Lajmet e fundit mbi skandalin “Mogherini” në Bruksel kanë ngritur një sërë pikëpyetjesh në opinionin publik në Shqipëri lidhur me burokracinë dhe efikasitetin e projekteve që zbatohen me fondet e BE-së.

Foltoret e Berishës e kanë identifikuar PD me një tufë budallenjsh dhe herë pas here ndonjë të çmendur që bëhet viral për broçkullat që këput, kurse kjo e Durrësit e identifikon PD me djem të rinj, plot energji dhe ide të tyre të thjeshta se si duhet të ringrihen dhe bashkohen.

Si gjithnjë, opozita shqiptare e drejtuar nga Sali Berisha ishte në delir për këtë arrestim! Që nga kreu i PD e deri tek ‘ushtari’ më i fundit i kësaj partie, nuk janë shumë në fakt pasi kanë ‘firuar’ goxha në këto 12 vite qëndrimi në opozitë dhe akoma më shumë pritet në të ardhmen kur të bëjnë 16 apo 20 vite jashtë pushtetit, pra të gjithë në opozitë kanë qënë në delir për këtë vendim të prokurorëve dhe gjykatësve belgë, të cilët ‘mbyllën në paraburgim komunisten Mogherini’!

Në takimin e Salianjit tek pjesëmarrësit nuk kishte dëshpërim se nuk dimë nga t'ia nisim, por kishte vëmendje për të dëgjuar ndonjë sinjal shprese!

Për të cilën xixat hidhen sa herë shohin ndonjë revolucion në pjesë të ndryshme të globit, duke e futur në byrsën virtuale me shpresën e importimit. Më e freksët ishte rasti i protestave në Bullgari.

Ditën kur do të diskutohej buxheti për vitin 2026, opozita ndezi Parlamentin, bëri obstruksionizëm dhe nuk lejoi asnjë anëtar të qeverisë apo edhe kryeministrin që të paraqitte atë. Ditë më vonë u kujtua dhe thanë që tani ejani na e paraqisni buxhetin. Një tallje e pështirë.

A mund të pezullohet veprimtaria e një anëtari të qeverisë? Ka të drejtë një gjykatës dhe një prokuror që të largojnë nga detyra deputetin ministër apo ministrin deputet? A ka shkelur gjykata e posaçme kompetencat e kryeministrit kur kërkon pezullimin e anëtarit të kabinetit? Dhe mbi të gjitha, a ka frakturë të parimit të ndarjes, kontrollit dhe ekuilibrit të pushteteve?

Reformat që ishin në përputhje me Dejtonin, siç janë formimi i forcave të armatosura dhe i gjyqësorit të përbashkët, dëshmojnë se Dejtoni mundësonte zhvillimin e shtetit, por ato u bllokuan ose u sfiduan më vonë nga të njëjtët politikanë që i kishin mbështetur fillimisht, shkroi Murphy.

Teksa rreth 500 mijë banorë të rritur këtu votuan për koalicionin e “Shqipërisë Madhështore” të udhëhequr prej Berishës më 11 maj, tani më rezulton se atij i kanë mbetur vetëm 360 mijë simpatizantë. 

Ndryshe prej vitit 2021, sot ska asnjë rebelim kundër kryetarit dhe rrethit të tij! Edhe pse janë humbur zgjedhjet shumë më thellë se në vitin 2021, askush nuk po akuzon kryetarin aktual se i shiti zgjedhjet.

Pavarësisht se si e portretizon Berisha dhe enturazhi i tij i ngushtë, ajo që ka më së shumti vlerë, është qëllimi real i Ervin Salianjit, Ilir Alimehmetit, Aulon Kalasë dhe i emrave të tjerë në atë takim.

Për shumë vite është pretenduar me njëfarë vetëkënaqësie institucionale se Brukseli ishte imun ndaj korrupsionit. Ishte krijuar ideja se korrupsioni është një problem i atyre “jashtë Unionit”. Rasti Mogherini e çan këtë fasadë.

Kjo ka shumë rëndësi që opinioni publik të edukohet jo vetëm me ligjet por edhe me qetësinë me të cilën ata që gjykojnë shkelësit e ligjit shkelin vetë me të dy këmbët ligjet që garantojnë liritë themelore të njeriut.

Berisha sot për fat të keq nuk ka lidhje me misionin e tij në të kaluarën, me idealet e tij apo të demokratëve e madje nuk ka lidhje as me Berishën që demokratët kishin njohur e përkrahur më parë.

Realisht sot ka ndodhur një aktivizim i rëndësishëm i prokurorisë së Brukselit në lidhje me fondet komunitare, ku Federica Mogherini ëshhtë ndaluar, jo arrestuar me vendim gjykate.

Ku qëndron e gjithë kleçka e PD-së, e cila po sillet në mënyrë hipokritike me njerëzit e saj dhe pse nuk merr vendimi siç i takojnë një force serioze politike? Përgjigjja është se PD vuan nga paranoja e tradhëtisë dhe nga sindroma e pazarit me pushtetin.

Opozita pa zemrat e opozitarëve është thjesht një strukturë burokratike, jo një forcë politike e aq më pak forcë që duhet të frymëzojë për përmbysje të madhe siç realisht ka nevojë Shqipëria sot.

Sistemi i sotëm postreformë lejon futjen në sistem të turlilloj anonimi, që di të bëjë pikë në KED, dhe për ti hequr nga sistemi nuk i heq dot. Aq më pak këtë e bën Kryeministri.

Prej pak vitesh po përjetojmë nëpërmjet SPAK një pushtet përbindësh që ka mundësinë të shkatërrojë karriera, jetë, pore dhe të ndikojë në mjedisin politik të vendit. Po sa vërtetë kjo mund të jetë reale?

Diktatura u rrëzua, por ajo çka u ngrit mbi rrënojat e saj ishte një tjetër formë kontrolli—më e sofistikuar në fasadë, por po aq primitive në përmbajtje. Një demokraci e deformuar, më e afërt me “demo(n)kracinë”, ku pushteti nuk funksionon si mekanizëm garancie për të drejtat, por si eshkë që ushqen logjikën klanore-katundare të sundimit.