Alba Malltezi

Sa e qartë është për të gjithë tashmë se Sali Berisha gëzon duke i fryrë instikteve të rrezikshme të urrejtjes dhe të nacionalizmit të rremë, mbetet ish-politikani i vetëm në Ballkan që i jep jehohë tifozerisë më të shëmtuar që i gjithë Ballkani kërkon ta mbajë larg. Ta harrojë!

Meqë kapriçot e Sali Berishës nuk kanë asnjëherë fund, meqë shumë shqiptarë kanë vendosur përfundimisht të mos merren më me të, na bie ne t'i kujtojmë Shtetit se kështu ndodh kur toleranca e ligjit përkëdhel pa fund një njeri, ndërsa dara e shtetit shtrëngon këdo që "zgjerohet", me përjashtim të Atij.

Do të vijë shpejt një ditë që urrejtja që shpërthen mbi armiqtë tanë, do të zbutet nga faktet dhe logjika, duke lenë mënjanë mendimet e barkut dhe të instikteve që mbizotërojnë në këtë kohën tonë. Të rrjeteve sociale e të mendimit "fast-food".

Sa i dhamë ne Dua Lipës dhe sa na jep këngëtarja e mrekullueshme ne shqiptarëve përballë botës mbarë. Sa vlen koha jonë, ndjekësit tanët (të gjithë bashkë) dhe mbi 84 milionë ndjekësit që Dua Lipa ka në gjithë botën vetëm në Instagram

Sa patriotë jemi me 28 Nëntor dhe është kjo një ndjenjë e mrekullueshme, por fjalët dhe veprimet tona janë përherë njësoj? Jemi vërtetë të përkushtuar, të zotuar e të bindur ta bëjmë Shqipërinë vendin më të mirë dhe më të bukur ku të gjithë të vazhdojmë të jetojmë? 

Pse fajin prapë e ka Sali Berisha?! Qajnë ata që e mbështesin me çdo kusht. Ndoshta nuk ka faj për përmbytjet, por ka faj se ka privatizuar shpresën dhe ëndrrën për një ndryshim më të mirë, për një alternativë më të mirë, për një politikan më të mirë, më punëtor, më të drejtë e më shpresëdhënës!

Cilat janë vetitë që duhet të ketë një politikan që të pëlqehet dhe mbështetet nga zgjedhësit e tij? Italiani legist Luca Zaia është një shembull i njeriut optimist, çmues i arsyes, logjikës dhe punës. Të gjitha këto, sekrete të jetëgjatësisë së tij si guvernator i krahinës së pasur të Venetos.

Si po shkon përherë e më shumë në tkurrje e drejt zhdukjes ajo politikë e përbaltjes, e fakenews, e denigrimit të kundërshtarëve dhe të kujtdo e mendon ndryshe. Bashkë me të, e dhe media që e përkrah dhe i shërben.

A është e vështirë për të dalluar nëse lexohet shumë apo pak në një shoqëri? A ka shenja dalluese në sjelljen, mirësjelljen, komunikimin e një vendi ku libri dhe kultura që ai përcjell, ka lënë gjurmë? 

Pas heshtjes për dhunën e ushtruar ndaj gazetarit investigativ të Report Tv, Adriatik Doçi, fshihen dy botë të ndryshme: Nga një anë ajo e gazetarëve dhe politikanëve superpasanikë dhe nga ana tjetër ajo e profesionistëve të drejtë e të përkushtuar që jetojnë në normalitetin dhe logjikën ekonomike të Shqipërisë.

Ne që të tjerët i quajmë kollaj mafiozë, nazistë, zezakë, çifutë, kinezë e më të tjera përbuzje, bëjmë mirë që revoltohemi kur të tjerët na cilësojnë kriminelë. Por mbi një gjë duhet të reflektojmë.

Përditë e më shumë shqiptarë të ideve, prejardhjeve dhe profesioneve të ndryshme nuk duan, refuzojnë, ikin, largohen, braktisin ata që dhunën e fjalës, sulmet ndaj fëmijëve dhe familjes i patën vënë dhe i vendosin ende në piedestal. Ata kanë gojën më të pisët që imagjinohet dhe atë gojë e ka provuar kushdo që qoftë edhe për një sekond të vetëm, mendoi ndryshe.

Qytetaria, profesionalizmi, fisnikëria, logjika, përulësia, respekti, dituria, në gazetarinë shqiptare përfaqësoheshin denjësisht me Fatos Baxhakun, kryeredaktori im në të atëhershmen "Gazeta Shqiptare". Vlerat e tij të njohura e të panjohura, do të ndriçojnë banorët në rrugën me emrin e tij.

"Kush është pa mëkat, le të lëshojë gurin e parë". Dhe mbi infermieren e Pejës u lëshuan mjaftueshëm gurë. Kush e ka radhën tani, por sidomos, e dimë kë vazhdojmë të nderojmë dhe respektojmë përditë?

Keqtrajtimet, arroganca, shërbimi vetëm në këmbim të parave, sidomos ndaj më të brishtëve të shoqërisë, të moshuarve dhe fëmijëve, ndaj kujt nuk kemi frikë, nuk është një anë e bukur e medaljes së sjelljes sonë.

Halloween nuk është traditë shqiptare, por edhe tradita jonë me gjamën e burrave, vajin e grave, e vakitë sot nëpër restorante, nuk janë më pak spektakolare. Atëherë, e qeshura dhe e qara, në largimin e të dashurve, me fjalë apo me vaje, me maska, a karamele, kunguj a restorante, vetëm na bashkon. Me botën mbarë që ditën e të vdekurve feston.

Amadea Stefa dhe Diana Pushi, të intervistuara në "Rreze Dielli" në Report TV, janë vetëm dy nga shqiptaret që sot janë mësuese meditimesh Tao apo praktika të tjera përmirësimi shpirtëror, psikologji dhe fizik.

Analistë, gazetarë e politikanë, që edhe sot kur Sali Berisha është në opozitë, nuk guxojnë të përmendin asgjë nga bëmat e stërnjohura të tij. Me përulje në çdo panel e dëgjojnë dhe nëse kanë fjalë nga më të ulëta për të gjithë pa pwrjashtim, "Zoti Berisha", nuk e heqin nga goja me përulësi. Ja pse një zë amerikan, është muzikë e vërtetë për veshët e çdo shqiptari që do vendin e tij.

Është njerëzore që institucionet të flasin qartë dhe të jenë supertransparentë me median dhe me familjen. Askush nuk meriton vdekjen, çfarëdogjë të ketë bërë dhe askush nuk meriton hijena mbi kufomë për cilëndo arsye. Vetëm një shtet i drejtë e njerëzor largon hijenat dhe mund të qetësojë zemrën e një nëne për djalin e saj.

A mund të jetë një parti e pashëndetshme, mosrespektuese e të drejtave, të ligjeve e të moralit, një alternativë udhëheqëse?