Tmerr!!! Unë kam neveri për gazetarët me dy ora! Kam neveri për shkëlqimin e tyre të rremë prej 30 mije eurosh! Unë kam neveri për gazetarët që si mision kane paradhomën e deputetit, ministrit, kryeministrit apo kryetarit te bashkisë.

Ka të paktën katër fushata, duke përfshirë këtë të tashmën që nga 2017-a, që Edi Rama e ka thuajse të njëjtë mesazhin politik për zgjedhjësit

Zgjedhjet e dështuara të së dielës në veri të Kosovës e kanë  vënë qeverinë e Kosovës në pozitë të vështirë pasi tani mund të akuzohet lehtë si një rrëmbyese e të drejtës së serbëve për përfaqësim politik dhe si një qeveri që nuk respekton standardet e një shoqërie demokratike. 

Ka 32 vjet që ripërsëriten të njëjtat fjali shabllon nga opozita në çdo fushatë elektorale si, “takimet derë më derë, kokë më kokë, shtëpi më shtëpi, dyqan më dyqan”, dhe nuk u premtojnë pak, por një “thes me arritje pas fitores”.

Na pëlqen apo nuk na vjen mirë, duam ta besojmë apo nuk duam t’ia dimë, Edi Rama është politikani shqiptar që ka zemëruar më shumë se askush tjetër pjesën më të madhe të atyre shqiptarëve që kanë mundësi të kenë një stol në tryezat e mediave kryesore të vendit, të kenë mundësi të shfaqen në lloj-lloj portalesh dhe të krijojnë idenë se Rama është e keqja më e madhe e vendit dhe madje, sipas Lubonjës është më i dëmshëm se edhe vetë Berisha.

Qyteti 2500 vjeçar i lënë në harresë totale këtu e 80 vite. Qyteti më strategjik i trojeve shqiptare, pika e vetme tokesore lidhëse me Europen që kaq shume e duam. Qyteti rebel që ka qënë kundra cdo lloj diktature sot më shumë se kurrë është në gjumë

Kurrë më parë situata politike e Shqipërisë nuk ka qënë kaq e brishtë. Parëmbrëmë arriti në pikën më interesante

Pas Tiranës, sytë dhe mendja e të gjithëve në zgjedhjet lokale të 14 majit janë drejtuar në trekëndëshin Elbasan-Durrës-Shkodër. Janë tre bashkitë që pas kryeqytetit gara pritet të jetë nga më të fortat, më interesantet dhe me shumë rëndësi politike për të dy forcat e mëdha PS dhe koalicioni “Bashkë fitojmë”.

Opozitarët që në të njëjtën kohë baltosin ambasadoren SHBA dhe deri presidentin dhe gjithë administratën amerikane se deklaroi “non grata” idhullin e tyre, për Belindi Këlliçin, SHBA bëhet papritur një fanar ndriçues, që zbut verbërinë dhe bëhet garant kundër falsifikimit të dokumenteve.

Kam lindur në vitin 1990, teksa mendjet utopike mendonin se ndryshimi do të vinte shpejtë, beftasi, duke ndryshuar së pari njerëzit, sistemin politik apo atë ekonomik, ndërsa realistët morën rrugët e u nisën pa kthim. Sot, jemi në vitet 2020, kur shumica e bashkëmoshatarëve të mi janë larguar e të tjerë largohen vazhdimisht. A është kjo fatkeqësi në jetën shoqërore, një dramë e krijuar me regjisorë të shumëfishtë ku secili ka përgjegjësinë e tij?  

Zgjedhjet të cilat pasojnë krizën e nëntorit të vitit të shkuar, kur Albin Kurti tentoi të ndërmerrte një operacion policor ndaj veturave me targa jo legale të Kosovës, nuk i dhanë një zgjidhje politike problemit. Në atë kohë serbët u larguan nga pushteti lokal, sistemi i drejtësisë dhe policisë dhe kërcënuan se nuk do integrohen më në institucionet e Kosovës.

Mediat dhe zyrtarë të Partisë Socialiste janë marrë 24 orët e fundit me një lapsus të dyfishtë kujtese të Sali Berishës, teksa prezantonte kandidatët në Kavajë dhe Përmet.

Sali Berisha rrezaton një bezdi dhe në fytyrë në takimet e tij të vakëta në Jug të Shqipërisë. Dhe nuk ka faj. Përveç distancës kulturore, e ka më të madhe bezdinë politike për mungesën e mbështetjes. Takimet e tij në Qarkun e Gjirokastrës e rrezatonin këtë fundjavë këtë bezdi.

Deklarata e Sali Berishës te Arjan Çani, se ambasadorja amerikane ka kërkuar arrestimin e tij, tashmë nuk përbën më një obsesion apo mankth personal i tij. Dukshëm kemi të bëjmë me një lëvizje politike, e cila ka një synim të caktuar, për faktin se nuk bëhet për herë të parë.

Kaloj shpesh pasditeve nëpër Sheshin Nënë Tereza dhe sa herë ndodhem mes bardhësisë së mermertë të ndërtesave që e rrethojnë  ndalem një çast për të kundruar  një lojë shkëlqimtare dritash të kuqërreme e ngjyrë ari mbi faqet e ndërprera të fasadës së lartë e të harkuar të Stadiumit Arena, që ngrihet nga pas.

"Masteclass" ose në shqip "Klasa Mjeshtërore" në vetvete është mësim i hapur ku shkëmbehet përvoja formuese artistike në ndihmë të një procesi të pandalshëm ku gjithkush përfiton.

Duhet të sqarojmë një koncept, që mbase nuk shkon me titullin e shkrimit: Në shkencat politike, “Sindromi i lodhjes demokratike” (referuar literaturës), ka të bëjë me lodhjen e votuesve në demokraci dhe vjen si shkak i apatisë së elektorateve të demokracive përfaqësuese, që u kërkohet të votojnë shumë shpesh.

Dy ditët e fundit Foltorja e Berishës e ka humbur qetësinë. Ata që deri më sot përpiqeshin të injoronin PD zyrtare dhe ishin të qetë nga KQZ për shkak të Celibashit, befas e kanë humbur qetësinë. Katër anëtarë të KAS që votuan për vendosjen e emrit të Ilir Metës në fletën e votimit janë bërë tabelë qitje dhe po linçohen publikisht, edhe pse është një nga institucionet konsesuale të zgjedhjeve.

"Zonjave" dhe "zotërinjëve" anonim të cilët rrjeshtohen qorrazi pas Sali Berishës dhe shpurës së tij të turpit, ju them të tregojnë fytyrën, ashtu siç tregojnë vetën në shënimet e tyre, sidomos kur bëhet fjalë për PD-në zyrtare, për liderët e saj dhe për përsonazhe të rëndësishme si opinionist, gazetar, publiçistë, shkrimtarë etj.

Përgjigjia është e thjeshtë: Kush fiton, vazhdon mbetet në politikë. Por a do largohet humbësi?