Sali Berisha është vërtetë në hall të madh. Pasi vendimi i gjykatës së Strasburgut në lidhje me ’21 janarin’, kërkon hetimin me themel të vrasjes së Aleks Nikës. Dhe jo duke u marrë me ata që kanë ‘luajtur gishtin’, pra gardistët që qëlluan, por me zinxhirin komandues

Në metronë e një metropli e kanë të domosdoshme të kalojnë ditët edhe disa nga bashkëqytetarët tanë. Sidomos disa që e shohin veten në qendër të botës vetëm e vetëm se nuk kanë mundur të maten asnjëherë me madhështinë e saj. Ata, gabimisht, ndjehen superiorë përballë të tjerëve shqiptarë, përballë drejtësisë, përballë ligjit.

Duket jo e zakontë, madje e çuditshme aksioni publik që ka ndërmarrë Sali Berisha, ku prej ditësh në selinë ku ka zyrën e tij, me logon e PD po bën monologje mbi aktakuzën e SPAK për privatizimin e klubit “Partizani”

Gjatë 15 vjetëve që kam zhvilluar rregullisht sondazhe opinioni në Shqipëri, tek pyetja “Për cilin nga katër politikanët kryesorë keni opinionin MË pozitv?”,

Gjer më sot, nuk kam dëgjuar ndonjë Bulevard me emrin më të bukur në botë: Dëshmorët e Kombit ! Cili shqiptar nuk përjeton dridhshëm emocione të reja, sa herë ecën, mediton apo shëtit lirshëm përmes këngës së zogjve krahëshkruar. Por edhe përmes cicërimave gëzimplote të vogëlushëve në kopshte e shkolla. Mëngjesi, mesdita dhe mbrëmja mund të përcillen edhe me ca tufëza pëllumbash që gugasin nën rrezet e diellit të stinës.

Fill pas bombardimeve. Në hymje të Shtimjes. Mëngjez herët. Mjegull. Gërmadha shtëpish gjithandej. Te një lavazh, ulur, mbështetur pas muri, pronari dhe njëkohësisht puntori i lavazhit, ndjen zhurmën e makinës që afrohet. Çohet. Hedh një vështrim mua dhe makinës. Nis punën me la makinën. I dridhen duart. Jo pak. Duart i dridhen shumë. Po ta vëresh mirë, edhe trupi i dridhet. Nuk është më tepër se 40

SPAK duhet të bëjë detyrën e tij dhe të çojë çështjen në gjykatë. Por ky standard nuk është respektuar në rastin e deputetit të Sali Berishës, Flamur Noka.

Po humbasim kaq shumë kohë duke u marrë me Berishën dhe të vetët, sa që po harrojmë të merremi me të ardhmen tonë. Media, njerëzit në rrugë, kafene, pensionistët stolave dhe trotuareve, madje dhe të rinjtë, shpesh i dëgjon tek flasin me njëri-tjetrin për “Berishën, klubin “Partizani”, Gerdecin, 21 Janarin”, etj.

Socialistët e Edi Ramës, jo vetëm morën më shumë se 90% të njësive vendore, por fituan edhe në bastione të palëvizshme të opozitës si Shkodra, Tropoja etj

Partia Socialiste ka një pushtet të pakufishëm në vend, kurse kryetari i saj, Rama, po tregon se është i ndarë prej saj. Jo thjesht se nuk votëbesohet më, porse dikton mbi çdo forum të PS-së. E fundit, nga ana organizative, ishte mënyra sesi është sjellë në Asamblenë e pak muajve më parë, kur ndërroi të gjithë sekretarët, pa asnjë lajmërim! 

Kjo që po ndodh me Aleks Nikën është e kundërta e asaj që ndodhi me Konstandinin dhe Doruntinën: Ndërsa Konstandini u ngrit nga varri për të marrë motrën e gjallë të martuar diku ‘male kaptuar’, familja e Aleks Nikës është e gjallë; ajo sjell Aleksin nga Bulevardi fatal, deri në Strasburgun e Europës së largët.

Gjykata e Strasburgut i ka bërë një vlerësim thelbësor mosndëshkueshmërisë për rastin e 21 janarit, duke trajtuar rastin e Aleks Nikaj, të vrarit të katërt të 21 Janarit, tek vrasja e të cilit ndërthuren vrasja politike, prishja e qëllimshme e provave duke ndërruar tytën e pistoletës nga vetë Garda, si dhe dyshimet për implikime personale të drejtuesit të Gardës.

Agonia e gjatë dhe e lodhshme për publikun me procedura juridike e teknikalitete gjykatash, e ka rritur edhe më shumë kaosin në radhët e opozitës për legacy-në politike dhe juridike të partisë më të madhe të opozitës.

Nuk ka gjë më të të tmerrshme që të presësh pafund një fund të tmerrshëm. Për një politikan themi, i cili gjithë karrierën politike me ligj duhet ta ngrejë mbi moralin, vlerat dhe integritetin.

Natën e 21 janarit 2011, teksa prokuroria vinte rrotull Kryeministrisë me ndrojtje për të marrë provat e para materiale të krimit shtetëror që sapo kishte ndodhur në bulevard, vetë shteti po fillonte të kujdesej për të humbur gjurmët dhe kthyer rrotën e historisë.

Për të kuptuar hallin e sotëm të Sali Berishës, mjafton të shohësh marrëdhënien e tij 32-vjeçare me sistemin e drejtësisë. Për të njohur një lider se sa demokrat është, mjafton të analizosh këtë raport. Sigurisht ka edhe tregues të tjerë, siç janë sjellja e tij me mediat, me shoqërinë civile, me opozitën, me mbajtjen e zgjedhjeve të lira etj.

Berisha është duke bërë një mbrojtje politike për problemet e tij juridike dhe akuzat e fundit të SPAK ndaj tij. Qëndrimet ndaj akuzave të SPAK, duke e quajtur këtë të fundit një organizatë kriminale apo SKAP-i i partisë, apo duke e quajtur procesin ndaj tij si një proces politik e konfirmojnë më së miri se avokatia  ndaj akuzave është një avokati politike dhe jo juridike.

Askund nuk pashë që dikujt t’i shkonte mëndja tek gjëja më e thjeshtë e kësaj bote: Pse nuk e bleu shteti shqiptar?! Se ankand i hapur ishte dreqi ta hajë, nuk vajti Vuçiçi me çorape në kokë ta vidhte në Londër e ta çonte në Beograd.

Një tjetër Mesjetë më e errët dhe më e egër se ajo e inkuizicionit, djegies së librave dhe mendimtarëve në turrën e druve, na ka hy brenda me të gjitha të zezat, pa trokitur te porta.
 

Sigurisht, Sali Berisha do të dorëzohet para Prokurorisë, si edhe bënë të gjithë para tij. Shkelësit e mëdhenj të ligjit duken njësoj, ose të paktën fatalisht të ngjashëm. Pablo Escobar, narkoterroristi kolumbian, e vërtiti Policinë dhe gjykatat nëpër labirinte të pafund…, deri në fund.