Çekiçi i drejtësisë nuk bie më për të rikthyer rendin kushtetues dhe moral, por për të ruajtur status quo-në, për të mbrojtur një ose disa pushtete, që kanë mësuar të strehohen në labirintin e interpretimit pa “puls” kushtetues. Në vend që të jetë mjet për të rivendosur ekuilibrin shoqëror, drejtësia është shndërruar në armaturë e pushtetit të saj.

Aktori Binaj ishte ndër themeluesit e parë të lëvizjes "Shqipëria bëhet", por me siguri për arsye profesionale dhe punësimi e kishte të pamundur të vazhdonte angazhimin e plotë politik.

Burimi i konflikteve të pronësisë në Shqipëri nuk janë gjykatat, por ligjet e votuara në parlament, të cilat cenojnë të drejtën e pronës. Ato burojnë nga ligji famëkeq 7501, që ndaloi kthimin e pronave tek ish-pronarët dhe njohu zaptuesit si “tokë e xanun”.

Kush e ka ligjërisht përgjegjësinë e sigurisë së mjediseve të gjykatës; KLGJ apo qeveria, kjo duhet të ndahej e do të duhej të ndahej menjëherë në çdo shtet që e quan veten pjesë e standarteve të Bashkimit Eruopian.

Reagimet e institucioneve të shtetit dhe të drejtësisë tregojnë një kapitullim. Nëse mendoni vërtet se në të ardhmen gjyqtarët do të jenë të sigurt, se do të bëni thjesht një tender për një skaner më të mirë, apo do të forconi Kodin Penal për mbajtjen pa leje të armëve, thjesht po ndihmoni vrarësit.

Tregu ynë i mbushur me prodhime që shkëlqejnë nga dylli dhe kimikatet që kanë për t’i rezistuar kohës, tregojnë degradimin e bujqësisë e cila përtej rrezikut të madh shëndetësor ka një kosto shumë të lartë ekonomike.

Florian Binaj vjen në këtë garë pa asnjë eksperiencë administrative apo menaxhimi. Ai është një artist i aftë por asgjë nuk na thotë dhe nuk na bën të besojmë së është gjithashtu një drejtues i aftë.

Pranimi i Berishës për të mbështetur kandidatë të pavarur tregon pikë së pari atë që ia kemi thënë e stërthënë prej vitesh me radhë: Nevojën e opozitës për tu reformuar e për të prodhuar një fytyrë të re

Kjo ditë ku ndodhet sot ish PD-ja, u iniciua nga Sali Berisha, por u mundësua nga mijëra militantë e simpatizantë të cilët e mbështetën projektin e tij për një PD ku ka vetëm besnikë të verbër, ku promovohen vetëm njerëz të cilët s’kanë asnjë mendim e gjykim, asnjë guxim dhe fuqi karakteri, por veç i binden dhe i nënshtrohen Sali Berishës.

Prova e vështirë dhe meritat për të drejtuar Tiranën janë në ligjet e shkruara, por më së tepërmi në jetën sekrete, personale, të secilit kandidat. A e ka dashur në çdo grimcë qytetin që synon ta drejtojë? Tirana jep shumë dashuri, por Tirana edhe nuk fal.

Nëse opozita do të mundë Ramën, duhet në fillim të mposhtë veten: të ndajë të ndershmit nga të korruptuarit, progresistët nga regresivët, dhe europianët nga ata që shohin politikën si mall pazari.

Sot, Berisha nuk është më as burrë shteti, as udhëheqës opozite, as zë i një epoke që lamë pas. Ai është kthyer në një siluetë politike që endet si fantazmë mbi rrënojat e një partie që dikur ishte forca më e madhe opozitare në vend.

Pamjet e fundbotëshme të luginës rrinë varur mbi male si mbi muret e një Galerie Arti në natyrë me përmasa kolosale. Gravurave mahnitëse mbi faqe malesh u mungojnë vetëm kornizat kilometrike. Që mund të bëhen. 

Partia Demokratike, e cila personifikohet me Familjen Berisha, ka zhvilluar një frikë ndaj zgjedhjeve. Nuk është frikë irracionale, por pasojë e traumave elektorale. Ka 16 vite që humbet çdo palë zgjedhje; lokale, qëndrore dhe të pjesshme.

Primaret do të organizohen brenda javës, pasi nuk ka shumë kohë për t’u vonuar, por bashkë me këta që u vetofruan do të futen edhe kandidatët që ofrojnë partitë e tjera opozitare.

Kjo platformë dixhitale vizionare shërben si një arkiv i gjallë, i dedikuar për të rindërlidhur komunitetet me trashëgiminë e tyre të vjedhur apo te humbur si dhe për të rritur vemendjen globale mbi vjedhjet dhe grabitjet e pa ligjshme kulturore si dhe për të nxitur përpjekjet për kthimin e objekteve të vjedhura ne vendet e tyre

Pa kaluar dy muaj, Partia Komike Demokratike ka banalizuar tërësisht procesin më të rëndësishëm elektoral, duke e kthyer garën për bashki në një parodi të estradës së Tironës.

Ndërtimi i aeroportiti të Vlorës në një zonë të mbrojtur ku ekosistemi është i tillë që nuk ta mundëson atë sepse shkatërrohet hapësira Karavasta -Nartë që është habitati apo shtëpia e Flamengove, pelikanëve dhe zogjve të tjerë migratorë, i detyroi këto shoqata që të ngrinin zërin, të protestonin dhe ta ndërkombëtarizonin këtë çështje.

Në çastet kur askush nuk po e akuzonte PD-në se po bojkotonte zgjedhjet, një tezë e tillë dukej krejt e pakuptimtë, mirëpo e vërteta e ‘mosbojkotit’ u shfaq sot, bash pas mbledhjes së kryesisë, kur Berisha dora vetë do të deklaronte se kjo parti nuk do të nxjerrë kandidat.

Historia ka shembuj të qartë se si çasti i duhur, përgjegjshmëria dhe marrja e përgjegjësive krijojnë liderin e duhur. Churchill do të kishte mbetur një politikan mesatar pa Luftën e Dytë Botërore. Ai u kthye në lider ngaqë Londra digjej dhe duhej dikush që të mos dorëzohej.