SPAK ose GJKKO duhet të ndryshojnë masën e arrestit me burg për Erion Velinë, për disa arsye ligjore dhe kushtetuese.

Me këtë vendim, Kushtetuesja ka rikthyer e fuqizuar së pari sovranitetin e votës së qytetarëve që e kanë zgjedhur Erion Veliajn tre herë në krye të Bashkisë, numra që janë më shumë se 10 herë më shumë se një deputet, i cili as mund të rrëmbehet, as mund të arrestohet, e as mund të shantazhohet nga proxy mediatikë të ndryshëm.

Është e vërtetë se në BE dhe vendet anëtare vlerësojnë se Shqipëria ka sfidë të madhe krimin e organizuar dhe krimin serioz. Por ajo që është vlerësuar, është vullneti i Shqipërisë që pa rezerva ta luftojë këtë dukuri në bashkëpunim policor edhe me vendet anëtare të BE-së.

Pak mbi të 30-at, serioz, i sjellshëm, i kujdesshëm, kallauzi im nëpër Zboqëri, Stilian Belishta, marrëzisht i dashuruar pas vendit të vet, të mahnit me dijenitë e thella për Zboqërinë dhe Shqipërinë, historinë, gjeografinë, gjuhën, botanikën, zoologjinë, traditën, folklorin e tyre.

Një sistem energjetik i balancuar nuk është vetëm çështje teknike, është çështje sovraniteti. Nëse një ditë reshjet mungojnë, dielli nuk mungon. Në 5 vjet, investimet në fotovoltaikët janë rritur me 36 herë, nga 15 milionë euro në 550 milionë euro!

Rreth kryetarit të Partisë Demokratike është rikrijuar një efekt oborri...

Fatos Nano interpretohet si liberal duke e hamendësuar me mendimin politik dhe me ushtrimin e funksioneve! Në fakt ndoshta ishte ndër të paktët që kuptonte se liberalizmi ishte e vetmja rrugë për Shqipërinë e dal nga diktatura!

Tranzicioni shqiptar nuk pati asnjëherë ndarje me të shkuarën, por ishte vazhdimësi e saj me petka të tjera.

Në Shqipëri, ndalimi i përdorimit të celularëve nga drejtuesit e automjeteve ka kohë që është përfshirë në Kodin Rrugor, por gjoba është relativisht e lehtë dhe Policia Rrugore nuk e ka prioritet ndalimin e shkelësve të nenit përkatës të kodit.

Fjala e Kryeministrit Edi Rama në Ceremoninë shtetërore të lamtumirës për ish Kryeministrin e Shqipërisë dhe kryetarin themelues të Partisë Socialiste të Shqipërisë, Fatos Nano

Nga momenti kur modelet e para të inteligjencës artificiale gjenerative u bënë gjerësisht të aksesueshme për përdoruesit, ato janë shoqëruar edhe me dilemën nëse IA do të arrijë ose jo që një ditë të zëvendësojë kreativitetin njerëzor dhe me ‘kreativitet’ nuk dua të nënkuptoj vetëm ndërmarrje artistike, por aftësinë për të abstraguar, si edhe për t’i dhënë zgjidhje problemeve të ndryshme.

Fatos Nano nuk ishte thjesht kryeministri i disa qeverive. Sepse për ata që s’e mbajnë mend, në 8 vite e ndau zyrën e Kryeministrisë disa herë me Ilir Metën e Pandeli Majkon.

Kanë mbaruar 70 përqind e punimeve. Nënkalimi i hekurudhës dhe mbikalimi automobilistik janë përfunduar

Por sot mes historianëve sllavë ka një çudi pesimiste për ta se si shqiptarët, më në fund, sërish janë në Ballkan një popullsi me tetë milionë shqiptarë, nga të cilët sot rreth gjashtë milonë shqiptarë jetojnë në Shqipëri në Kosovë dhe në Maqedoninë e Veriut.

Ndryshe nga kultura politike që Nano futi në politikën shqiptare më 1992, PD-ja, e cila mori pushtetin në mars 1992 dhe e humbi atë në korrik 1992 në zgjedhjet lokale, u përgjigj ndaj rënies së besimit popullor me arrestimin e Fatos Nanos.

Nderimi per ushtarin Peter Twiddy, edhe pse kaq vitesh nga kjo perleshje Boterore, tregon me te vertete respektin qe kombet e civilizuara kane per herojte e tyre.

Drita e Fatos Nanos qëndron në aftësinë e tij për të krijuar një alternativë politike reale ndaj pushtetit të Sali Berishës në vitet ’90-’97. Ai ishte ndër të paktët që solli një diskurs racional, liberal dhe të matur në një klimë politike të polarizuar e të ngarkuar emocionalisht

Fatos Nano ikën nga kjo botë si lideri politik që dha dorëheqjen nga politika aktive qysh në moshën 53 vjeç, duke ua përplasur derën në fytyrë atyre që kanë vendosur të vdesin në zyrën e kryetarit të partisë apo në poltronat e parlamentit.

Ai e ushtronte demokracinë si kaprico, inatin si shaka, humorin si detyrë, debatet si punë, largimin si pushtet dhe pushimin mes largimeve si fillim. 

E njoha Fatosin në fillim të viteve ’90, në një periudhë kur Shqipëria po dilte nga nata e gjatë e totalitarizmit. Ai i përkiste asaj gjenerate të parë, të guximshme reformatorësh që besonin se liria, demokracia dhe drejtësia sociale mund të zinin rrënjë në një shoqëri që kishte njohur vetëm izolim dhe shtypje.