Kujtimet e njërit prej shumë protagonistëve të atij dhjetori

Sot paraja dikton ritmin e jetës. Të qënit i zgjuar pa mbështetje materiale apo politike është një sfidë më vete. Shpesh, edhe vetmi e rëndë. Ne veçanërisht, jemi një vend ku dëgjohet më shumë ai që ka, sesa ai që di.

Urrjetja dhe dhuna verbale ndaj njëri-tjetrit, ndarja banale në demokratë e komunistë dhe shuajrja e opzitarizmit janë temat e debateve shterpë në hapësirën publike.

Zvarritje, e cila krijon në mënyrë direkte një frustrim legjitim, pasi kemi të bëjmë me një standard të ndryshëm të çekiçit të drejtësisë.

Vlen të theksohet se bilanci i SPAK nën drejtimin e Dumanit, me gjithë problemet, debatet dhe shkopinjtë ndër rrota, ka marrë vazhdimisht vlerësime nga partnerët. Pavarësisht sulmeve dhe presioneve, SPAK ka treguar një imunitet institucional që Shqipëria rrallë e ka njohur më parë.

Sali Berisha është në statusin “Monument Kulture – Kategoria I”, si Gjirokastra dhe Butrinti bashkë. Mund të futet edhe në objektet e mbrojtura nga UNESCO pas xhubletës dhe lahutës.

Nëse Serbia do ta bënte këtë hap, Rusia do të humbiste njërën prej shtyllave të ndikimit ndaj këtij vendi, gjë që supozohej do t’i lejonte që të shkëputet prej pikave të tjera të ndikimit në sferë të sigurisë dhe politikës së jashtme.

Nga 3.21 milionë shtetas të regjistruar në Gjendjen Civile në fund të 1989-ës, vetëm 1% banonin jashtë Shqipërisë; nga 4.7 milionë shtetas të regjistruar sot në Gjendjen Civile, rreth 50% banojnë jashtë Shqipërisë.

Ka pra ka, ka Dashuri të hatashme, të mrekullueshme,  mes tokës dhe qiellit, prozës dhe poezisë, dramës dhe tragjedisë, fiksionit dhe realitetit, qefit, bollëkut, urisë. Por asnjëra më e vërtetë, më e lartë, më e thellë, se kjo që është më e bukura dhe më e magjishmja se të tëra

Poshtë dallgëve edhe më të lartat në botë, sipër reve edhe më të “inatosurat” në glob, deti është përherë i qetë e qielli është përherë i pastër. Dituritë më të zhvilluara të njerëzimit i kanë çuar popujt pikërisht drejt këtyre hapsirave të paqta e dashamirëse. Qoftë 2026 një vit me Dashamirësi edhe për ne.

Përveç brutalitetit të prokurorisë që tashmë është bërë normë sjellje, madje i pëlqyer edhe nga turmat, sistemi ligjor penal ka një defekt të madh: I jep gjykatës mundësinë ta paragjykojë çështjen.

Dje, në 8 dhjetor, u bë prapë një dabëllhane e shëmtuar kushtuar ditës së Rinisë. Edhe legjislativi shqiptar ka votuar një ligj që e shpall ditën e 8 dhjetorit, për çdo vit, si ditë feste e pushimi. Duket sikur askush në këtë vend nuk pushon as për një kafe dhe duhej një sebep për të mos punuar.

Ishte pikërisht për këtë arsye që Sali Berisha por edhe të tjerë pranë tij e quajtën Bamir Topin një “horr bulevardi”. Një kod i njohur për korridoret e PD si shantazh apo gjobë që ta linte këtë punë. E Topi nuk e bëri, edhe pse e dinte se do të kishte kosto jo të vogla

Nga sondazhet e fundit që kam zhvilluar, më ka rezultuar se për PD-në e Berishës mund të votojnë sot rreth 360 mijë zgjedhës të këtushëm, ndërsa për partitë e vogla vetëm 75 mijë. Kurse për PS-në, votojnë të paktën 700 mijë zgjedhës të këtushëm (ata të diasporës u pa që anuan dukshëm nga PS-ja).

Për Endri Shabanin kanë firmosur e gjithë Kryesia e PD: Agron Gjekmarkaj, Flamur Noka, Ina Zhupa, Tomor Alizoti, Jorida Tabaku, Klevis Balliu, Oerd Bylykbashi etj.

Në një qytet bregdetar ku dallgët përplasen çdo mëngjes, në të njëjtën mënyrë jeta përplas një nënë për të cilën asnjë ditë nuk i ngjan tjetrës.

8 Dhjetori i 1990 është një ditë kur liria politike fitoi mbi frikën brenda Partisë së Punës, kurse 8 Dhjetori i 2025, është dita kur frika brenda Partisë Demokratike ka fituar mbi lirinë për t’i folur apo për t’i dhënë dorën edhe një kritiku modest të Berishës.

Dikush tha më te drejtë në njërën nga ditët e protestave të 35 viteve më parë në Qytetin Studenti: gjak nuk provokoi ky revolucion po baltë prodhoi me shumicë.

Lideri autokrat nuk është një aksident historik, por pasqyrë e një modeli të brendësuar, që shfaqet në çdo nivel të jetës shoqërore dhe që politika thjesht e formalizon nëpërmjet zgjedhjeve.

Pratikisht nga dhjetori ’90, PD-së i ka mbetur vetëm Sali Berisha, copë një, dhe askush tjetër! Gjasat janë që kështu do të vazhdojë sa të jetë gjallë ai, për t’u ngjitur tek i i plotfuqishmi si kreu i PD, bashkë me vulën në brez edhe logon e PD në ballë.