Alba Malltezi

Të dëgjosh ish-të përndjekur, antikomunistë, që sot janë kapur pas diktatorit të tranzicionit shqiptar 30 vjecar dhe e shesin apo e aludojnë si shpëtimtar, më keq se më i flakti e symbylluri komunist i kohës së diktaturës, është më rëndë dhe e trishtueshme se ata që mbajtën gjallë një diktaturë të gjatë.

Kuvendi i Kosovës u përfshi nga një debat i ashpër sa i takon projekt kodit të ri civil, duke refuzuar me debate të forta, thumbuese, përçmuese të drejtat e personave LGBT. Përtej përkatësisë seksuale, kushdo ka shumë për të mësuar nga personat LGBT si në Tiranë, ashtu dhe në Kosovë. 

Grida Duma, ashtu si dhe disa gra dhe vajza të tjera të Partisë Demokratike arrijnë të shohin më qartë dhe më drejtë gërmadhat, pas katastrofës që qëndisën ditë pas dite, muaj pas muaji, viti pas viti burrat e partisë më të madhe të opozitës. Dashtë fati dhe natyra që këto gra të mos lodhen deri në dorëzim, pasi misioni i tyre për të treguar realitetin e sidomos të vërtetën është jashtëakonisht i vështirë.

Në një vend të qytetëruar, instanca të shtetit, shoqërisë civile dhe të konsumatorëve nxitojnë të hedhin dritë për të kuptuar të vërtetën e rritjes së çmimit të karburanteve, gazit. Prokuroria italiane nisi hetimin për të mësuar nëse dikush po abuzon, apo çfarë po ndodh është realisht pasojë e trysnisë së luftës në Ukraninë.

Sa keq kur një proteste ja marrin zërin ata që 30 mijë lekë, në të vërtetë, i harxhojnë vetëm në kafet e paradites, pa folur për restorantet, udhëtimet. luksin e tyre të përditshëm që harrojnë dhe ua plasin në sy, në rrjete sociale shqiptarëve, mes një postimi e në tjetri me pamje të protestës për çmimet.

Protestat për çmimet janë një alarm që duhet të detyrojë këdo në administratë të veprojë me seriozitet, ndërgjegje, përulësi e përgjegjësi për të bërë të pamundurën jo vetëm me punë konkrete, por edhe me fjalën e mirë. Asnjë nga ne, nga ata që merr një rrogë të mirë, apo disa rroga të mira bordesh e privilegjesh, nuk mund të qeshë sot mbi ata që protestojnë sepse një pako makarona, një kilogram bukë, qumësht, vaj, naftë a benzinë...

Kushdo është dëshmitar për “dopimin” që i bëhet në familjet tona djalit të familjes: Ai nuk duhet të jetë si gocë, ai duhet të jetë çun me kuptimin shqiptar të fjalës: I fortë dhe gjithnjë fitues. Pastaj përballet me jetën dhe...

Shumë e njohin shtëpinë karakteristike e shekullore të familjes Shijaku. E vendosur në një rrugicë afër rrugës Siri Kodra në Tiranë, për shqiptarë e të huaj është kthyer në një oaz historie e kulinarie tradicionale për të parë kohët e shkuara të asaj Tirane që sa vjen dhe tkurret. E pra, nusërimi dhe rezistenca e Vilës Shijaku e paska sekretin e saj dhe ky sekret është Annamaria, një grua e rrallë, e cila ndryshe nga shumë prej nesh që vrapuam të shembim atë që të parët na lanë. u kujdes dhe e ruajti.

Eshtë tepër e rëndësishme sot, për ne që jetuam diktaturën më të egër e më të jashtëzakonshme të gjithë bllokut të Lindjes, të mbrojmë e të kujdesemi si për lulen më të bukur, grimcat tona të Demokracisë e të Lirisë, të fituara me aq mundim në 30 vite postdiktaturë.

Ukraina, presidenti Zelensky, janë thjeshtë një rezistencë e qytetërimit ndaj egos së stërmadhe të një njeriu që mbart sot, në të gjithë botoksin e përthitur, mbeturinat e personazheve më të frikshëm dhe të paskrupujt që njerëzimi ka njohur.

Gjuha e dhunës për fat të keq vazhdon të jetë “mësues” jo i mirë edhe tek ne. Rruga e logjikës, arsyes, dihet, është më e lodhshme, kërkon më shumë pasion, mundim, kohë, përkushtim. Eshtë raskapitëse të bindim një fëmijë; disa mjaftohen ta ndalojnë me një të goditur, më një ulërimë, me një shuplakë, me një dënim, me një grusht, duke shënuar përjetësisht vulën e dhunës, të padurimit, të zhgënjimit në karakterin e tij.

Nuk janë shumë ata që bëjnë zhurmë me forcën e ofendimeve, me forcën e banalitetit dhe shpifjeve. Janë fare pak dhe pikërisht se janë kaq pak dhe të vetmuar, e kanë të domosdoshme të fitojnë vëmendjen jo me forcën e logjikës dhe të arsyetimit, por të shokojnë kë kanë përballë dhe kush i dëgjon pikërisht me fjalët më ekstreme.

Në çdo kohë Berisha e gjen një shpurë idhtarësh të ngjashëm me të që i bëjnë jehonë taktikës së tij denigruese dhe cënuese të dinjitetit njerëzor. Në darën e tyre të ndotur përfundojnë sistematikisht “armiq” të vjetër e “armiq” të rinj: nga gazetarë, politikanë, njerëz të drejtësisë, ambasadorë, artistë e njerëz të shoqërisë civile, kushdo që “guxon” të shprehë një mendim që nuk është sipas botëkuptimit të ish-Presidentit, ish-kryeministrit, ish-liderit të PD-së të Shqipërisë.

Profesori i biologjisë dha vetëm disa impulse hareje dhe pozitive me videon e tij, duke kërcyer në shtëpi. Kush nuk e kuptoi e kush e sulmoi, thjeshtë doli vetë zbuluar duke treguar qartazi se është, janë, njerëz që kanë humbur ndjeshmërinë, që nuk dinë të dallojnë të dëmshmen për një shoqëri, nga një performancë e thjeshtë miqësore e përcjellëse e një ndjenje të mirë

Ndjeshmëria nuk është ajo që trumbetohet si lëmoshë: më jep a të jap lekë, lekë,lekë, apo qeset me ushqime të fotografuara bukur e të shpërndara në social media, as shoqatat fetare që bëjnë garë se kush duket më mirë në ngjyrat e qeseve që shpërndajnë, veprime që mbushin stomakun e të varfërve vetëm për pak ditë, ndërsa pasurojnë me fonde milionash organizata e OJF.

Demokracia është e ndërtuar mbi rregulla dhe kush del jashtë tyre, del jashtë një sistemi demokratik. Dhunuesit e historisë, kulturës, medias dhe institucioneve nuk kanë asgjë të përbashkët me demokracinë. Tashmë performancat e dhunës së tyre janë një muze në qiell të hapur, që shpejt do t’i mbetet vetëm historisë apo filmave të së ardhmes.