Edhe në këtë fushatë elektorale dy rastet e para të blerjes së votës apo kërcënimit me dhunë për të mos votuar i përkasin ish LSI, e cila tani udhëheq zyrtarisht koalicionin opozitar. Dy persona tek zona e freskut në Tiranë negociojnë hapur me zë të lartë në kafene blerje votash, ndërsa në Memaliaj kandidati I Ilir Metës shoqërohet në prani të Tritan Shehut nga “të fortë” të zonës që kërcënojnë njerëz me mos marrje pjesë në votime. 

Po t’i hedhësh një sy grumbullimeve të opozitës nga Veriu në Jug do të shohësh pa vështirësi sesi kjo frymë e munguar po i papraprin një lajmi të keq për dyshen Berisha-Meta në zgjedhjet e të dielës. Pak njerëz, pak entusiazëm dhe duartrokitje megjithëse oratori historik 78 vjeçar nuk le epitet e sharje pa përdorur ndaj kundërshtarëve, që të zgjojë pak vëmendje tek dëgjuesi. 

Ai është Luiz Ejlli, një shkodran tipik, i talentuar dhe me aftësi të pashpjegueshme, për të qenë gjithnjë në fokus dhe për të rrëmbyer një adhurim popullor të pagjasë.

Kjo rrugë që po ndërtohet në verilindje të vendit, përfaqëson ndër rrugët më strategjike në ndërtim e sipër të Shqipërisë, pse siguron zhvillimin e qëndrueshëm dhe të ardhmen më të mirë ekonomike të dhjetra mijëra banorëve të zonave të Dibrës, Bulqizës dhe Matit. Rruga e Arbërit, me një gjatësi prej rreth 75 kilometra, do të lidhë Tiranën me Peshkopinë dhe me Dibrën e Madhe në Maqedoninë e Veriut.

Lexova këto ditë një tiranas të dëshpëruar. Thoshte se ishte kthyer në Tiranë kohët e fundit pas shumë vitesh në emigrim dhe kishte mbetur i zhgënjyer dhe shumë i dëshpëruar që në Tiranë gjeti jo qytetin që kishte lënë shumë vite më parë, por një qytet krejt tjetër, me të cilin thoshte se nuk identifikohet dot më.

Të dy djemtë janë moshatarë, edhe shokë. Njëri syresh e di se ka studiuar në Itali, por edhe tjetri- ndoshta, mbase në Shqipëri. Tani ndodhen në dy kampe për votimet në Shkodër.

Edhe në debatin e mbrëmshëm të Edi Ramës me dy gazetarë që janë pranë Berishës, u hap një temë, që herë pas here del në diskutime prej vitesh. Temë, që Sali Berisha dhe enturazhi i tij e ka pasur dhe e ka si kal beteje për qeverisjen e tij.

Ka shumë debate këto ditë për Himarën por jo në Himarë. Kryesisht në shtypin grek atë shqiptar dhe jashtë Himarës. E gjitha ka të bëj me rishfaqjen e tezave nacionaliste të kandidatit ekstremist grek të Partisë Berisha-Meta, Fredi Beleri. 

Shoqata nga dhjetëra deri qindravjçare që mbledhin filantropë, artëdashës, njerëz të biznesit, apolitikë me dëshirën për të ndarë bashkë pasione dhe eksperienca të vlefshme për anëtarët dhe për qytetin. Pse jo dhe në Tiranë?

Kishte kohë, që në portën time nuk trokisnin aktivistë, ndoshta që nga ajo periudha kur « Dëshmitarët e Jehovait », të paktën deri para nja dhjetë vjetësh, të vinin në derën e shtëpisë dhe nuk pyesnin se çfarë vakti ishte, trokisnin, ti hapje derën dhe ato nisnin bisedën për Jehovain sipas librushkave që mbanin në dorë ku flitej për një formë të re të besimit.

Kur Lali garoi me G-99, arritjen më të madhe e kishte tek votat që mblodhi në Urë Vajgurore, ndërsa të ishte për Belon ai asnjëherë nuk kishte për t’u zgjedhur kryetar i FRPD-së. Jo se nuk donte, por se nuk do të arrinte të fitonte edhe përballë kandidatit më të dobët të grupseksionit të PD-së në Paskuqan

Në Lezhë po zhvillohet një betejë e heshtur, por jo më pak e ashpër për fitoren e bashkisë. Si gjithmonë kur ka beteja vendimtare Berisha po përpiqet të demonizojë kundërshtarët duke i faturuar të qena e të paqena, siç bëri të pamundurën t’ia faturonte vrasjen e Nikulaj në llogari Pjerin Ndreut.

Gati e vranë pardje në Mat njërin nga aktivistët e Partisë Socialiste në maxhorancë. Thanë se ishin ‘trockistët’ e opozitës, ku bëjnë pjesë dy ish- presidentët e fajësuar për korrupsion, vrasje dhe dhunë në shkallë kombëtare. Domethënë ishin pakica e pakicës.

Zoti na ka vendosur si popull në një kontinent shumë të veçantë. Në këtë kontinent, që ne e quajmë Evropë, u ngjizën ata që sot janë themelet e zhvillimit të botës, sidomos e Drejta, Filozofia dhe Shkencat. Edhe sot e kësaj dite ky mbetet, sipas mendimit tim, vokacioni thelbësor i Evropës: të çojë përpara kërkimin rreth këtyre aspekteve, që qëndrojnë në themelet e zhvillimit të botës moderne, pa harruar reflektimin mbi çka qëndron përtej tyre. Evropa o bën këtë, ose bie!

Javën që shkoi, në harkun e 48 orëve, Beogradi u bë skenë e dy vrasjeve masive. E para ndodhi në një shkollë të kryeqytetit Serb, e dyta në 2 – 3 fshatra pranë tij.

Me 14 maj do ta kuptojmë nëse Shqipëria nuk u bën më “skonto” askujt që kapërcen radhët e gjata, rigoroze dhe të mundimshme  të jetës, qoftë edhe të një shkolle,dhe kemi ardhur vërtetë në pikën e artë të zhvillimit tonë kur njerëzit dimë t’i peshojmë nga ajo që bëjnë dhe jo nga ajo që thonë e premtojnë, apo përfaqësojnë. Qoftë ai Saliu apo Iliri.

Në një situatë normale, nëse do zbatoheshin ligjet e shtetit shqiptar, opozita Berisha-Meta kishte plot arsye të ankohej. Ajo do kishte më pak kohë televizive gjatë fushatës dhe akoma më keq nuk do kishte lek për fushatën. 

Dalja e sotme e Sali Berishës, vetëm 5 ditë pas zgjedhjeve me një deklaratë zyrtare për çështjen e pagave, duket se është një devijim i axhendës së tij elektorale. Ai, doli në një konferencë shtypi ku i kërkoi kryeministrit që të sjellë sa më shpejt projektligjin e ri për pagat, pasi deputetët përkrah tij do ta votonin menjëherë.

Në një nga këngët e Mjeshtrit të Muzikës Popullore Shqiptare Isuf Myzyri (Ustai nga Elbasani) thuhet ndër të tjera, “Thoma Kalefi trim me nam, e dha jetën për vatan”. Në 9 Maj, u mbushen plot 79 vjet nga krimi i pabesë i Ballit Kombëtar, ndaj drejtuesit komunist të Qarkorit të Elbasanit Thoma Kalefi.

Askush nuk e di në se Qeveria e Pajtimit Kombëtar do të shpëtohet apo do të hidhet poshtë. Në qoftë se Berisha do të lejohet të quhet përsëri President i Shqipërisë, planin e parë ky e ka kundër Qeverisë së Pajtimit. Intriga është kjo: Kryeministri Fino “ka shkelur Kushtetutën, sepse ka takuar popullin e Jugut.