Drejtësia në Shqipëri duhet të evoluojë, nga ndëshkuese, në Drejtësi që thërret me zë të lartë  se kush është fajtor, por edhe kush i pafajshëm, kush është gënjeshtar, por edhe kush viktimë, kush grabit dhe por kush punon me ndershmëri dhe bën dasmën e fëmijëve me kokën lart, pa turbulluar një popull të tërë.

Teatri është një rezultat i kulturës të një vendi, të zhvillimit të historisë, ngjarjeve dhe në kompleks përfaqëson një vend siç është kur kemi të bëjmë me skena të vendit dhe jo në rastet e skenave të huaja. Teatri i çdo vendi pasqyron shoqërinë e vendit ku zhvillohet

Këtë frazë Erion Veliaj do ta dëgjojë nga ekrani i televizorit në qelinë e IEVP Durrës, ose nga ata me të cilët bashkëjeton prej shkurtit 2025 si i paraburgosur. Të shkarkuan, Erion.

Në Shqipëri nuk ka as qeverisës që qeverisin, as qytetarë që qeverisen, por një grup të vogël njerëzish që sundojnë, përfitojnë e fitojnë dhe pjesa tjetër e popullsisë që grabitet e varfërohet çdo ditë, çdo javë, çdo muaj, çdo vit, çdo stinë qeverisëse.

Një reagim dukshëm cinik ndaj Adriatik Lapajt, por me satirë e jo me të shara. Por ç’mdodhi? Adriatik Lapaj, doli në media, duke trashur zullumin, ku justifikoi emërimin e tezes së tij si një “manovër kundër sistemit dhe tradhëtarit Endrit Shabani”.

Koalicioni Berisha-Meta mund të zgjedhin opsionin e bojkotit të zgjedhjeve në Bashkinë Tiranë, në qoftë se ato zhvillohen së afërmi. Dhe justifikimi në këtë rast do të jetë se ato nuk do të jenë të lira e të ndershme…

Ndryshimet e kësaj natyre të kushtetutësese nuk mund të ndodhin më përmes Kuvendit apo ushtrimit të votimit të këtij të fundit, por duhet të aplikohet më në fund referendum! Kjo lloj reforme kushtetuese prek interesa dhe përfaqësime të gjëra dhe për pasojë qytetarët duhet të kenë të drejtë të shprehim aprovimin apo diasprovim.

Pata ngurrim të vij, sepse të qëndrosh këtu në Bryzh, është shumë më e vështirë sesa të qëndrosh në Bruksel sepse do të thotë të qëndrosh përballë historisë, përballë legjendave, përballë shpirtrave që i pëshpëritnin çdo fryme...

Fatos Nano, është një nga personazhet politikë që kanë qenë disa herë në postin e kryeministrit të vendit, protagonist i epokës së ndryshimeve të viteve 90, me rol kyç në kohëra të trazuara siç ishin vitet e fundit të atij dhjetëvjeçari.

Besnikët janë ata që vazhdojnë t’i rrinë pranë Berishës, duke e konsideruar ende si “udhëheqës të përjetshëm”. Ata nuk janë thjesht individë të përkushtuar, por shpeshherë përfitues direkt të pushtetit të mbetur: poste, influencë, kontrata dhe mbrojtje.

Premtimi për revolucion shërbeu vetëm për luftën e brendshme në PD, për mobilizim emocional të militantëve, për marrje të vulës dhe të selisë, për kontroll të plotë të grupit parlamentar dhe të partisë, por në fund po shohim se rikthimi dhe ulja në tryezë është fakt i padiskutueshëm dhe domosdoshmëri për vijimin e lojës politike.

Po ecnim me veturë në Ksamil para disa javësh. Nga një veturë para nesh (me targa të Shqipërisë) së pari u hodh një letër. Menduam se ishte hedhje e paqëllimshme. Pas ca metrash u hodh edhe një masë e padefinueshme bërlloku.

Zhurmë, mermerë të lartë, muzikë live, gota shampanje, foto fustanesh. Një paradë boshe që nuk dëshmon as dashuri, as klas – vetëm etjen dëshpëruese për të treguar se janë “dikush” mbi një popull që mezi mban frymën.

Për një shoqëri si jona me ulje-ngritje të vazhdueshme, batërdi burokratësh, kaotizmin dhe befasitë e panumërta ka edhe një sens që lidhet me rrotacionet e shpeshta (jo në politikë por në punësimin) dhe mungesën e respektit të karrierës dhe traditës.

Edi Rama dhe mazhoranca mund edhe të bënin një akt politik hipokrit që t’i linin më shumë apo vende të tjera kryetaresh komisionesh për opozitën, por e gjitha kjo nuk do të ishte politikë, por një bamirësi e shtirur që do të fyenin rolin real të një opozite.

Fjalimet vjetore për gjendjen e BE-së nuk kanë arritur as për së afërmi të kenë efektin e fjalimeve të presidentëve amerikanë e as të tërheqin vëmendjen jashtë rrethit të brendshëm të Brukselit, e sidomos jo jashtë BE-së.

Këta të Hagës janë njerëz realë që kanë prirë në luftën për çlirimin dhe krijimin e shtetit të Kosovës para 26 vjetësh përkrah aleatëve të mëdhenj Perëndimorë, kanë themeluar Republikën, e kanë udhëhequr deri sa, qëllimisht, erdhi Haga.

Sala nuk i ka mirë punët as me të vetmen përrallë. Sala përrallën nuk e rrëfen. Sala përrallën e pshurr. Përralla disgustose investigative e Salës me hajdutë dhe halabakë mbetet pellg shurre te këmbët e Salës.

Në vend që të japë llogari për hetimet dhe gjykimin e tij, duke sikur kreu i PD-së është duke hetuar dhe gjykuar Altin Dumanin. Sot, madje, përshëndeti dhe siguroi edhe Departamentin Amerikan të Shtetit që hetimi do jetë gjithëpërfshirës për të gjitha krimet që ka kryer drejtuesi i SPAK-ut.

Autogolat që po e shndërrojnë Kosovën në lojë të humbur? - Ndërsa Perëndimi kërkon maturi dhe koordinim strategjik, qeveria shpesh ka zgjedhur kokëfortësinë, duke e shndërruar Kosovën nga partner në pikëpyetje.