Në planin kushtetues, raportimi i prokurorisë para Kuvendit nuk është problematik në vetvete. Ai ekziston edhe në shumë demokraci të zhvilluara. Por ndryshimi është se në ato vende, raportimi bëhet për politikat e ndjekjes penale dhe për performancën institucionale, jo për hetimet konkrete

Senati, është një dhomë parlamentare ku si model general përfaqëson vendet e mëdha, ku në një panel ka përfaqësuesit e zgjedhur të popullit në mënyrë proporcionale, e në tjetrn përfaqësuesit e rajoneve, përkatësisht diversitetit rajonal. 

Zgjedhjet e Prillit 1992- Shënuan një rritje të indiferentizmit popullor kundrejtë një politike të mbyllur në skemat e saj të krijuar që nga mbarimi i Luftës II Botërore si e paaftë për t'u rinovuar edhe pse vendi ishte i përfshirë në ndryshime historike dhe epokale.

BE-ja ka vendosur masa ndëshkimi ndaj Kosovës për shkak të “veprimeve unilaterale” (si p.sh. shkuarjen e kryetarëve të komunave në zyrat e tyre), ndërsa nuk ka bërë as edhe një veprim të vetëm për të sanksionuar shtetin në të cilin udhëheqësi i vetëdeklaruar i aksionit paraushtarak në Banjskë gjendet në liri.

Si shoqëri përjetojmë një boshllëk të theksuar dramatik, që fatkeqësisht institucionet, qoftë shtetërore, qoftë edhe fetare, nuk kanë aftësinë për ta mbushur dhe të kryejnë rolin e shkarkuesit dhe të qetësuesit mendor të një shoqërie të ngarkuar nga stresi dhe ankthi i pasigurisë. 

Ne e kaluam me sukses “pengesën statistikore Serbi”. Dhe pas asaj pengese të kaluar, një rrugë më e gjerë na është hapur statistikisht për të shkuar në Botëror…

''Flori e ka shumë të thjesht të bind gjithë Tiranën që është i pavarur duke nënshkruar një deklaratë publike tek Noteri që: 20 oligarkët e PD-PS me emra të veçantë dhe publike nuk do marrin asnjë tender apo leje ndërtimi''

Në çdo epokë që ka frikë nga vlerat, shfaqet përsëri Prokrusti. Jo më si mit që pret këmbë e zgjat trupëra, por si doktrinë moderne që shkurton personalitete dhe shtrin mendjet në gjatësi të barabarta. Në emër të “barazisë”, epoka jonë ka shpikur një formë të re dhune — uniformizimin e shpirtit.

Kuvendi i Republikës së Shqipërisë as kupton detyrën e tij, as kupton detyrat e Republikës së Prokurorëve dhe Gjyqtarëve, dhe as ka ndërmend të vendosë balancë midis pushteteve në Shqipëri. Ata sillen thjesht si njerëz të frikësuar, ngaqë e dinë se çfarë kanë bërë.

Ulërijnë, shajnë, shpifin, bërtasin për “të vërtetën” dhe “drejtësinë”, por po t’i shohësh në sy, sheh një boshllëk moral që të ftoh gjakun. Këta janë të ligët, ata që nuk ndihen keq kur baltosin, por ndihen të rrezikuar kur dikush thotë të vërtetën.

“Republika e Prokurorëve”, edhe pse përdoret prej kohësh tashmë në Shqipëri nuk është një term i yni. Njëjtë ka kohë që vende të ndryshme të Perëndimit, përkatësisht ku pushtetit janë të ndara dhe ka demokraci, pasi në Lindje ekziston ai sistem që ne kemi pasur. Ku prokurori është thjeshtë një çekiç i pushtetit politik.

Këta tre shqiptarë idhnakë e dinakë, secili i bindur se Shqipëria e Kosova janë kostume që ju rrinë ngushtë në shpatulla dhe se ata meritojnë të udhëheqin shumë më shumë se shqiptarët, në rrethana të ndryshme, por me mënyra të njëjta, e kanë rrudhur atdheun e tyre vetjak deri në përmasat e zyrave respektive.

Ndërsa Fatos Nano po lufton në spital mes jetës dhe të përtejmes, duhet t’ja njohim atij lideri politik meritën e vyer që i pari mes të gjithëve ua hoqi frikën shqiptarëve për të thënë rreth tij çfarë të donin e si të donin; media e politikanë kundërshtarë. Fatos Nano falte... liri!

Madje, mendoj se kur flasim për uljen e numri të deputeteve duhet të kemi parasysh shumë variabël të tjerë që lidhen me realitetet territoriale, historike, zhvillimin infrastrukturore dhe kjo gjë duhet të bëhet përmes një konsultimi të gjerë dhe duhet të bëhet përmes një referendumi.

Berisha mendon se shteti funksionon mbi fakte të servirura nga “qytetari dixhital” (apo letrat anonime), apo dhe policia, prokuroria dhe gjykatat duhet të punojnë vetëm në informacione të marra nga “qytetari dixhital”.

Seanca e raportimit të institucioneve të drejtësisë u kthye në një spektakël që dështoi në mënyrë po aq spektakolare në ushtrimin e funksionit të saj kushtetues. Një pjesë e deputetëve u përfshinë në pyetje absurde, pa lidhje me detyrën e tyre për të garantuar ekuilibrin e pushteteve.

Raportimi i kreut të SPAK-ut Altin Dumani për veprimtarinë vjetore në Kuvend, u kthye në një seancë paradoksi ku 'baba' i pandehur për korrupsion dhe çunat i tij politikë mësynë prokurorin duke e sharë dhe i kërkuar llogari se pse i kishte i kishte marrë nën hetim për korrupsion dhe pastrim parash. 

Njerëzit ndërrojnë flokët, dhëmbët, madje edhe fe, por PD-ja s’e ka ndërruar kurrë kryetarin. Edhe kur ka eksperimentuar duke paraqitur ndonjë figurant, dihej nga të gjithë që kryetari real i partisë ishte Sali Berisha. Kanë ndryshuar vetëm vitet, fotoja në pasaportë dhe toni i zërit.

Kuvendi ka prekur disa pika të ndjeshme siç është paraburgimi i motivuar politikisht për spektakël, apo intimidimi nga SPAK i gjyqtarëve të GJKKO-së, Gjykatës Kushtetuese e gjykatave të tjera, por kjo nuk është thjesht çështje konstatimi.

Sa më shumë kohë kalon aq më shumë vërtetohet artikulimi im! "Mani Pulite" në Itali nuk njohu dallime  Majtas apo Djathtas! Nuk njohu Pozitë apo Opozitë! E dini pse? Sepse, të gjitha palët ishin në një thes, ishte krijuar një sistem i kalbur ndër vite dhe ra nën efektin domino!