Realiteti i shifrave tregon në të vërtetë se Macron dhe Basha gënjejnë. Sa është numri i qytetarëve shqiptarë që kanë kërkuar azil në Francë? Dhe këtu zbulohet përmasa e gënjeshtrës së Macronit që një pjesë e politikanëve dhe analistëve shqiptarë e përhapën në mënyrë të vetëdijshme. Mbi një total prej 124 mijë kërkesash azili të paraqitura në Francë në vitin 2018, shqiptarët janë 5793. Pra vetëm 7%.

Presidenti i Republikës, Ilir Meta, përpiqet edhe një herë t’i vijë rrotull verdiktit të Komisionit të Venecias. Mbrëmë në darkë, duke folur në një intervistë televizive dhënë gazetares Eni Vasili, ai tha se vendimi, që pritej të merrej sot, për atë “ka zero rëndësi”.

Nuk më pëlqen të citoj atë që kam shkruar unë vetë. Dhe, nëse e bëj këtë herë, kjo është vetëm pasi alarmi, që lëshova sakësisht një vit më parë, më në fund u dëgjua. Është vonë, shumë vonë, por ka shpresë që, gjithsesi, mund të bëhet diçka për të goditur fenomenin e gjyqtarëve dhe prokurorëve, të cilët, në pritje të vetingut, dhe duke e ditur që nuk kanë asnjë shpresë për ta kapërcyer, “kapin ç’të kapin”.

Duhet pritur vendimi përfundimtar i 15 tetorit dhe ratifikimi i 17 tetorit nga ana e Këshillit Evropian për të patur sigurinë se gjërat do të shkojnë ashtu siç ka vendosur Gjermania, por gjithçka të le të mendosh se propozimi gjerman, në fakt, do të jetë ajo “road map”, që do të ndjekin edhe vendet e tjera anëtare.

Largimi i Ivi Kasos prej tryezës së organizuar nga OSBE për të diskutuar, më në fund, mbi reformën zgjedhore, tregon fare mirë se sa larg është ende kultura e Partisë Demokratike nga një mentalitet pluralist dhe i hapur ndaj dialogut.

Partia Demokratike akuzon Edi Ramën se "ka blerë" mediat, por nëse do të ishte kështu do të ishin mediat "e blera" që nuk do t'i jepnin hapsirë PD-së: ndërsa në të vërtetë, paradoksi që zbulon gënjeshtrën është fakti se ndodh e kundërta pse është PD që refuzon intervista dhe debatet dhe vendos të bojkotojë televizionet, tamam si bëri me parlamentin më parë dhe pastaj me zgjedhjet. Në të vërtetë nuk është pluralizmi dhe liria e medias modeli që Lulzim Basha ëndërron.

Gazetaria italiane që zbarkon në Shqipëri ta shpif, pasi prej vitesh tregon gjithnjë të njejtat gjëra: ose një vend të dhunshëm e kriminal, ose një ishull të lumtur, ku mund të bësh pushimet duke ngrënë peshk me 4 euro. Dhe askush nuk merr mundimin të kuptojë dhe të tregojë thjesht realitetin.

Partia Demokratike i ka kërkuar zyrtarisht KQZ-së të organizojë zgjedhjet e 13 tetorit, siç parashikon dekreti i Ilir Metës, por në të cilat vetë PD-ja ka vendosur të mos marrë pjesë. Pra, Basha del humbës edhe në skenarin e kësaj bote paralele, që ai vetë po e shkruan. Duket si një predispozitë natyrale për disfatë, kundër së cilës Luli nuk gjen asnjë ilaç, veç shmangies së çdo gare.

Kanë bërë një llogari (virtuale) se 85 për qind e vendit është nga ana e tyre. Është ky 85-përqindësh (virtual) shqiptarësh, që jetojnë në botën paralele të opozitës

Pasi ka humbur betejën kryesore, tani për Bashën nis pas-30 qershori, dhe për të parashikohen probleme edhe më të rënda. PD-ja (ashtu si dhe LSI-ja) janë vetëpërjashtuar përfundimisht nga të gjitha institucionet shtetërore, duke dënuar me këtë izolim edhe mbështetësit e tyre.

Të gjithë aktorët e kësaj beteje politike, të marrë dhe pa logjikë, po luajnë me zjarrin, edhe një herë mbi kurriz të Shqipërisë. Të gjithë besojnë se kanë të drejtë, të gjithë pretendojnë se veprojnë mbi bazën e parimeve më të larta, por nuk po kuptojnë se flamujt e tyre të shenjtë valaviten mbi një fuçi mbushur me tritol.

Prokuroria e Barit ka hapur ditët e fundit 16 dosje për shitblerjen e pretenduar të votave në zgjedhjet vendore të 27 majit. Shqipëria është viktimë e idesë së përjetshme se është unike në çdo gjë, ashtu edhe në shitblerjen e votave. Por mjafton të bësh një kërkim të thjeshtë në Google, që të zbulosh se vetëm për Italinë janë 220.000 lajme që trajtojnë këtë problem, nga veriu deri ne jug. Në rast se parimet demokratike të zbatuara nga politikanët dhe nga mediat evropiane do të zbatoheshin edhe në Shqipëri, situata duhte te ishte krejt ndryshe sot.  

Në motivimet e dekretit të tij, që nga shumë ekspertë u gjykua si antikushtetues, Meta kishte shpjeguar se data e re do të caktohej vetem pas një marrëveshjeje mes partive për të dalë nga kriza. Po çfarë kuptimi ka, atëhere, të flasësh për një datë të re sot, kur nuk ekziston ende asnjë marrëveshje për krizën?

Ajo që ndodhi është një nëpërkëmbje kushtetuese pa precedent, një lloj “puçi i bardhë presidencial”, që në të vërtetë rrezikon ta hedhë vendin në një krizë shumë të rëndë dhe të thellë kushtetuese dhe institucionale.

Protesta e opozitës u transmetua live në shtatë televizione, mbi të paktën 30 faqe ëeb dhe qindra faqe facebook. Nuk ka asnjë skenë të asaj çfarë ndodhi të dielën në mbrëmje mes bulevardit dhe parlamentit që qytetarët shqiptarë të mos e kenë parë me sytë e tyre në kohë reale. Dhe megithate Basha dhe Berisha vazhdojnë të genjeinë edhe përpara fakteve. 

Ja pse edhe duke e ditur qe PD dhe LSI s'do marrin pjesë në zgjedhjet vendore të 30 qershorit, Partia Socialiste, gjithsesi, duhet të luftojë t’i fitojë ato. Por në rast se Rama rrezikon të mos fitojë edhe pa patur përballë asnjë kundërshtar, edhe opozita do të mund të humbiste prapë edhe pa hyrë në garë.

Raporti evropian sqaron pa ekuivoke se në Shqipëri nuk ka asnjë emergjencë demokratike dhe asnjë tirani, nga e cila duhet ikur, sikurse këmbëngul, në të kundërt, retorika e opozitës.  “E duam Shqipërinë si gjithë Evropa” përsëritet në çdo protestë në sheshe. Në ato 114 faqe të publikuara sot në Bruksel, pohohet saktësisht se Shqipëria me ngadalë po bëhet si pjesa tjetër e Evropës. Kështu që, nga sot e tutje, opozita, ose të ndryshojë slogan, ose të ndryshojë strategji

Mes molotovëve dhe balonave fluturuese, i takon atij të vendosë se cili lloj zjarri është më i mirë. 

Tek kriza që ka shpërthyer mes mazhorancës dhe një pjese të rëndësishme të opozitës, ajo çka të habit nuk është radikalizmi i protestës nga PD dhe LSI, por indiferenca që po vazhdon të tregojë komuniteti ndërkombëtar.

Çfarë do të bënte më shumë sot një qeveri e re tranzitore, që nuk e bëri ajo, e krijuar jo më larg se dy vjet më parë? Në realitet, synimi i vërtetë i “kushtit të panegociueshëm” të imponuar nga opozita është një tjetër.