Berisha sot për fat të keq nuk ka lidhje me misionin e tij në të kaluarën, me idealet e tij apo të demokratëve e madje nuk ka lidhje as me Berishën që demokratët kishin njohur e përkrahur më parë.

Realisht sot ka ndodhur një aktivizim i rëndësishëm i prokurorisë së Brukselit në lidhje me fondet komunitare, ku Federica Mogherini ëshhtë ndaluar, jo arrestuar me vendim gjykate.

Ku qëndron e gjithë kleçka e PD-së, e cila po sillet në mënyrë hipokritike me njerëzit e saj dhe pse nuk merr vendimi siç i takojnë një force serioze politike? Përgjigjja është se PD vuan nga paranoja e tradhëtisë dhe nga sindroma e pazarit me pushtetin.

Opozita pa zemrat e opozitarëve është thjesht një strukturë burokratike, jo një forcë politike e aq më pak forcë që duhet të frymëzojë për përmbysje të madhe siç realisht ka nevojë Shqipëria sot.

Sistemi i sotëm postreformë lejon futjen në sistem të turlilloj anonimi, që di të bëjë pikë në KED, dhe për ti hequr nga sistemi nuk i heq dot. Aq më pak këtë e bën Kryeministri.

Prej pak vitesh po përjetojmë nëpërmjet SPAK një pushtet përbindësh që ka mundësinë të shkatërrojë karriera, jetë, pore dhe të ndikojë në mjedisin politik të vendit. Po sa vërtetë kjo mund të jetë reale?

Diktatura u rrëzua, por ajo çka u ngrit mbi rrënojat e saj ishte një tjetër formë kontrolli—më e sofistikuar në fasadë, por po aq primitive në përmbajtje. Një demokraci e deformuar, më e afërt me “demo(n)kracinë”, ku pushteti nuk funksionon si mekanizëm garancie për të drejtat, por si eshkë që ushqen logjikën klanore-katundare të sundimit.

16 vjet në opozitë është një kohë aq e gjatë sa do ja kishte sosur durimin, francezëve, rusëve, mongolëve, kubanëve, kinezëve, dhe do i kishin hequr zvarrë të gjallë Napoleonin, Stalinin, Xhengis Khanin, Fidel Kastron, Mao Ce Dunin.

Në fakt, nga një kërkim i thjeshtë, asnjë opinion, raport apo rekomandim i Venecias nuk ka deklaruar se gjykatat nuk mund të vendosin pezullim të përkohshëm ndaj ministrave në kuadër të një procedure penale.

Sa më shumë del në shesh korrupsioni i qeverisë, aq më shumë bie mbështetja për opozitën. Të thuash se nuk mundet me votë një qeveri që është bërë si ajo varka që fut ujë gjithandej, është e pashpjegueshme dhe bën përgjegjës lidershipin e kësaj partie, me gjithë makinerine manipuluese të maxhorancës.

Flamuri është mundësia që ata demokratë të cilët nuk kanë guxim e burrni për t'i rënë problemit në kokë, ta kenë Flamurin si tabelë qitjeje për të shfryrë frustrimin pse nuk kanë guxim të merren me udhëheqësin.

Por ajo që këtu nuk shihet ka mbërritur tashmë deri në Dubrovnik! Mediat më të mëdha botërore kanë ngritur alarmin për plehun shqiptar që ndërkohë po qelb edhe Dubrovnikun, njërën nga perlat e turizmit botëror.

Një debat i tillë ngjan me pretendimet që kanë ngritur “hamzallarët” në oborrin e Skënderbeut - të kompleksuar si Hamzai nga madhështia e xhaxhait të vet -  apo dhe haxhiqamilët që u rebeluan në oborrin e Ismail Qemalit, u ngritën, dogjën e plaçkitën çka mundën që u doli para syve, çdo pasuri dhe histori tonën të përbashkët.

Ata që luftuan para 80 apo 100 vitesh nuk lanë pas vetëm varre dhe data në kalendar. Lanë një vijë të prerë ndarjeje: mes pranimit të dhunës dhe kërkimit të lirisë, mes nënshtrimit dhe dinjitetit. 

Një forcë pa ndryshuar lidershipin nuk ndryshon dhe nëse nuk ndryshon veten nuk mund të ndryshojë as Shqipërinë. Kafja për mendimin tim është një test që po bën Salianji për të kuptuar ujërat brenda PD

Organizatori Ervin Salianji ishte kujdesur t’i hidhte edhe benzinën përkatëse zjarrit mediatik që mori hov sapo takimi i mbajtur në një nga hotelet e Tiranës u bë i njohur për publikun.

Kandidatët për deputetë të PD-së me më shumë vota personale nëpër qarqe, por që nuk arritën të futen në parlament u mblodhën për “një kafe” jashtë SHQUP-it, ku diskutuan sesi mund të ringrihet PD-ja.

Po të kapesh pas deklaratave të lidershipit të kësaj partie si dhe të pretendentëve për të kapur lidershipin në një të ardhme të papërcaktuar me kufij kohorë, gjithkush mund të ketë krijuar perceptimin e gabuar se, ditëve të Sali Berishës në krye të PD po u vjen fundi.

Partia Demokratike e dalë nga zgjedhjet e vitit 2021 pati mobilizimin më të madh popullor dhe organizativ që prej vitit 2013 kur humbi zgjedhjet përballë Edi Ramës.

Në vizionin e etërve themelues të shtetit shqiptar, të ishe mysliman apo i krishterë, nuk të bënte më pak shqiptar. Prandaj parimi se 'dashuria e vatanit është pjesë e imanit (besimit)" i ka udhëhequr si një dritë ndriçuese dhe një rrugë e drejtë drejt shtetformimit.