Alba Malltezi

As lajmi i mirë i shpalljes së Vjosës Park Kombëtar nuk kënaq shërbëtorët e fundit dhe më të ngushtë të Sali Berishës. Ata si korba puplarënë duan të bëjnë pis çdo gjë të mirë shqiptare që arrihet me kaq vështirësi. Por e kanë kot, puplat u kanë rënë dhe kakarisja e tyre humb nga kënga e Vjosës së lirë. 

Kushedi pse në Shqipëri ka përditë "shpërthime" njerëzore ndaj asaj apo ndaj këtij. Nuk janë kritika, fakte, por vetëm urrejtje të mbledhura nga padituria apo paragjykimet. Ka mënyra edhe për t'i shmangur këto. Shqipëria nuk është një vend në luftë. 

Denisa është sot studente Drejtësie dhe flet për mamanë e saj, Shqipen, të vrarë në shpërthimin e fabrikës së demontimit të fishekëve në Gërdec, kur ishte vetëm 25 vjeçe. 

Herë pas here hidhen teza se "media po nxin realiteti". Nuk janë "lajmet e këqija" me vrasje, tritol, trafiqe apo dhunime që dëmtojnë një shoqëri, por reagimi i saj ndaj padrejtësive dhe krimeve. Lajmet e mira duhet të pasqyrohen për të frymëzuar një shoqëri, por jo të zëvendësojnë të shëmtuarën dhe problematiken. Kjo është një lojë e rrezikshme me lirinë dhe demokracinë.

Nis parada e 8 Marsit për të treguar se sa afër grave, nënave, motrave jemi të gjithë. E vërtetë, apo është një shaka?

Paradokset e një "force revolucionare" që kërkon të nxisë mbështetësit në protestë duke parë nga xhamat e Range Rover-ave apo Benz-Mercedesave. A e kuptojnë që nuk shikojnë dhe dëgjojnë?

Ndërsa në një vend të civilizuar si Italia liderët politikë ua lëshojnë vendin më të rinjve dhe kush konkurron pas humbjeve, në Shqipëri liderë të gangrenizuar në pushtet dhe korrupsion mbajnë një shishe helm në dorë me të cilën spërkasin çdo farë të re që "guxon" të lindë e të ndryshojë.

Në Partinë Demokratike, një grupim agresiv njerëzish vazhdojnë të mos tregojnë realitetin dhe gjendjen e vërtetë të partisë opozitare, duke përdorur këtë parti vetëm për interesa personale biznesi apo familjare. Kur do ta vërejnë këtë situatë të tjerët?

Një krijesë e rrallë e Afrikës kishte zgjedhur të punonte e të jetonte në kryeqytetin tonë. U gjet e masakruar nën rezidencën ku jetonte dhe vdiq në Kenia pas plagëve që kishte marrë. Askush nuk pa, asnjë kamera nuk filmoi, hetimet nuk zbardhin asgjë. 

Kur Berisha me të tijët nuk kursen ofendimet e kërcënimet për ambasadoren Yuri Kim, sa të lehtë e ka ai të shprehet si të dojë për cilëndo ministre, deputete e më gjerë. Derisa ligji nuk funksionon me të.

Ende asnjë reagim i fortë dhe i qartë për ngjarjen e rëndë të Sarandës! Qytetarët të pasqaruar se ç'ishte ai shpërthim i padëgjuar ndonjëherë në zemër të qytetit të tyre

Gjatë shëtitjes sot nën diellin e bukur të Tiranës pak figura në krah të Sali Berishës. PD është boshatisur nga djemtë dhe vajzat që luftonin për të. Në vite.Aty tani kanë mbetur kaq pak

Vazhdon të përdorë akuza të forta, të hedhë aludime me sfonde orgjirash dhe seksluale për këdo. Duhet të publikojë fakte, foto, dokumente apo në këtë perversitet mendimesh është ai që jeton? Që prej fillimeve të Demokracisë? 

Nëse gjendja edhe sot e kësaj dite, pas 30 vitesh debat nuk ndryshon, nuk përmirësohet në përpjekjet e ndërtimit të një Shteti të drejtë, të vërtetë dhe të ditur, faji është edhe i yni. Ne, kritikuesit e vazhdueshëm të sot "opozitës", (dje të njerëzve në pushtet), që mesa duket me logjikën, faktet dhe dijen tonë, nuk arrijmë të ekuilibrojmë e të harmonizojmë shoqërinë tonë. 

Dhjetë ditë pas 21 janarit, mund të shprehemi për atë që ndodhi nën sytë e të gjithëve: Disa prej nesh barazojnë krimet ndaj jetës njerëzore me ato të korrupsionit, si të ishte gjëja më e lehtë që mund të bëhet. Madje shkojnë përtej: Propozojnë të riabilitohen dhe të rianimohen si drejtues të shqiptarëve, ata që qëlluan pa asnjë hezitim ndaj tyre. 

Katër trupat e të vrarëve me 21 janar 2011 flasin qartë. Ata nuk mund të ishin puçistët që sot vazhdon të shpikë para gjithë shqiptarëve Sali Berisha. Ata nuk sulmuan as godinën e Kryeministrisë, e jo më Sali Berishën. Ja si flasin trupat e tyre, që nga aty ku ranë.

Në të njëjtën kohë që Ziver Veizi rrëzohej nga plumbat e Gardës para kangjellave të kryeministrisë, në të njëjtin moment ngrihej mbi të një dritë e së vërtetës që qëndron sot në mendjet eshqiptarëve që kërkojnë Drejtësi dhe në sytë e Anës.

Dy shkodranë me emër të ngjashëm, por histori të ndryshme: Luiz Ejlli i Big Brother, ka marrë gjithë vëmendjen, sidomos të intelektualëve të indinjuar, ndërsa Luisi 18 vjeçar, me historinë e tij të jashtëzakonshme në "Pa gjurmë", do të kalojë si një lajm i mirë, për të cilin emocionohet dhe kthen sytë pakkush. 

Vazhdojmë të ngatërrojmë se kujt duhet t'i kërkojmë llogari e nga kush duhet të pretendojmë sjellje korrekte morale apo të jenë model. Asnjë nga të rinjtë e Big Brother nuk na ka borxh asgjë, ndoshta ne po. 

Në vite Partia Demokratike ka pasur figura profesioniste dhe qytetare në komunikim, por që nuk patën hapësirën dhe forcën të mbizotërojnë. Sot Presidenti Begaj po rrethohet dhe nga ato duke bërë një staf këshilltarësh shumëngjyrësh dhe profesionist. Rezultatet mund t'i shohim shpejt. Arta Sakja, Klement Zguri janë dy prej tyre. Kujtoj sot dhe të paharrueshmen Linda Ihsani