Qoftë në rastin e dosjes së famshme 339, qoftë në debatin e fundit për qëndrimin e deputetes holandeze për vizat, Karo Bolino citonte dosjen e prokurorisë në rastin e parë dhe deklaratën e një ish zyrtari europian në rastin e dytë, duke argumentuar se përmbajtja e këtyre teksteve është krejtësisht e ndryshme nga shumica e opinioneve apo perceptimeve që janë krijuar.

Tregu shqiptar i news-eve është përmbytur nga lajme të rreme. Por jo të gjitha fajet për këtë i kanë gazetarët. Edhe aftësia e dobët e institucioneve për të informuar dhe mungesa e transparencës, me të cilën shumë zyrtarë komunikojnë me publikun, kontribuojnë duke ushqyer fake news-et.

Cili është apeli i diplomatit të lartë Italian për mazhorancën dhe opozitën në situatën aktuale politike? Cfarë duhet të bëjë mazhoranca për reformën  zgjedhore të 30 qershorit pa pritur përfshirjen e opozitës? 

Për të parën herë pas shumë vitesh dhune verbale beri-bashiane, më në fund dëgjojmë në Parlament zërin qytetar të një opozite moderne dhe evropiane, e cila kritikon pa ofenduar, analizon pa shpifur dhe kërkon pa shantazhuar.

Tani pyetja është e thjeshtë: ç’lidhje kanë “black list”-at që harton PD-ja ndaj mediave të cilat nuk i kontrollon, me konceptin e “shtypit të lirë”, për të cilin flet Basha dhe për të cilin organizon madje edhe konferenca?

Referimi për vetëvrasjen fizike duket qartë si një ekzagjerim teatral, pak a shumë si lotët e Monikës në televizion, kur zbuloi ekzistencën e kërcënimeve të mistershme për të cilat më pas nuk është dëgjuar më asnjë fjalë.

Në një debat televiziv në emisionin "Open" te Eni Vasilit në Top Channel, të enjten në mbrëmje, ndodhi një shkëmbim debatesh mes Çlirim Gjatës dhe Carlo Bollino-s. Gjata, nervoz pasi nuk arrinte t'ia dilte me propagandën e tij të përgjithshme dhe kontradiktore mbi argumentet logjike të gazetarit, ju drejtua Bollino-s duke e quajtur "Agush". Mendoi se kështu do ta ofendonte gazetarin italo-shqiptar, po metafora e zgjedhur qëlloi në shenjë mbi vete Gjatën, duke rezultuar një lapsus. 

Sondazhi i publikuar tri ditë më parë nga Report TV mbi situatën politike në Shqipëri nuk le vend për dyshime: opozita e drejtuar nga Lulzim Basha dhe Monika Kryemadhi nuk ka fituar zemrat e shqiptarëve

Gazetaria po vuan prej kohësh lajmin e rremë ose fake news-in. Për të rritur cilësinë e gazetarisë në vend ambasada italiane do të zhvillojë për 3 muaj kurse informacioni me gazetarë italianë dhe shqiptarë për të mundur keqinformimin dhe rritur cilësinë në dhënien e informacionit.

Ultimatumet në politikë nuk rezultojnë kurrë fitues, në rast se nuk ke mbajtur në dorë edhe diçka që të lëshosh. Por tani që opozita nuk ka më armë për të përdorur përveç protestave, ajo është e detyruar të presë, edhe pse koha nuk ecën në favor të saj.

Kushtetuta kufizohet të parashikojë që Parlamenti përbëhet nga 140 deputetë, por nuk shpjegon se çfarë ndodh nëse 57 deputetë në një ditë të vetme vendosin të japin doëheqjen. Është pikërisht në këtë boshllëk të Kushtetutës që fshihet kurthi i përgatitur nga opozita, si një minë me sahat që ende nuk ka shpërthyer.

Në vitin 1998 Berisha tentoi puçin dukë përdorur tanket, 21 vjet më pas Basha e provon përsëri duke përdorur shantazhin institucional. Tani që plani u zbulua, mbetet vetëm të kuptohet se në ç’mënyrë dhe cili do të zgjedhë të tërhiqet.

T’i urdhërosh militantët e tyre që të sulmojnë Kryeministrinë, siç ndodhi sot, zbulon atë, që në projektet e Berishës dhe Bashës ishte parashikuar edhe mundësia që Garda të zbatonte “rregulloren” e saj dhe të hapte zjarr si më 21 Janar mbi protestuesit e opozitës. Por plani djallëzor dështoi. Për fat të mirë.

Qe sot ne të Shqiptarja.com dhe Report TV mbi ngjarjen e Kavajës, nisim të zbatojmë heshtjen e shtypit, një praktikë qytetarie, e cila aplikohet çdo herë që e drejta e mbrojtjes së viktimave e tejkalon detyrimin për të informuar. Shpresojmë të mos mbetemi të vetmit.

Edhe mbi përpjekjen e pretenduar për të fshehur skandalin e dhunës mbi një vajzë në Kavajë nga ana e policisë dhe prokurorisë, Berisha gënjen, siç mund të verifikohet lehtësisht nga dokumentat. Por në rast se një pjesë e opinionit publik nis t’i besojë, këtu ka probleme. Në rastin specifik problemi ka të bëjë me imazhin e Policisë, thelbin e punës së saj dhe rrugën e ndjekur në marrëdhëniet me mediat.

PD-ja që sot paraqitet si “opozitë” në fakt është e njejta forcë identike qeverisëse, e cila deri në vitin 2013 dhe për tetë vjet rresht e masakroi këtë vend. Të njejtët njerëz, e njejta dhunë, të njëjtat lidhje me bandat, e njëjta urrejtje ndaj kundërshtarit, e njëjta mungesë respekti për dialogun institucional dhe demoktatik, e njejta gjuhë e bazuar mbi vulgaritete dhe mbi shpifje. Ëndërrojnë të kthehen në qeveri për të kthyer edhe të njejtin nivel korrupsioni.

Të mësuar me gënjeshtrat e Berishës, unë dhe Alba filluam të kishim dyshime. Dhjetëra gazetarë e botues po bëheshin viktima të asaj fake news kolosale, të sajuar nga doktori dhe nga mediat e ti.

Dy betejat e fundit politike të Partisë Demokratike dhe Lsi përfundimisht kanë rrëshqitur në terrenin qesharak duke treguar edhe njëherë se ata nuk kanë kuptuar që luftërat e gabuara, janë opozitë e gabuar, dhe si rrjedhojë, dobësuese.

Faji më i madh i qeverisë socialiste është se në 5 vite nuk ishte në gjendje të mblidhte prova për krimet e kryera në tetë vite kur Berisha e Basha vodhën vendin e vranë njerëz.

Në një demokraci të re post-diktatoriale, kush ngjall më shumë simpati në opinionin publik: ai që propozon dialogun, apo ai që e refuzon atë? Pse i është dhuruar forca liberale e kësaj fjale qeverisë, në vend që të kthehej në flamurin e protestës?