin e dhimbshëm të ambasadave dhe të anijeve, nuk mund ta rinjohë sot vetveten tek dy liderë primitivë.

“Si mund të dallojmë njerëzit inteligjentë profesor?”, do të pyeste një studente, pasi kishte dëgjuar leksionin e profesorit të saj mbi vlerën e njerëzve inteligjentë në shoqëri. “Nuk janë mëndjemëdhenj. Nuk bërtasin. Nuk urrejnë”.

Edhe listat e kandidatëve i kanë bërë keq. KQZ ua ktheu t'i ribëjnë mirë. I kanë bërë pa respektuar rregullat. Ashtu siç kanë treguar se dinë të bëjnë keq Shqipërinë. Ndërkohë salishianët apo berishoidët, në vend që të revoltohen, heshtin në të pafundmen gafë e në të pafundmin gabim e paaftësi. 

Kostoja për dy gratë nuk do të jetë e vogël. Linçimi është i gatshëm të serviret edhe për to, por pranimi i përbaltjes më të egër që prodhohet në një vend si yni, dëshirues i Demokracisë, është shërbimi më patriotik që njerëz të drejtë, të aftë, të vendosur për të përmisuar Shqipërinë, duket se janë të pakursyer ta përballojnë.

Suksesi dhe karriera e Ermal Metës në Itali, ashtu si edhe i balerinëve dhe këngëtarëve tanë lirikë, është 100 fish më e vështirë, e 1000 fish më e merituar: Të bësh për vete vendin e Domenico Modugno-s, Carla Fracci-t, Luciano Pavarotti-t duhet të jesh i jashtëzakonshëm dhe Ermal Meta po tregon se është i tillë

Ne, shqiptarët bashkëkohorë, nuk duhet ta humbim këtë mundësi epokale, (institucione e individë bashkë), për të pasur një shqiptar me Nobel në letërsi. Ismail Kadare e ka nisur rrugën. Të gjithë duhet ta dëshirojmë, ta themi, të lutemi që ta marrë. 500 vjet të tjera për të prodhuar një tjetër Kadare, për një vend të vogël si i yni, janë vërtetë shumë.

Vetëm falë motrës më të madhe, Ornelës, dhe së fundmi disa gjyqtarëve me ndërgjegje, Alda 16 vjeçare, me nënën e saj Mbarime, mund të përqafohen më të qeta atje ku janë. Në Parajsë.

Julian Lala ka çfarë të thotë dhe e thotë mençur dhe bukur. Sikur të ishte një koncentrat dije dhe eksperience njerëzore, maturie plaku dhe entuziazmi dhe kurioziteti fëmije. Kritikon pa ofenduar realitetin tonë, ka pastërtinë dhe sinqeritetin e një njeriu që i ka të fituar këto karakteristika me lirinë që shijon.

Artistët tanë më të mirë e më të njohur, artizanët më të talentuar, do të na ndihmojnë që vlerat tona ende të fshehta e të panjohura një ditë të jenë pasaporta jonë: Pas mbylljes së epokës së trafiqeve dhe korrupsionit, epoka e kostumeve shumëngjyrëshe, si simbol i shpirtit tonë original, duhet të triumfojë. Ato kostume, janë rrënjët tona. Të rinjtë do ta kuptojnë.

Fjalët e Roberto Savianos dhe impenjimi i qindra mijëra italianëve në çështjen Zaki, na tingëllojnë si diamantë ndriçues neve, në këtë cep të Ballkanit perëndimor, në Shqipërinë e 2021, ku Presidenti ynë i Republikës Ilir Meta, jo vetëm që e zhvleftëson dhënien e Nënshtetësisë shqiptare, por guxon dhe të kërcënojë gazetarët që e denoncojnë për këtë shpërdorim të tij, e ku një taborrë e tërë indiferentësh, ose më keq, mbrotjësisht, e justifikojnë.

Kur secili prej nesh ta bëjë vërtetë mirë, me përkushtim e saktësi punën e tij, vetëm atëherë e përgjithshmja, nuk ka asnjë dyshim, se do të jetë një Mrekulli!

Pasi shoqëria shqiptare e la të kalonte e paprekur, e pandëshkuar, e paanalizuar, e pahetuar kjo ngjarje e parë dhe e rëndë, (shantazhimi dhe largimi i Zef Brozit) atëherë dimë se cili ishte fati i të gjitha institucioneve shqiptare më pas: Kryeprokurorë, Gjykatës, Drejtorë Bankash, Universitete u shndërruan në kostume të porositura për një person, jo për shqiptarët 

“Më thuaj me kë rri, të të them se cili je”, thonë fjalët e urta të popullit shqiptar. Albin Kurti në Shqipëri zgjodhi haptazi e qartazi Sali Berishën & ndjekës dhe politikën e tij si të ngjashëm dhe doli krah tij për t’i orientuar shqiptarët duke treguar se jam si ai.

Bëhen 10 vite që nga botimi i “Kohë e pamjaftueshme”, siç me 28 janar 2021 Ismail Kadare mbush 85 vjeç. Do të ishte një kohë e mjaftueshme për çiftin më interesant të trojeve mbarëshqiptare për të thënë shumë gjëra, për t’u shprehur, takuar, ndikuar, orientuar, për të ofruar në të gjitha mënyrat talentin, dëshmitë dhe përvojën e tyre për shqiptarët e sotëm dhe të nesërm.