Protesta e sotme kërkonte pak a shumë që: Shqiptarët, dhe ata që nuk shkojnë në shkollë, dhe ata që ikin në emigrim, të paguajnë për shkollimin e disa parazitëve që e duan çdo gjë falas.

Paraprakisht dëshmoj se tarifa për provimet e mbartura nuk ka asnjë kuptim të ekzistojë meqë asaj nuk i korrespondon asnjë kosto shtesë nga ana e universiteteve. Pedagogu paguhet njësoj atë ditë pune si me si pa studentë në provime.

Shumica e studentëve, ata që me të vërtetë mësojnë, nuk u bashkuan me këtë protestë sepse kërkesat absurde të ngelësve, nëse do të pranoheshin, godasin qartazi meritokracinë dhe sjellin një deformim të qartë të tregut të punës.

Erdhën nga shtëpitë me qira të Astirit, zbritën nga konviktet pa larë ende sytë, u çuan nga kafenetë ku ngrysin ditët, lanë për një çast garat me qentë te llotoja perballe, thithën pompat e fundit të kallosë, u grumbulluan te oborri i fakultetit ku nuk kishin shkelur prej muajsh dhe u lëshuan rrugëve të Tiranës.

Andrea u largua nga kjo botë kur ishte në kulmin e punëve dhe të veprimtarisë së tij. Ishte gjithë entuziazëm dhe kishte hapur disa projekte librash njëherësh, në fushë të historisë filozofike, të publicistikës historike dhe, natyrisht, ishte gjithë energji për të marrë pjesë aktive në jetën e vendit.

Dje u shfaqën jelekët francezë. Ngjyra nuk qëlloi tamam, pasi ishte më portokolli, siç i takon të jetë opozita jonë. Por dhe kjo nuk zgjati shumë. Pasi protesta e Francës arriti fitoren e parë sot.

Lulzim Basha e di shumë mirë që nuk e ndjek njeri në kauzën e vet të rreme për të çliruar shtetin nga korrupsioni dhe oligarkia. Dhe për këtë shkak, ai po ndjek çdo rast, ku protestohet ndaj qeverisë, pavarësisht motivit që i shtyn njerëzit të revoltohen. Ndaj edhe sot jemi katandisur në pikën kur njerëzit në hall nuk kanë ndonjë shpresë se do ta zgjidhin atë duke u drejtuar nga opozita...

Në shqip ka botime të mjafta që hedhin dritë mbi këtë periudhë dhe mbi këta personazhe. Është një vepër brilante e Paolo Pettës me titull « Despotë të Epirit e princër të Maqedonisë », përkthyer mjeshtërisht nga Pëllumb Xhufi, dhe botuar në vitin 2001 që zbulon me shumë dritë fatin e Donika Kastriotit dhe, sidomos, të Vrana Kontit.

Mpleksja e mesdhetarizmit me kontinentalizmin, e bën Korçën një qytet absolutisht magjik, dhe udhëtimin drejt Saj definitivisht magjepsës, të tillë që nuk të mërzitet kurrë, edhe me miliona herë sikur të shkosh e të vish.

Nuk jam duke thënë se agresori është i njëjti, por viktimat më duken se janë njësoj. Në përpjekje për të bërë politikë me betejën e premtuar kundër emigrantëve, duket se Salvini, ka nevojë për “karburant” të ri për të ecur më tej, dhe e ka gjetur shpëtimin tek një letër që dërguesi, i referohet si shqiptar.

Këtë duket se po e kërkon edhe politika amerikane. Kryeministri i Kosovës është sak i kësaj rruge. Ky i Shqipërisë as që e kupton dhe as e dëshiron.

Kjo është një situatë prej xhungle ku ne synojmë që të vendosim një rregull normaliteti si në vendet e tjera duke bërë disa ndërhyrje ligjore që nuk synojnë, as prekjen e kodit penal, as prekjen e kodit civil por thjesht dhe vetëm fokusohen tek një lloj përditësimi i legjislacionit ekzistues mbi median.

Gjithsesi edhe ky Panair mbetet në kujtesë se libri duhet shfletuar dhe lexuar. Se duhet rendur drejt tij për të njohur dijet, të fshehtat, sekretet dhe çuditë e tij, si dhe kohën e shkrimtarëve.

Njeriu që siguroi një fund paqësor të Luftës së Ftohtë e që i dha Millosheviqit, Paralajmërimin e madh të Krishtlindjes për Kosovën

Po, shteti i Skënderbeut ishte kombëtar nga ndjenja, frymëzimi, shtrirja, aleancat dhe ndërgjegja e vetvetes. Ashtu e njihinin edhe fuqi të rëndësishme eurropiane të kohës. Gjergji si sundimtar i Arbrit. Ai shtet nuk jetoi vetëm disa muaj ose nuk kishte shtrirje vetëm Vlorë – Berat – Elbasan por shumë më gjerë, Jug e Veri. Ai mbijetoi për më shumë se dy dekada dhe mbet në kujtesën e shqiptarëve anëmembanë Shqipërisë dhe përtej si ideja shtetrore shqiptare.

Shqiptarët do të dëgjojnë emra varësisht që i kanë parë e po i shohin në sfera të larta të politikës apo të kompanive të mëdha tregtare. Do të dëgjojnë emra të njohur të kapitalit privat që janë marrë me pastrimin e parave të kryeministrave shqiptarë, e atë të të tjerëve të këtij lloji.

Zgjedhjet brenda partive politike, PD, PS, dhe partive të tjera parlamentare, janë zgjedhje po aq të rëndësishme, biles në ndonjë rast më të rëndësishme se sa vet zgjedhjet parlamentare. Nëse Edi Rama dhe Luzlim Basha nuk bien dakord që dikush tjetër si KQZ të organizojë zgjedhjet e tyre, është e qartë se ata nuk duan zgjedhje të lira brenda partisë së tyre dhe kjo është shenjë e qartë, që ata nuk duan zgjedhje të lira as në Shqipëri

Shumë nga fake news-et në Shqipëri lindin pikërisht në këtë mënyrë: nga përfaqësues të institucioneve që mashtrojnë gazetarët.

Eshte tronditese, qe Serbia po përdor para të krijuara nga tregtia e padrejtë me Kosovën për të financuar këto fushata lobimi kundër ekzistencës sonë dhe zhvillimit ekonomik.