Alba Malltezi

Ish-Kreu i Gjykatës së Kasacionit në vitin 1994, flet nga SHBA: "Ja si Sali Berisha filloi shkatërrimin e drejtësisë që nga 1992. Politika përpiqet të vendosë nën kontroll prokurorinë dhe gjyqtarët. Veprimet e Ilir Metës të turpshme. Presidenti i Republikës duhet dhe mund të zgjidhet nga populli"

E keni pyetur ndonjëherë veten se pse ambasadoret e shteteve më të rëndësishme, gazetaret më të njohura e më të pasura në botë, nuk i shohim kurrë të veshura me firmatot aq të lakmuara për Vipat tanë? Edhe këngëtaret e influencerat e njohur, me miliona e miliona ndjekës në rrejtet sociale, shpesh i veshin pasi u bëjnë reklamë, pra paguhen që t’i veshin, e që më pas kapedanet tona t’i shohin, t’i lakmojnë e t’i blejnë.

Përtej filtrave të Instagramit, përtej pozave në rrjetet sociale, shumë të rinj shqiptarë kanë ëndrra të mrekullueshme dhe punojnë fort për t'i realizuar. Dikush bën një aplikacion të dobishëm e të suksesshëm, dikush stërvitet, e dikush, ëndërron të bëjë më të mirë Shqipërinë e sidomos, Drejtësinë

Puna e jashtëzakonëshme e ambasadores amerikane Yuri Kim dhe e ambasadorit të BE Luigi Soreca, në këtë udhëkryq të vështirë për Shqipërinë, sot janë si dy gurë të çmuar që vendosen në themelet e demokracisë shqiptare. Nga Veriu në Jug, për të treguar të mirën e të bukurën mes nesh, duke u bërë arbitër në një vend që u la pa Drejtësi. 

Një nënë shqiptare di të përballojë dhimbjen, di të përballojë humbjen e një njeriu të shtrenjtë, por një nënë, një grua, një motër shqiptare nuk duron dot padrejtësinë.

Vetëm marrja e pushtetit do të qetësonte ata që sot vazhdojnë të jenë kaq shkatërrues e blasfemikë.

 Jo vetëm në një parti, por kudo, në një familje, në një ndërmarrje, në shkollë, në çdo komunitet, është mësuesi, kryefamiljari, drejtuesi që i japin drejtimin të përbashkëtës, ashtu siç deri tani Sali Berisha dhe Lulzim Basha, ia kanë dhënë PD-së, me gabime, duke e damkosur me sensin e tyre destruktiv, të pamerituar për këtë parti.

Të votojmë, është detyrë patriotike. Të votojmë duke dëgjuar zemrën. Mbyllim sytë dhe kalojnë në skanerin e mendjes gjithë Shqipërinë, nga Jugu në Veri. A po i mbyllen plagët e hapura në këto 30 vite Shqipërisë? A kemi sot mundësinë të njohim vetveten nga Vermoshi në Konispol, nga Malësia në Labëri? A po shkojmë sot atje ku dje nuk kishim as dëshirë dhe as mundësi? A po njohim sot bukuritë tona e po braktisim shëmtinë? Pas bukurisë, punës, qetësisë dhe harmonisë, vjen dhe mirëqënia.

Solidariteti i 50 prokurorëve ndaj Elisabeta Imerajt është një shenjë e mirë dhe sinjal i domosdoshëm që vajzat dhe djemtë e Drejtësisë shqiptare të fitojnë pavarësinë dhe dinjitetin e nëpërkëmbur duke i thënë një Jo! të fortë marifetçinjve që deri më sot kanë qenë të lirë në marifetet e tyre

Eshtë e habitshme se si nga mendja, hundët, sytë e Albin Kurtit u zhdukën si në një amnezi totale ato pamje të tmerrshme të naftës që kishte pushtuar, ndotur, bllokuar gjithë veriun e Shqipërisë për të rrjedhur si një linfë e zezë për të furnizuar ushtrinë serbe, ndaj të cilës i njëjti Albin ishte dhe është kundërshtar i flaktë.

Shikoni mirë këtë video të gjuetisë së tmerrshme në vitin 2009 në Divjakë, në kohën e qeverisjes të PD-së dhe kuptoni se çfarë do të thonte Lulzim Basha me heqjen e Moratoriumit që mbron kafshët dhe shpendët.

Nëse dy partitë kryesore të opozitës nuk patën kurajon të trasformoheshin, atëherë u takon shqiptarëve të bëjnë punën e tyre patriotike. Pas 25 prillit mund të shohim nëse shumë prej nesh janë të interesuar për punën, përmirësimin, apo për një evolucion që nga shtiza të na cojë në punë brirësh.

Nëse sot ju qëllon të takoni këta "antikomunistë", "antikorrupsionistë" e të tjerë "istë", ta dini, e bëjnë se nuk flasin dot për çmendurinë dhe korrupsionin e Sali Berishës, njeriut më të talentuar antiligj që Shqipëria ka para ndonjëherë që nga kohët e regjimit komunist

Të rinjtë e sotëm në Shqipëri, shtëpiaket, intelektualët, edhe pse jo më ne zinxhirët e diktaturës, kanë humbur përqëndrimin dhe vëmendjen ndaj Italisë, ndaj kulturës, artit e spektaklit që ndikoi breza të tërë shqiptarësh, këtij fqinji të rafinuar, zemërgjerë e unik në botën e zhvilluar dhe kulturuar.

Nuk jemi të dënuar të bëjmë ecjen mbrapsht. Ja pra. Këta dy liderë politikë, sot janë kapur përdore dhe kërkojnë të kapin sa më shumë shqiptarë të bëjnë ecjen në të shkuarën, në atë që nuk duam ta përjetojmë më. Një popull që ka kaluar 50 vite dikaturë, që përjetoi emigrimin e dhimbshëm të ambasadave dhe të anijeve, nuk mund ta rinjohë sot vetveten tek dy liderë primitivë.

“Si mund të dallojmë njerëzit inteligjentë profesor?”, do të pyeste një studente, pasi kishte dëgjuar leksionin e profesorit të saj mbi vlerën e njerëzve inteligjentë në shoqëri. “Nuk janë mëndjemëdhenj. Nuk bërtasin. Nuk urrejnë”.

Edhe listat e kandidatëve i kanë bërë keq. KQZ ua ktheu t'i ribëjnë mirë. I kanë bërë pa respektuar rregullat. Ashtu siç kanë treguar se dinë të bëjnë keq Shqipërinë. Ndërkohë salishianët apo berishoidët, në vend që të revoltohen, heshtin në të pafundmen gafë e në të pafundmin gabim e paaftësi. 

Kostoja për dy gratë nuk do të jetë e vogël. Linçimi është i gatshëm të serviret edhe për to, por pranimi i përbaltjes më të egër që prodhohet në një vend si yni, dëshirues i Demokracisë, është shërbimi më patriotik që njerëz të drejtë, të aftë, të vendosur për të përmisuar Shqipërinë, duket se janë të pakursyer ta përballojnë.

Suksesi dhe karriera e Ermal Metës në Itali, ashtu si edhe i balerinëve dhe këngëtarëve tanë lirikë, është 100 fish më e vështirë, e 1000 fish më e merituar: Të bësh për vete vendin e Domenico Modugno-s, Carla Fracci-t, Luciano Pavarotti-t duhet të jesh i jashtëzakonshëm dhe Ermal Meta po tregon se është i tillë

Ne, shqiptarët bashkëkohorë, nuk duhet ta humbim këtë mundësi epokale, (institucione e individë bashkë), për të pasur një shqiptar me Nobel në letërsi. Ismail Kadare e ka nisur rrugën. Të gjithë duhet ta dëshirojmë, ta themi, të lutemi që ta marrë. 500 vjet të tjera për të prodhuar një tjetër Kadare, për një vend të vogël si i yni, janë vërtetë shumë.